Ένα χρόνο μετά
28 Φλεβάρη 2024….Ένα χρόνο μετά την ανείπωτη τραγωδία που συγκλόνισε όλους μας, είμαστε εδώ γιατί δεν ξεχνάμε και θα είμαστε παρόντες, όσα χρόνια χρειαστούν, γιατί έχουμε ένα ΧΡΕΟΣ ,ένα ΚΑΘΗΚΟΝ ιερό που το επιτάσσουν οι ψυχές εκείνων των 57 ανθρώπων που δεν είναι κοντά μας τόσο άδικα. Όσοι χάθηκαν, όσοι τραυματίστηκαν, όσων τις νύχτες τις στοιχειώνουν οι μνήμες, όλοι εκείνοι που πενθούν τους αγαπημένους τους , μας ζητούν να μην τους ξεχάσουμε, να παλέψουμε για την δικαίωση. Να παλέψουμε για τα αυτονόητα, όπως είναι η ασφαλής μετακίνησή των πολιτών που είναι υποχρέωση κάθε πολιτείας που θέλει να χαρακτηρίζεται ευνομούμενη και δημοκρατική.
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν ήταν έργο της μοίρας, δεν ήταν αποκλειστικά ανθρώπινο λάθος. Ήταν ξεκάθαρα πολιτικό έγκλημα. Δεν υπάρχει τύχη ή μοίρα, όταν το κράτος προνοεί…ΚΑΙ σ’ αυτή την περίσταση το κράτος αδιαφόρησε για τους πολίτες του και δεν διστάζει να μας εμπαίζει ένα ολόκληρο χρόνο παρέχοντας απροκάλυπτα ασυλία στους κύριους υπεύθυνους για τον όλεθρο που σκόρπισαν,στους υπουργούς της συγκαλύπτοντας το έγκλημα.
Είμαστε εδώ σήμερα μπροστά στο σταθμό που ξεκίνησαν όλα. Εδώ ένα χρόνο πριν, τρία κορίτσια όμορφα, χαρούμενα, ανύποπτα φίλησαν τους γονείς τους αποχαιρετώντας τους και υποσχέθηκαν πως θα στείλουν μήνυμα, ΟΤΑΝ ΦΘΑΣΟΥΝ….
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΦΘΑΣΑΝ ΠΟΤΕ …….ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ…
Σ’ αυτά τα κορίτσια, στην Αναστασία, στη Χρύσα, στη Θωμαή δίνουμε σήμερα την ΥΠΟΣΧΕΣΗ πως όλοι μαζί θα φθάσουμε στη δικαίωση.
Δεν θα επιτρέψουμε να μείνει ατιμώρητη η δολοφονία των ανθρώπων μας, δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα και σε καμιά εξουσία να θυσιάζει αθώες ψυχές.
Οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Καλαμπάκας