Είδα τον Χριστό: Γράφει ο Ηρακλής Φίλιος

Ποιος δεν έχει δει τον Χριστό; Ποιος πιστεύει ότι είναι δύσκολο; Ποιος πιστεύει ότι δεν τον συναντά κάθε μέρα;

Ποιος δεν έχει δει τον Χριστό; Ποιος πιστεύει ότι είναι δύσκολο; Ποιος πιστεύει ότι δεν τον συναντά κάθε μέρα;  Όπου βρεθεί κι όπου συναναστραφεί; Ποιος νομίζει ότι είναι δύσκολο ή ακατόρθωτο να δει τον Χριστό;

Κάποιος είπε στον Χριστό κάποτε: «Κύριε πότε σε είδαμε;» Κι Εκείνος του απάντησε: «Ό,τι κάνατε σε ένα από τούτους τους ασήμαντους αδελφούς μου, σ’ εμένα το κάνατε». Ωραία λέξη, «ασήμαντος». Δηλαδή αυτός που δεν σημαίνει, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό για εκείνον που βάζει κριτήρια στους ανθρώπους. Κριτήρια κοινωνικά, οικονομικά, θρησκευτικά, εθνικά. Είναι αυτός ο διαχωρισμός του «εμείς» και οι «άλλοι». Εμείς οι θρησκευόμενοι και οι άλλοι οι άπιστοι. Εμείς που νηστεύουμε και οι άλλοι που καταλύουν τα πάντα. Εμείς που είμαστε πνευματικοί και οι άλλοι που είναι σαρκικοί. Εμείς που διάγουμε μία πνευματική ζωή και οι άλλοι που ζουν στις ανομίες και στις αμαρτίες.

Αυτοί κι εμείς. Εμείς κι αυτοί. Δεν έχουμε καμία σχέση με εκείνους. Εκείνοι δεν γνωρίζουν από Χριστό, δεν προσεύχονται, ζουν στην αμαρτία χωρίς Θεό, μακριά από την Εκκλησία, ούτε να εκκλησιαστούν δεν ξέρουν, ούτε νηστεύουν, ούτε κάνουν ελεημοσύνες σαν εμάς, ούτε ἐγκρατεύονται. Αυτούς θα τους κρίνει ο Θεός αυστηρά, ενώ για εμάς ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός είναι δικαστής για τα πάθη και τις ακολασίες τους, ενώ για εμάς είναι Ελεήμων και Φιλάνθρωπος. Μα εμείς δεν είμαστε εκείνοι. Εμείς είμαστε, αυτό που λένε «της Εκκλησίας». Πρέπει να ξεχωρίζουμε. Κι αν δεν πρέπει, όντως ξεχωρίζουμε. Αχ Θεέ μου πως τους ανέχεσαι; Πως δεν αποδίδεις δικαιοσύνη κατά τα δικά μας μέτρα;

Κι όμως ο Θεός δεν έχει σχέση με την παραπάνω παράγραφο. Καμία. Για τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν τους άλλους, όσο κι αν φαίνεται περίεργο ισχύει το νιτσεϊκό «ο Θεός πέθανε» (Gott ist tot). Νομίζουν ότι πιστεύουν σωστά.

Νομίζουν ότι πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό και Λόγο του Θεού, ενώ δημιουργούν το δικό τους θεό – είδωλο, αντιστάθμισμα στη δική τους νοσηρή εικόνα, που πρέπει να υπάρξει για να δικαιολογήσει τις δικές τους καλά κρυμμένες ανομίες και να εφησυχάσει τις πωρωμένες του συνειδήσεις.

Είδα τον Χριστό. Αν σας πω όμως που Τον είδα, θα αηδιάσετε. Δεν θα με πιστέψετε. Θα γίνετε άπιστοι. Θα σκανδαλιστείτε. Ίσως και να χάσετε την πίστη σας. Τον είδα να τρώει μαζί με κλέφτες και να πλησιάζει ανθρώπους να γιατρέψει οι οποίοι είχαν κάνει ανομίες στη ζωή τους. Τον είδα να υπερασπίζεται γυναίκες που είχαν διαπράξει μοιχεία. Τον είδα να τρώει και να συζητάει σε παρέα μοιχών και πορνών. Τον είδα να μην Τον νοιάζει που το ένδυμα Του λερωνόταν από τα γυναικεία ενδύματα που λίγο πριν είχαν κυλιστεί σε κρεβάτια με διαφορετικούς άντρες. Τον είδα να καλεί μπροστά σε κόσμο τον τελώνη για να φάει μαζί του, ενώ λίγο πριν είχε κατακλέψει και αδικήσει για άλλη μία φορά φτωχούς. Τον είδα στον Σταυρό ενώ πονούσε και δοκιμαζόταν να στρέφει το βλέμμα του προς έναν ληστή εγκληματία που του άξιζε η σταυρική καταδίκη κι εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να εισέλθει πρώτος στη Βασιλεία του Θεού. Τον είδα να συνομιλεί με ανθρώπους που είχαν κυριευτεί από ακάθαρτα πνεύματα.

Πείστηκε και θεράπευσε μία εθνική κόρη που είχε δαιμονιστεί. Έπιασε κουβέντα στο πηγάδι με τη Φωτεινή Σαμαρείτιδα που είχε έξι άνδρες στη ζωή της. Δίδαξε έχοντας δίπλα του εκείνον που μετά από λίγα χρόνια θα τον πρόδιδε, κι όμως ενώ το γνώριζε τον ανεχόταν.

Τον είδα και αλλού τον Χριστό. Τον είδα να κρατάει συντροφιά σε γονείς που τα παιδιά τους, τους είχαν πετάξει στο δρόμο. Τον είδα να προσπαθεί να κρατήσει στη ζωή νέους και νέες που βυθίστηκαν στον λευκό αργό θάνατο. Τον είδα να κάνει παρέα σε Α.Μ.Ε.Α. που οι γονείς τους ντρέπονται για εκείνα και δεν τα φέρονται σωστά. Τον είδα να μετράει τις ώρες και να ελπίζει μαζί με ψυχές που έπασχαν από καρκίνο και πίστευαν στο θαύμα. Τον είδα να παρηγορεί γονείς για τον άδικο χαμό των παιδιών τους. Τον είδα να μεριμνά για ανθρώπους που δεν πιστεύουν στη θεότητα Του, τον βρίζουν, τον χλευάζουν, τον αρνούνται. Τον είδα να βρίσκεται σε μοναχικούς ανθρώπους όταν όλοι οι άλλοι απουσίαζαν. Τον είδα να ψιθυρίζει λόγια αγάπης σε ανθρώπους που μισούν τους συνανθρώπους τους, έχουν μνησικακία και γίνονται χαιρέκακοι. Τον είδα να προσπαθεί να πείσει μητέρες να μην εγκαταλείψουν τα παιδιά τους στα αζήτητα.

Τον είδα να προσπαθεί με αγάπη να μονιάσει οικογένειες. Τον είδα να αγωνίζεται να ενώσει χωρισμένα ζευγάρια με αγωνία και αγάπη. Τον είδα να ενώνει γονείς και παιδιά που δεν μιλούσαν για χρόνια. Τον είδα να καλλιεργεί ψυχές που δεν είχαν μάθει στη ζωή τους να αγαπούν. Τον είδα να αγωνιά να αποτρέψει δολοφονίες και εγκλήματα. Τον είδα να σώζει ψυχές πριν αυτοκτονήσουν. Τον είδα τα βράδια να επισκέπτεται φτωχές οικογένειες. Τον είδα στις πλατείες να κοιμάται με τους άστεγους. Τον είδα στα συσσίτια να τρώει με τους μη έχοντες. Τον είδα στη φυλακή να επισκέπτεται ξεχασμένους ανθρώπους. Τον είδα να παρηγορεί αδύναμους ανθρώπους. Τον είδα να δίνει το Έλεος Του σε αδίστακτους και αμετανόητους ανθρώπους. Τον είδα να δίνει αγάπη κι Έλεος σε όσους δεν πίστευαν στην ύπαρξη Του. Είδα κι εσένα εκεί. Είδα και την άλλη. Είδα κι εμένα εκεί ανάμεσα. Κι όλοι δακρύζαμε γιατί ποτέ δεν αναγνωρίσαμε το Έλεος και την αμέτρητη Του φιλανθρωπία. Τον παραγκωνίσαμε και Του είπαμε με κυνικό τρόπο «σταυρώσου Εσύ για Σένα». Κι όμως μας κοιτούσε με αγάπη. Έλεος κι αγάπη.

«Εγώ είμαι πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφή, εγώ ένδυμα, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιο, κάθε τι το οποίο θέλεις εγώ· να μην έχεις ανάγκη από τίποτε. Εγώ και θα σε υπηρετήσω· διότι ήλθα να υπηρετήσω, όχι να υπηρετηθώ. Εγώ είμαι και φίλος, και μέλος του σώματος και κεφαλή και αδελφός, και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ· αρκεί να διάκεισαι φιλικά προς εμένα. Εγώ έγινα πτωχός για σένα· έγινα και αλήτης για σένα· ανέβηκα απάνω στον Σταυρό για σένα· ετάφη για σένα· στον ουρανό άνω για σένα παρακαλώ τόν Πατέρα· κάτω στη γη στάλθηκαν από τον Πατέρα ως μεσολαβητής για σένα. Όλα για μένα είσαι εσύ· και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος του σώματος.

Τί περισσότερο θέλεις;» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία 76 εἰς τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον).

Ηρακλής Φίλιος
iraklisf@theo.auth.gr