Δυσκολίες… δυσκολίες… δυσκολίες… παντοῦ δυσκολίες καὶ ἐνῶ ἡ ζωὴ εἶναι τόσο ὄμορφη, τόσο ὡραία, ταυτόχρονα, ὅμως, καὶ τόσο δύσκολη!
Ὄχι μόνο στὴν ἐνήλικη ζωή, ποὺ εἶναι γνωστὸ ὅτι, δὲν κυλάει πάντα ἤρεμη κι εὐτυχισμένη, ὄχι ὄχι! ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὡς παιδιά… ἄλλοι περισσότερο καὶ ἄλλοι λιγότερο, ἀντιμετωπίζουν προβλήματα, δυσκολίες, καταστάσεις ποὺ προκαλοῦν ἀγωνία ἢ πόνο…
Εἶναι ἀναπόφευκτο, φίλοι μου, σὲ κάποιες στιγμὲς τῆς ζωῆς μας νὰ βρεθοῦμε ἀντιμέτωποι μὲ δύσκολες καὶ δυσάρεστες καταστάσεις: ἕνας πενηντάχρονος χάνει τὴ δουλειά του… μιὰ κοπέλα ἐγκαταλείπεται ἀπὸ τὸ σύντροφό της… ἕνα παιδὶ ζεῖ καθημερινὰ τοὺς καβγάδες τῶν γονιῶν του… μιὰ οἰκογένεια χάνει τὸ σπίτι της ἀπὸ σεισμὸ ἢ ἀπὸ πυρκαγιά… μιὰ νέα γυναίκα μαθαίνει ὅτι πάσχει ἀπὸ σοβαρὴ ἀρρώστια… κλπ, κλπ…
Ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ δώσῃ μάχη… ἔχει νὰ παλέψῃ μὲ πολλὲς πρακτικές, κοινωνικὲς καὶ συναισθηματικὲς ἀντιξοότητες!
Καὶ ὅλοι μας ψάχνουμε… ψάχνουμε νὰ βροῦμε χίλιους μύριους τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους νὰ μπορῇ κάποιος νὰ ἀντέχῃ καὶ νὰ ξεπερνᾷ τὶς δυσκολίες, τὰ «χτυπήματα», τὶς κρίσεις…
Καὶ ὅμως, φίλοι μου, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ «πνίγονται σὲ μιὰ κουταλιὰ νερὸ» καὶ ἄλλοι ποὺ βγαίνουν ἀλώβητοι μέσα ἀπὸ τὶς πιὸ μεγάλες ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς!
Τελικά, ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ τρόποι καὶ πόσο μᾶς βοηθοῦν;
Μέσα στὴν Ἐκκλησία μας, ὅλες αὐτὲς οἱ δυσκολίες καὶ ἀντιξοότητες ὀνομάζονται “Προσωπικὸς Σταυρός”.
Ὁ κάθε χριστιανὸς ποὺ πιστεύει στὸ Θεό, ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ εἶναι προορισμένος νὰ κληρονομήσῃ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν σταυρό!
Πρέπει νὰ σηκώνουμε τὸ Σταυρό: μὲ κουράγιο, ὑπομονή, καρτερία, μυστικὴ χαρά, προσβλέποντας στὴν οὐράνια ἀμοιβή.
Τὸ Σταυρό, πρέπει νὰ τὸν βλέπουμε, ὡς προσωπικὸ ὑπαρξιακὸ γεγονός, ὡς βίωμα δικό μας, ποὺ μᾶς κάνει νὰ μετέχουμε σ᾽ Αὐτόν… ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ εἶπε: «῞Οστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».
Ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος λέγει: «οὐδεὶς γὰρ ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν μετὰ ἀνέσεως»!!!
῎Ετσι ὁ χριστιανός, ἄν εἶναι ἀληθινὸς χριστιανός, δέν μπορεῖ νὰ ἀφήσῃ χῶρο μέσα στὴν καρδιὰ καὶ τὸ νοῦ του γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς ὅποιας ἁμαρτίας. Κάθε κίνημα ἐμπαθές: εἴτε φιληδονίας, εἴτε φιλαργυρίας, εἴτε φιλοδοξίας, νεκρώνεται ἐν τῇ γενέσει, διαφορετικὰ ὁ φιλήδονος βίος εἰσάγει στὴν αἰώνια κόλαση!
Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε ἕνα σταυρό, αὐτὸν τὸ σταυρὸ πρέπει νὰ δεχθοῦμε εὐχαριστιακὰ καὶ χωρὶς γογγυσμό… νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρὸ τῆς φτώχειας… τῆς ἐγκαταλείψεως… τῆς περιφρονήσεως… Τὸν μεγαλύτερο ὅλων τῶν σταυρῶν, τὸν σταυρὸ μιᾶς ἐπώδυνης ἀθεράπευτης, ἰσόβιας ἀσθένειας… Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι, αὐτὸς ὁ σταυρὸς θὰ μᾶς ἐξασφαλίσῃ τὴν πιὸ ὄμορφη θέση στὸν παράδεισο!!!
Γιατί νὰ διαμαρτυρόμαστε καὶ νὰ γογγύζουμε ὅταν σηκώνουμε σταυρό; Μᾶλλον νὰ χαιρόμαστε, διότι ὁ σταυρὸς αὐτὸς εἶναι ἀπόδειξη τῆς εὔνοιας τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς θέλει νὰ κληρονομήσουμε τὴ βασιλεία του… ἂς πανηγυρίζουμε γιὰ ὁποιονδήποτε σταυρό, ὑψώνοντας τὰ μάτια στοὺς οὐρανούς.
Πρέπει μὲ πολλὴ ταπείνωση καὶ χωρὶς τὸν παραμικρὸ γογγυσμὸ καὶ διαλογισμὸ νὰ δεχόμαστε ὅλες τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις, ποὺ μᾶς στέλνονται ἀπὸ τὸ Θεό, ἔχοντας τὴν ταπεινὴ πεποίθηση, ὅτι μὲ αὐτὰ ὁ Θεὸς μᾶς κατευθύνει καὶ ὄχι ὅτι ξεσπᾷ ἐπάνω μας τὴν ὀργή Του.
Ἂς τιμήσουμε τὸ παρελθόν μας καὶ τὶς δυσκολίες του, διότι εἶναι οἱ εὐκαιρίες τῆς ζωῆς μας!
Μὲ κάθε δευτερόλεπτο ποὺ περνᾶμε προσκολλημένοι στὸ παρελθόν, κλέβουμε ἕνα δευτερόλεπτο ἀπὸ τὸ μέλλον μας… μὲ κάθε λεπτὸ ποὺ περνᾶμε μεμψιμοιρώντας γιὰ τὶς δυσκολίες μας, ἀφαιροῦμε ἕνα λεπτὸ ἀπὸ τὸ χρόνο ποὺ ἔχουμε γιὰ νὰ βροῦμε λύσεις σὲ αὐτά!
Ὅταν σκέφτομαστε ὅλα ἐκεῖνα ποὺ θὰ εὐχόμασταν νὰ μὴ μᾶς εἶχαν συμβεῖ ποτέ, δὲν ἐπιτρέπουμε νὰ ἔρθουν στὴ ζωή μας ὅλα ὅσα θέλουμε νὰ μᾶς συμβοῦν… καὶ μὴ ξεχνᾶμε πὼς οἱ μεγαλύτερες δυσκολίες τῆς ζωῆς, μᾶς ἀποκαλύπτουν τὶς μεγαλύτερες εὐκαιρίες τῆς ζωῆς μας…
Ἂν ἔχουμε ἀντιμετωπίσῃ πολλὰ προβλήματα στὴ ζωή μας, τότε, ἴσως, νὰ προετοιμαζόμαστε νὰ ὑπηρετήσουμε κάποιον ἀνώτερο σκοπό, ὁ ὁποῖος θὰ ἀπαιτῇ νὰ ἤμαστε ἐφοδιασμένοι μὲ τὴ σοφία ποὺ ἀποκτήσαμε μέσα ἀπὸ τὶς δοκιμασίες… ἂς ἀξιοποιήσουμε αὐτὰ τὰ μαθήματα ζωῆς… ἂς θυμόμαστε ὅτι, οἱ εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι συχνὰ ἔχουν ἀντιμετωπίσει τόσες ἀντιξοότητες, ὅσες καὶ οἱ δυστυχισμένοι, ἡ διαφορὰ εἶναι ὅτι, οἱ πρῶτοι διαθέτουν ἕναν θετικὸ τρόπο σκέψης ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει νὰ ἀξιοποιοῦν τὶς ἀναμνήσεις τους γιὰ νὰ ἐμπλουτίζουν τὴ ζωή τους!
Αὐτὸ ἂς ζήσουμε, φίλοι μου, γιατὶ αὐτὲς οἱ δοκιμασίες, αὐτὸς ὁ σταυρός, ὅταν γίνεται τρόπος ζωῆς, ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τὴ λύτρωση, γεύεται τὴ θεραπεία, ἀναπνέει τὴ σωτηρία καὶ κοινωνεῖ τὴν Ἀνάσταση!!!