Ένας ξεχωριστός εκπαιδευτικός, ένας εξαίρετος Δάσκαλος – (Κρύα Βρύση Καλαμπάκας 1952 – 6/2/2022)
Γράφει ο Θανάσης Σιούτας
Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η δυσάρεστη είδηση για τον χαμό του αείμνηστου Γιάννη, παρά το γεγονός ότι πολλοί από μας γνωρίζαμε την δύσκολη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει τον τελευταίο καιρό η υγεία του, καθώς για μεγάλο διάστημα νοσηλευόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων. Ο Γιάννης, ο δικός μας Γιάννης, έφυγε από κοντά μας! Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι ο φίλος μας Γιάννης μας εγκατέλειψε για πάντα. Η διαχείριση της απώλειας προσφιλούς ή και φιλικού προσώπου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Και επειδή όλοι της παρέας είμαστε μιας κάποιας ηλικίας, προσπαθήσαμε με πολύ πόνο και πίεση να συμβιβαστούμε με τον αδόκητο χαμό του.
Μέσα σε κλίμα θλίψης και βαθειάς οδύνης τελέσθηκε η εξόδιος ακολουθία την Τρίτη 8/2/2022 στον ιερό ναό των Αγίων Κων/νου και Ελένης, στον οποίο παρά τους περιορισμούς από την πανδημία, πλήθος κόσμου από την Καλαμπάκα, την Κρύα Βρύση και τα Τρίκαλα τον αποχαιρέτισε για το πικρό ταξίδι της αιωνιότητας.
Χρόνια τώρα στην παρέα μας το γνωστό «μικρό Κολονάκι», που το αποτελούσαν ως επί το πλείστον εκπαιδευτικοί, ο αείμνηστος Γιάννης συμμετείχε ενεργά και εξέφραζε πάντα την άποψή του σε κάθε θέμα που συζητούσαμε. Ειδικά πριν την εμφάνιση της πανδημίας οι συναντήσεις μας ήταν καθημερινές. Η παρουσία του εμπλούτιζε την κουβέντα μας, όχι με έναν κενό λόγο για να περνά η ώρα, αλλά πάντα με ένα λόγο που τον διέκρινε σοβαρότητα, ευαισθησία και αίσθημα παιδαγωγικής ευθύνης.
Ο Γιάννης ήταν ένα ανοιχτό μυαλό, ένας καλός και ετοιμόλογος συζητητής, με ιδέες, κριτική σκέψη, τεκμηριωμένη άποψη και άριστη επιχειρηματολογία, για όλα τα θέματα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Ήταν ένας δάσκαλος που τον αγαπούσαμε όλοι. Υπηρέτησε ως καθηγητής (μαθηματικός) σε Γυμνάσια του Νομού μας, στο Λύκειο Καλαμπάκας, στο οποίο διετέλεσε για αρκετά χρόνια και ως υποδιευθυντής, αλλά και Διευθυντής (αναπληρωτής) για δύο περίπου χρόνια. Τελευταίος σταθμός στην εκπαιδευτική του καριέρα ήταν το 2ο Λύκειο Τρικάλων, στο οποίο διετέλεσε Διευθυντής, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Σου γράφω αυτά τα λίγα, γιατί πραγματικά πονώ, όπως πονούνε τα προσφιλή σου πρόσωπα, αλλά και όλοι οι φίλοι της παρέας. Αν μπορούσες να νιώσεις τον πόνο μας, το ξέρω, θα μας καθησύχαζες, θυμίζοντάς μας την κοινή μοίρα όλων των θνητών. Θα μας συνιστούσες ψυχραιμία και μέτρο σε κάθε μαυρίλα της ζωής.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Καλαμπακιώτικης γης που σε σκεπάζει και αιώνια η μνήμη σου.
Καλό σου ταξίδι, φίλε Γιάννη!