Η 8η Μαρτίου αποτελεί, πρώτα απ’ όλα, ημέρα προβληματισμού σε σχέση με την κοινωνική πραγματικότητα για την ισότητα των φύλων.
Πέρα από τις διακηρύξεις και τις δηλώσεις προθέσεων, η κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα καταδεικνύει με αδυσώπητο τρόπο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και ιδιαίτερα εκείνες που μάχονται για την καθημερινότητά τους, για την επιβίωση της οικογένειάς τους, για τη ζωή τους.
Την ίδια στιγμή, όμως, οι γυναίκες διεκδικούν και παλεύουν για πρόοδο, ισότητα, δημοκρατία. Κι επειδή η έμφυλη διάσταση των κοινωνικών αγώνων και πολιτικών διεκδικήσεων δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμφανίζεται στη δημόσια σφαίρα, μόνο επί τη ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας μνήμης της 8ης Μαρτίου, είναι καλό να θυμηθούμε όλοι, ποιες πολιτικές, ποιες δράσεις βοηθούν πραγματικά τον στόχο της ισότητας των φύλων.
Η ενίσχυση της δημόσιας παιδείας, η ισχυροποίηση των πολιτικών για την κοινωνική προστασία, η δράση ενάντια στην εμπορία ανθρώπων, η εμβάθυνση των πολιτικών πρόληψης για την οικογενειακή βία αποτελούν στοιχεία απάντησης.
Αντίστοιχα, η ποσόστωση φύλου στα ψηφοδέλτια των εκλογών, σε όλες τις βαθμίδες διοίκησης, αποτελεί μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση. Το μέτωπο μάχης, όμως, θα πρέπει αυτή τη στιγμή να στραφεί στις πολιτικές για την ενίσχυση της μητρότητας.
Το πλαίσιο προστασίας της μητρότητας, οι πολιτικές για το παιδί, οι παρεμβάσεις για την προστασία των μονογονεϊκών οικογενειών, για τις εργαζόμενες μητέρες αποτελούν απαραίτητα και κρίσιμα βήματα, στα οποία μόνο η αριστερά μπορεί να δώσει λύσεις.
