Δυναμική Απεργιακή Απάντηση Τρικαλινών Σωματείων και εργαζομένων στο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης

Με δυναμική και αγωνιστικó παλμό πραγματοποιήθηκε η απεργιακή κινητοποίηση που οργάνωσαν τα ταξικά σωματεία στα Τρίκαλα.

Ήταν ακόμη μια απάντηση   στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης, ενάντια στο αντεργατικό «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης που δίνει γη και ύδωρ στους “επενδυτές”, διασφαλίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τις επιχειρήσεις τους, τσακίζοντας όσα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα έχουν απομείνει βάζοντας στο γύψο τα Σωματεία, τη συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση των εργαζομένων.

Στην απεργιακή συγκέντρωση χαιρετισμό απεύθυνε ο Αποστόλης Θωμόπουλος  , πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Τρικάλων “Η Άνοιξη” και ο Δημήτρης Μπίλιος εκ μέρους της επιτροπής αγώνα Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Κεντρική ομιλήτρια στη συγκέντρωση ήταν η Άννα Κουτελίδα , μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Τρικάλων η οποία τόνισε χαρακτηριστικά:

“Δεν συμβιβαζόμαστε. Δεν καταθέτουμε τα όπλα του αγώνα. Με την πάλη μας θα επιβάλουμε το δίκιο μας

Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, να συμβιβαστούμε με «τας υποδείξεις» του κεφαλαίου, των κυβερνήσεών του, των ανθρώπων του μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Στο δρόμο της πάλης θα βρεθούμε περισσότεροι εργάτες, περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι αγρότες, περισσότεροι νέοι εργαζόμενοι μαζί με τους συνταξιούχους. Όλοι εμείς που πληρώνουμε τόσα χρόνια τον βαρύ λογαριασμό της αντεργατικής πολιτικής.

Είμαστε βέβαιοι, ότι σε αυτόν το δρόμο, σε αυτόν τον αγώνα θα μπουν και θα σταθεροποιηθούν και όσοι σήμερα δυσκολεύονται να το κάνουν.

Όσοι ταλαντεύονται αν οι αγώνες μπορούν να δώσουν αποτελέσματα.

Όσοι κάτω από το βάρος της εργοδοτικής τρομοκρατίας δεν έχουν κάνει το βήμα, ενώ καταλαβαίνουν τον χαρακτήρα της επίθεσης.

Όσοι διατηρούν ελπίδες ότι η αντεργατική επίθεση κάπου θα σταματήσει, ότι τα αντεργατικά μέτρα θα τελειώσουν.

Η επίθεση είναι διαρκής, θα συνεχιστεί. Για να έρθουν θετικά αποτελέσματα για τη ζωή μας, για το σήμερα και το μέλλον των παιδιών μας, πρέπει να παλέψουμε σκληρά εμείς.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Αντιλαϊκά μέτρα φορτωθήκαμε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντεργατικά μέτρα έχουμε και με την κυβέρνηση της ΝΔ. Τα αποτελέσματα γνωστά για μας τους εργάτες.

Κοινός παρονομαστής και πυλώνας στήριξης των κυβερνήσεων, για να φέρουν σε πέρας τις παραγγελιές των βιομηχάνων, των μεγαλοκαρχαριών, του κεφαλαίου συνολικά, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αυτοί έχουν συγκεκριμένη δουλειά εδώ και δεκαετίες.

Ως άνθρωποι της εργοδοσίας στηρίζουν με όλους τους τρόπους τις εκάστοτε αντεργατικές κυβερνήσεις.

Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον απεργοκτόνο νόμο «παίξαν τα ρέστα τους», δείχνοντας ότι δεν σταματάνε πουθενά.

Με την κυβέρνηση της ΝΔ, που συνεχίζει την αντεργατική επίθεση, τα ίδια κάνουν. Αυτά που περιλαμβάνει το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο, για έλεγχο των συνδικάτων και του περιεχομένου των αγώνων, για κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και μεγαλύτερη συμπίεση των μισθών, είναι δικές τους δημόσια διατυπωμένες προτάσεις, που έχουν συμφωνηθεί με τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Γιατί; Για να στηριχτεί πάση θυσία η υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής και να τους δώσει η κυβέρνηση ως αντάλλαγμα την παραμονή τους, με νοθεία, ΜΑΤ και βία, στις παχυλά αμειβόμενες καρέκλες τους.”

Μετά το τέλος της της συγκέντρωσης ακολούθησε δυναμική πορεία στους κεντρικούς δρόμους των Τρικάλων που κατέληξε στην Περιφερειακή Ενότητα.

Μέρα με τη νύχτα σε σχέση με την άμαζη θ «συγκέντρωση» του προεδρείου του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων , στην οποία επιβεβαιώθηκε ο απεργοσπαστικός του ρόλος, ότι όχι μόνο δεν έχει καμία θέληση να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι, αλλά ότι κάνουν τα πάντα ώστε να επικρατήσουν η απογοήτευση και η μοιρολατρία στους χώρους δουλειάς. Οι τίμιοι συνδικαλιστές, οι εργαζόμενοι, να αναρωτηθούν: Πώς θα ήταν τα πράγματα στη σημερινή απεργία αν δεν είχαν τις θέσεις – κλειδιά στα σωματεία και στο ΕΚΤ οι εργοδοτικοί; Αν ήταν πλειοψηφία οι δυνάμεις που δίνουν μάχη ώστε να δυναμώσει η αγωνιστική διάθεση, να κρατάν οι εργαζόμενοι ψηλά το κεφάλι, να μην επικρατεί η τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς, αν δεν είχε η εργοδοσία τους πολύτιμους συμμάχους της μέσα στα σωματεία;