Εορτασμός του Πολυτεχνείου από το ΠΑΜΕ στα Τρίκαλα

Με μαζικότητα και παλμό τιμήθηκε αγωνιστικά στα Τρίκαλα, σήμερα 17 Νοέμβρη το απόγευμα , η 41η επέτειος από το λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.

Με μαζικότητα και παλμό τιμήθηκε αγωνιστικά στα Τρίκαλα, σήμερα 17 Νοέμβρη το απόγευμα , η 41η επέτειος από το λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.

Εκατοντάδες εργαζόμενοι , αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ , φτωχοί αγρότες , σπουδαστές , φοιτητές και μαθητές , ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Γραμματειών Τρικάλων του ΠΑΜΕ ,. της ΠΑΣΕΒΕ , της ΠΑΣΥ , του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, του Συλλόγου Γυναικών Τρικάλων(ΟΓΕ) , του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Τρικάλων , σωματείων, φορέων και συλλόγων που συνδιοργάνωσαν και συμμετείχαν στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου (κεντρική πλατεία Τρικάλων).

Η εκδήλωση ξεκίνησε λίγο μετά τις 5:30 το απόγευμα με απαγγελία ποιημάτων του Γ. Ρίτσου («16 και 17 Νοέμβρη») & του Τ. Λειβαδίτη(«Κοιμηθείτε αδέρφια») από του μαθητές Π.Ψαρρή (πρόεδρο του 15μελούς του 8ου Λυκείου) & (Σ.Ζώη πρόεδρο 5μελούς 1ου Λυκείου).

Στη συγκέντρωση χαιρετισμό απεύθυνε ,εκ μέρους του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, η Μυρτώ Κρανιά , μέλος του ΔΣ Σπουδαστικού Συλλόγου ΤΕΙ Τρικάλων, ενώ η κεντρική ομιλία πραγματοποιήθηκε από την Άννα Κουτελίδα Εκπαιδευτικό του ΠΑΜΕ και μέλος του ΔΣ ΕΛΜΕ Τρικάλων.

Παραλληλίζοντας τη σημερινή εποχή μ’ εκείνη του ξεσηκωμού στο Πολυτεχνείο η Άννα Κουτελίδα ανέφερε χαρακτηριστικά : « Το Πολυτεχνείο, όπως κι άλλες σημαντικές στιγμές της πάλης του λαού μας , με πρώτη και κορυφαία την ηρωϊκή Εαμική Εθνική μας Αντίσταση, κονιορτοποιούν τη θεωρία και τη λογική της απάθειας τη μοιρολατρία που καλλιεργείται, γιατί δήθεν δεν είναι ευνοϊκές οι συνθήκες και οι συσχετισμοί για την ανάπτυξη αγώνων και κινήματος. Οι συσχετισμοί δεν θα είναι ποτέ ευνοϊκοί, αν δεν παλέψουμε για να τους ανατρέψουμε, αν δεν προηγηθεί συνεχής, επίμονη και βασανιστική δουλειά από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, για να αλλάξουν συνειδήσεις, να ξεθαρρέψουν φοβισμένες και καταπνιγμένες δυνάμεις, αν δε μπει μπροστά η πρωτοπορία, αν δεν υπάρχουν αποφασισμένοι που θα ρισκάρουν και δε θα φοβηθούν, που θα διακινδυνεύσουν πολλά περισσότερα από μια ένοχη βόλεψη, από το συμβιβασμό με τη μιζέρια και τη βία, με την άθλια καθημερινή ζωή.
Όπως και στην Εθνική Αντίσταση, οι αγωνιστές ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία δεν πτοήθηκαν από τους αρνητικούς συσχετισμούς, δε λογάριασαν ότι ήταν ελάχιστοι αυτοί που από την αρχή την εναντίωση στη χούντα τη μετέτρεψαν σε οργανωμένη, συλλογική δράση. Δε μέτρησαν πόσοι ήταν αυτοί και πόσες δυνάμεις είχε η δικτατορία, με το σιδερόφραχτο στρατό και τις άλλες δυνάμεις καταστολής. Αν οι πεινασμένοι και οι αδικημένοι, οι καταπιεσμένοι και καταφρονεμένοι τα λογάριαζαν όλα αυτά πριν ξεκινήσουν τους αγώνες τους, δε θα είχε σημειωθεί ούτε βήμα στην εξέλιξη και την κοινωνική πρόοδο, το ρολόι της ιστορίας θα είχε σταματήσει.
Η εξέγερση του Νοέμβρη , παρόλο που δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τη μισητή φασιστική χούντα, έδωσε ένα αποφασιστικό χτύπημα στις δυνάμεις που τη στήριζαν. Έδωσε επί πλέον ένα αποφασιστικό χτύπημα και στις απόψεις συμβιβασμού και συνδιαλλαγής με τη δικτατορία , που καλλιεργούσαν τότε πολλές αστικές και δήθεν προοδευτικές δυνάμεις , που γοητεύονταν τότε από τα «ανοίγματα» του Μαρκεζίνη και της χούντας και ετοιμάζονταν να τη νομιμοποιήσουν πολιτικά. Οι συμβιβασμοί, η άρνηση της σύγκρουσης, η λογική του μικρότερου κακού, που και σήμερα καλλιεργούν όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις είναι στο μεδούλι τους, είναι τα κύρια γνωρίσματά τους και τότε και σήμερα.

Η σημερινή κατάσταση με τις ιδιαιτερότητές της , μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει περίοδο προετοιμασίας και συγκέντρωσης δυνάμεων για τις μεγάλες αναμετρήσεις, για τις σκληρές ταξικές μάχες που έρχονται. Τότε απέναντι στο λαό στέκονταν η απροκάλυπτη, η ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου, η χούντα των συνταγματαρχών. Τώρα η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν απέναντί τους τη δικτατορία των μονοπωλίων και της Ε.Ε. , μια βαρβαρότητα χωρίς προηγούμενο, που συνθλίβει δικαιώματα και κατακτήσεις, καλύπτεται όμως με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μια εξουσία, που δεν πρέπει να ξεχνάμε, υπερασπίζεται ένα σύστημα, ένα τρόπο παραγωγής βαθύτατα αντιδραστικό, επικίνδυνο και καταστροφικό. Κάθε μέρα που περνάει, φέρνει νέα δεινά για το λαό μας, έρχεται σε αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας και τις δυνατότητες της εποχής μας για υψηλότερο επίπεδο λαϊκής ευημερίας και πολιτισμού για το λαό.

Για την εργατική τάξη, τη νεολαία, η ανατροπή του βάρβαρου αυτού συστήματος είναι απόλυτη, άμεση ανάγκη. Δεν υπάρχει πιο τρανταχτή απόδειξη από τη σημερινή μαύρη πραγματικότητα, την κατάσταση της νεολαίας. Τα ποσοστά ανεργίας στους νέους είναι καταθλιπτικά, αγγίζουν το 60%, ενώ κι όσοι εργάζονται, είναι με μερική απασχόληση, εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς δικαιώματα. Και η κατάσταση αυτή δεν είναι προσωρινή, ούτε ελληνικό φαινόμενο. Είναι η κυρίαρχη τάση εξέλιξης στον καπιταλισμό. Μαζική ανεργία, δουλειά χωρίς δικαιώματα για όσους δουλεύουν, απόλυτη και σχετική εξαθλίωση. Γι αυτό και ο αγώνας για την ανατροπή της σημερινής απόλυτης βαρβαρότητας και του συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς, είναι αγώνας για τη ζωή, για την πρόοδο της κοινωνίας και η εποχή μας θα είναι εποχή των μεγάλων εξεγέρσεων και συγκρούσεων και πρέπει μεθοδικά να προετοιμαζόμαστε, να είμαστε ιδεολογικά και πολιτικά έτοιμοι γι’ αυτές.»

Με το τέλος της κεντρικής ομιλίας ακολούθησε κατάθεση στεφανιών και λουλουδιών στο άγαλμα του Αρχηγού του ΕΛΑΣ , στρατηγού Στέφανου Σαράφη, που δεσπόζει στην πλατεία. Στη συνέχεια ακολούθησε μαχητική πορεία στους κεντρικούς δρόμους των Τρικάλων με τους εκατοντάδες διαδηλωτές να βροντοφωνάζουν συνθήματα όπως «Αγώνας, Ρήξη, Ανατροπή, η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική» «Εργάτες και λαός τώρα συμμαχία, για την ανατροπή για την εξουσία», «Ψωμί –Παιδεία- Ελευθερία ,παλεύουμε για μόρφωση και δωρεάν παιδεία» . Με το τέλος της πορείας οι διαδηλωτές ανανέωσαν το αγωνιστικό ραντεβού τους για την πανελλαδική απεργία στις 27 Νοέμβρη και την απεργιακή συγκέντρωση στις 10 το πρωί στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.

Τρίκαλα 17 Νοέμβρη 2014