Χαρούλα Παρώνη: Αφιέρωμα στον αείμνηστο εκδότη μου ιδρυτή και πρόεδρο της Χ.Ο.Ν. Στέφανο Λέκκα

Μου στάθηκες πατέρας! Κολώνα στη ζωή μου.

Πονάει από θλίψη τώρα η ψυχή μου.

Μου φέυγει από τα χέρια η πένα μου,

λυγίζει η ύπαρξη μου.

Τι να ξεχάσω; Τι να θυμηθώ;

Ποια σκέψη θα ‘ναι εκεί που δεν θα συγκλονίσει

τη στιγμή μου;

Όπου κι αν κοιτάξω είσαι γύρω μου, παντού.

Φωνάζουν με αγάπη τα βραβεία, τα μετάλλια,

οι τόσες τιμές και διακρίσεις, τα βιβλία.

Αισθάνομαι να θέλω να τα κάψω όλα,

μα και στοργικά να τα αγκαλιάσω.

Κενό πατέρα αφήνεις στη ζωή μου.

Ακούω εκείνα τα γεμάτα ανθρωπιά και παρήγορα λόγια σου.

Χαρά, έλα σε παρακαλώ! Σήκωσε το κεφάλι σου!

Εσύ είσαι δυνατή. Σκέτη Μπουμπουλίνα!

Ω, πόσο κουράγιο και δύναμη μου έδινες Στρατηγέ.

Θυμάσαι Στρατηγέ μου τη γνωριμία μας; Σε ρώταγα.

Πως δεν την θυμάμαι; Που μπήκες σα σίφουνας, σα Μπουμπουλίνα!

Εσύ πάλι, δεν μου φέρθηκες σαν Στρατηγός,σου απαντούσα και γελάγαμε.

Μα τώρα πάγωσε στα χείλη το χαμόγελο,

έσβησε η αύρα η φωτεινή στην ψυχή μου.

Σε ευχαριστώ που τόσα χρόνια σαν προστάτης

έδωσες χαρά στη ζωή μου.

Σε ευχαριστώ που με υποδέχτηκες στην αετοφωλιά του πολιτισμού

και βροντοφωνάξαμε μαζί πως ναι, υπάρχει πολιτισμός στην Καλαμπάκα!

Πως αξίζει η Ελλάδα μας να σηκώνει τη σημαία

του πνεύματος από άκρη σ’ άκρη.

Σε ευχαριστώ που μου επέβαλες να συνεχίζω ξανά και ξανά,

επισημαίνοντας πως έχω στόφα Ελληνική.

Πως αξίζει ο κόπος ο αγώνας για το πνεύμα της Πατρίδος μας.

Είμαστε οι συνεχιστές των επόμενων γενεών.

Μπουμπουλίνα, μου έλεγες, έχουμε χρέος να αγωνιζόμαστε.

Η ποίηση, τα γράμματα και οι τέχνες δεν πρέπει να λιμνάζουν.

Πρέπει να είναι ο δυνατότερος φάρος στη ζωή μας.

Εύγε Στρατηγέ μου! Εύγε! Σου πρέπουν οι τιμές

των αξιών και ιδανικών.

Πάντα γι’ αυτό πολεμούσες.

Άξιο το έργο σου!

Αθάνατο στην ιστορία θα μείνει!

Αξίζει και να πονάς, να πέφτεις, να ματώνεις

και να σηκώνεσαι.

Είμαι πολύ ευγνώμων που σε συνάντησα.

Είμαι ταπεινά ευγνώμων.

Ένα όμως ποτέ μου δεν κατάλαβα,

πώς μέσα σε τόσο πλήθος με ξεχώρισες;

Εσύ που συμπορευόσουν με πρίγκιπες, βασιλιάδες,

πρωθυπουργούς, εξέχουσες προσωπικότητες;

Πώς μπόρεσες να ξεχωρίσεις εμένα, μια ταπεινή ποιήτρια;

Άστο, ξέρω τι θα μου πεις!

Εσύ με ρωτάς Μπουμπουλίνα;

Ναι, ξέρω τι θα μου απαντούσες.

Μπορεί κάποιοι άνθρωποι να γεννήθηκαν προνομιούχοι,

αλλά οι ταπεινοί αξίζουν πιο πολύ

γιατί κάνουν προσπάθεια από μόνοι τους. Από το μηδέν.

Στρατηγέ μου θα μου λείψεις! Θα μου λείψεις πολύ!

Η απουσία σου θα είναι δυσβάσταχτη.

Ναι, το κατάλαβα!

Πως δεν το κατάλαβα;

Σκέφτηκα εγωιστικά.

Όχι, δεν θα λείψεις μονάχα σε μένα,

αλλά σε όλα εκείνα τα Ελληνόπουλα που ενθάρυνες

με υποτροφίες, με σπουδές, με βραβεύσεις.

Σε όλα εκείνα τα Ελληνόπουλα

που στάθηκες δίπλα τους σαν πραγματικός πατέρας

και που σήμερα διαπρέπουν σε όλη την Οικουμένη

και τρώνε ζεστό ψωμί ευγνωμωνόντας σε.

Αλήθεια, πόσο τιμητικό να σε ξεχωρίσει

ένας σπουδαίος άνθρωπος του πνεύματος;

Αλήθεια, τι μεγαλειώδες δώρο

είχα όλα αυτά τα χρόνια στήριγμα μου;

Τιμές σου πρέπουν Στρατηγέ.

Άσε με να σε προσφωνήσω

για μια τελευταία φορά έτσι απλά,

όπως τα λέγαμε οι δυο μας.

Είχες ύφος περήφανου αετού,

πολεμηστού γενναίου.

Είχες ύφος υπερήφανο.

Ναι, τα κατάφερες άξια να αφήσεις

μεγάλη πολιτισμική κληρονομιά στην Ελλάδα!

Εύγε αγαπητέ ιδρυτή και πρόεδρε της Χ.Ο.Ν.

Αείμνηστε Στέφανε Λέκκα,

η ταπεινή με σεβασμό και ευγνωμοσύνη ποιήτρια

Χαρούλα Παρώνη

σε ασπάζεται τιμητικά.

Οι αετοί κι αν φεύγουν

δεν ξεθωριάζουν στο χθες,

αφήνουν πίσω φτερουγίσματα

με ανεξίτηλες σφραγίδες…

 

Χαρούλα Παρώνη

05/08/2022