Με νηφαλιότητα και σεβασμό προς τους συμπολίτες μας που δεν έχουν, και δεν θέλουν ακόμα να εμβολιαστούν διακρίνω τρεις βασικές κατηγορίες πολιτών που έχουν συγκεκριμένους προσωπικούς λόγους που δεν εμβολιάζονται.
Η πρώτη κατηγορία ανθρώπων είναι αυτή που διακατέχονται από ένα φόβο – σε ένα βαθμό δικαιολογημένο διότι το εμβόλιο αναπτύχθηκε σε χρόνο μηδέν – ότι το εμβόλιο θα τους βλάψει την υγεία. Ωστόσο, πλέον έχουμε 7.69 δισεκατομμύρια δόσεις του εμβολίου κατά του κορονοϊού που έχουν χορηγηθεί σε πολίτες σε όλο τον κόσμο και περίπου 33 εκατομμύρια δόσεις που χορηγούνται κάθε μέρα παγκοσμίως (πηγή: Bloomberg). Με αυτά τα δεδομένα στα χέρια μας αν υπήρχε κάτι πραγματικά ανησυχητικό με τα εμβόλια θα είχε βγει στο φως της δημοσιότητας. Ακόμα και αυτοί που αρέσκονται σε θεωρίες συνωμοσίες δεν μπορούν πλέον να αρθρώσουν πειστικό λόγο με τέτοιο μαζικό εμβολιασμό σε 184 χώρες.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά τους πιστούς Χριστιανούς που πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία. Σε αυτούς τους πολίτες, οι οποίοι παραμένουν δύσπιστοι προς τον εμβολιασμό, πρέπει, καταρχάς, να παραθέσουμε την επίσημη στάση της εκκλησίας και τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερώνυμου ο οποίος έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ του εμβολιασμού έχοντας δηλώσει πως «ο εμβολιασμός όλων, ειδικά ημών των μεγαλύτερων σε ηλικία, δεν είναι μόνο μια πράξη ατομικής ευθύνης, αλλά και μια πράξη Χριστιανικής αλληλεγγύης προς τον πλησίον μας». Αλλά και πλήθος διακεκριμένων Μητροπολιτών έχουν επιχειρηματολογήσει ανοιχτά υπέρ του εμβολιασμού. Άλλωστε, πουθενά στην θρησκεία μας δεν υποστηρίζεται ότι η ανυπακοή προς τους κανόνες της επιστήμης είναι Χριστιανική πράξη.
Ένα τρίτο επιχείρημα κατά του εμβολιασμού έχει να κάνει με το ατομικό δικαίωμα του καθενός να κάνει το εμβόλιο. Αυτό το επιχείρημα έχει μια σωστή βάση, ωστόσο όταν το ατομικό δικαίωμα του καθενός αρχίζει να καταπατά ατομικά δικαιώματα άλλων και ευρύτερα τα δικαιώματα του κοινωνικού συνόλου τότε εκεί υπάρχει πρόβλημα. Εξηγούμαι: Πρόσφατα, ένα νέο παιδί έχασε την ζωή του όταν δεν βρέθηκε κενή ΜΕΘ σε γνωστό νοσοκομείο της επαρχίας. Και είμαι σίγουρος ότι το τελευταίο 1.5 χρόνο υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Σήμερα, έχουμε το εμβόλιο στα χέρια μας και ξέρουμε ότι δουλεύει. Είναι άδικο, λοιπόν, συμπολίτες μας να χάνουν την ζωή τους επειδή κάποιοι αρνούνται να εμβολιαστούν και καταλήγουν στις ΜΕΘ. Οι αρνητές έχουν επιλογή, το νέο παιδί (και άλλοι τόσοι) δεν έχουν. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να υπερισχύσει το δίκαιο του κοινωνικού συνόλου.
Τέλος, θέλω να τονίσω ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους επιστήμονες, ειδικά σήμερα στην εποχή της προόδου. Η τεράστια πλειοψηφία των ιατρών επιστημόνων συμφωνεί πως το εμβόλιο είναι η μοναδική λύση αυτή την ώρα. Αν αρνηθούμε την επιστήμη τότε κινδυνεύουμε να καταλήξουμε στον μεσαίωνα όπου έριχναν στην πυρά τους επιστήμονες που έκαναν μια ανακάλυψη και δεν συμπορεύονταν με την εκκλησία. Τα γράφω αυτά, ξαναλέω, με νηφαλιότητα και με σεβασμό σε αυτούς που μέχρι σήμερα δεν έχουν εμβολιαστεί. Αλλά, πλέον με σχεδόν 100 νεκρούς συμπολίτες μας την ημέρα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Όπως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια και για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που έχουν δοκιμαστεί τόσο πολύ σε αυτή την κρίση. Πρέπει όλοι να εμβολιαστούν άμεσα. Έχουμε ευθύνη στους εαυτούς μας, σε αυτούς που αγαπάμε αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία που σήμερα υποφέρει.
Αν θέλει ο κ. Χατζηγάκης, ας μας κάνει μια ανάλυση και για μια τέταρτη κατηγορία πολιτών που διστάζουν να εμβολιασθούν, οι οποίοι βλέποντας ότι και οι εμβολιασμένοι προσβάλλονται απο τη νόσο, άρα μεταδίδουν άφοβα -αφού δεν περιορίζονται όπως οι εμβολιασμένοι, απο (λέμε τώρα) “μέτρα”- και τελικά χάνουν τη ζωή τους απο αυτήν, συμπεραίνουν ότι τα εμβόλια απέτυχαν στην αντιμετώπισή της (είναι σκέτο αλατόνερο, δηλαδή) και όλο αυτό είναι για την “κονόμα” των φαρμακευτικών (τους έδωσαν το “ακαταδίωκτο” κάνοντάς μας πειραματόζωα) και την περαιτέρω εξέλιξη των ντελίβερυ-πολιτικών.
Φυσικά, δεν είναι δικαιολογία ότι οι εμβολιασμένοι προσβάλλονται σε μικρότερο ποσοστό ή ότι έχουν υποκείμενα και γι αυτό καταλήγουν (πεθαίνουν και οι “χωρίς υποκείμενα” και “πλήρως εμβολιασμένοι”), καθώς τα εμβόλια τα κάνουμε για να μας προστατεύσει απο αυτήν, ακόμη κι αν έχουμε “υποκείμενα”.
Θα ήταν καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, μιας και η νόσος είναι “νέα” κι ακόμη δεν τη γνωρίζουμε σε όλο της το εύρος -και μπορεί να διαψευστούμε στην πορεία- να δούμε το όλο θέμα πιο σοβαρά, χωρίς διχαστικές και προπαγανδιστικές πρακτικές για να αποφύγουμε ευθύνες που -εκ των πραγμάτων- ανήκουν σε εμάς.