Αύγουστος! Ονειρεμένος μήνας… και εσένα που το καλοκαίρι σε ξέχασε σε μια ήσυχη γωνιά του και δε σε ταξίδεψε ακόμα στις χαρές του, αναπολείς καλοκαίρια άλλων εποχών, καλοκαίρια ανέμελα, καλοκαίρια εναρμονισμένα με τη χαλάρωση που σε κολυμπάνε σε βαθιά νερά, σε απελευθερώνουν από τα δεσμά της καθημερινότητας, σε μεταφέρουν στα μονοπάτια ενός βουνού και δε νοιάζεσαι που θα σε βγάλουν, σίγουρα από εκεί θα χεις θέα!
Καλοκαίρι 2013, διακοπές στη Χαλκιδική όπου κάναμε το γύρο όλης της περιοχής και καταλήξαμε ανήμερα Δεκαπενταύγουστου στον Όρμο Παναγιάς.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε με τα πόδια να ανάψουμε ένα κεράκι στην Παναγία που γιορτάζει. Από το λιμάνι καραβάκια κάνουν το γύρο για τα μοναστήρια… τι ωραίες εποχές! πιο ξένοιαστες, πιο αισιόδοξες ίσως.
Έχουν περάσει χρόνια από τότε και στη ζωή μας έχει εισβάλει απειλητικά η αβεβαιότητα παρέα με την ανασφάλεια . Οι ζωές όλων μας έχουν αλλάξει σε πολλούς τομείς και δυστυχώς η αλλαγή έγινε προς το χειρότερο! Και όμως η γιορτή της Μεγαλόχαρης πλησιάζει και η φλόγα της ελπίδας σιγοκαίει ακόμα στα εσώψυχα μας για ένα θαύμα!
Στις 15 Αυγούστου χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπο της Μητέρας του Θεανθρώπου και να την ικετέψουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους, αφού, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση η Παναγία λίγο πριν τη μετάστασή της στους Ουρανούς υποσχέθηκε ότι δεν θα σταματήσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Το αυγουστιάτικο φεγγάρι συντροφεύει τα βράδια μας, όπου και αν βρισκόμαστε όταν το πυκνό σκοτάδι ξεδιπλώνεται μπροστά μας το φεγγάρι είναι αυτό που φωτίζει το δρόμο μας, ίσως και τις ψυχές μας! Μαγευτικό, χιλιοτραγουδισμένο, ερωτικό έρχεται να καταλαγιάσει τους φόβους για το αύριο, έρχεται να προσδώσει μυστήριο και να γεμίσει με φως την ομορφότερη νύχτα του χρόνου, την πανσέληνο του Αυγούστου.
Αύγουστε καλέ μου μήνα η πανσέληνος σου έχει γίνει πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες , ζωγράφους, μουσικούς, ποιητές και έχει συνδεθεί στο πέρασμα των χρόνων με πολυάριθμους γοητευτικούς θρύλους και παραδόσεις. Για τους Ινδιάνους η σελήνη αποτελεί το φως του μεγάλου πνεύματος, για τους Βουδιστές η περίοδος που διαρκεί η πανσέληνος είναι δύναμη ισχύος, οι Σουμέριοι με τη σειρά τους θεωρούσαν τη νύχτα της πανσέληνου, νύχτα αγαλλίασης και προσευχής .
Ενώ σε άλλες παραδόσεις θεωρείται μοχθηρή και κακοποιός δύναμη. Όπως και να χει εμείς οι Έλληνες απολαμβάνουμε τα βράδια της πανσέληνου σε ειδυλλιακά τοπία και με τη διοργάνωση συναυλιών. Εξάλλου ο Αύγουστος είναι ο μήνας των καλοκαιρινών διακοπών για τους περισσότερους, μια ανάπαυλα στους τρελούς ρυθμούς της σύγχρονης ζωής. Τα χωριά της Ελληνικής επαρχίας γεμίζουν κόσμο και οι μεγαλουπόλεις αδειάζουν.
Τα πανηγύρια και οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις είναι στο ζενίθ! Όλα φαντάζουν ιδανικά και ο Έλληνας ξεχνά για λίγο το βαρύ φορτίο που πρέπει να σηκώσει.
Η ανεμελιά της επαρχιώτικης κουλτούρας τον αγκαλιάζει και όλα είναι όμορφα! Συγγενείς, φίλοι διασκεδάζουν υπό το άκουσμα κάποιου κλαρίνου και το απολαμβάνουν διπλά και γιατί γίνονται μια φορά το χρόνο τέτοια γλέντια, αλλά και γιατί το τέλος τους θα ξαναφέρει τη γκρίνια και την ανέχεια στους κόλπους της Ελληνικής οικογένειας. Στις εποχές των ισχνών αγελάδων είναι δώρο θεού να μπορούμε να πλουτίζουμε τις στιγμές με πράγματα που μας ευχαριστούν!
Αλήθεια τι να σηματοδοτεί ο Αύγουστος του 2020; Αύγουστε καλέ μου μήνα μην μας παραδώσεις στο έλεος του δύσκολου Σεπτέμβρη , του μήνα των επερχόμενων αλλαγών , μείνε ακόμα λίγο…. η πανσέληνος ας φωτίσει το δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Με τον Αύγουστο κλείνει η αυλαία του καλοκαιριού, οι διακοπές τελειώνουν, ο κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του και η ζωή συνεχίζεται….
Πώς όμως; Η ξενοιασιά τελειώνει γιατί ο Αύγουστος θα είναι ο μήνας μετάβασης σε μια δύσκολη φθινοπωρινή περίοδο ας μην παρασύρει στο πέρασμα του όποια γλυκιά ανάμνηση μας άφησε το φετινό καλοκαίρι.
Καθώς θα απλώνει το πέπλο η νύχτα του φθινοπώρου τόσο μεγαλύτερη θα γίνεται η νοσταλγία για τα Αυγουστιάτικο φεγγάρι.. νοσταλγία για το χθες που άφησε τα απομεινάρια του στο σήμερα, σημάδια που δε σβήνουν, κάθονται σε μια άκρη του μυαλού και ανασύρονται με την πρώτη ευκαιρία.
Και εσύ αναρωτιέσαι φταίω εγώ που μεγαλώνω ή φταίει η ζωή που είναι μικρή; Τα μουντά χειμωνιάτικα βράδια αναπολώντας τη θέα του
Αυγουστιάτικου φεγγαριού θα σιγοψιθυρίζεις στίχους του Νίκου Παπάζογλου:
Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με ‘πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις…
Φυλαχθείτε λοιπόν για το τέλος… Ένα τέλος που θα πέσουν οι μάσκες…
Υ.Σ. Εύλογη απορία όλων των φίλων μου που ταξιδεύουν στην Εγναντία οδό στα διόδια για ποιο λόγο οι υπάλληλοι δε φοράνε ούτε μάσκα , ούτα καν γάντια τη στιγμή που παίρνουν και επιστρέφουν χρήματα; Και μάλιστα ως επι το πλείστον κέρματα που είναι μεταλλικά; Την ίδια στιγμή που σε όλους τους υπόλοιπους χώρους επιβάλλεται η χρήση μάσκας; Και επιβάλλεται πρόστιμο;
ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΟΤΙ ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΥΝΘΛΙΒΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.