«Κιβωτός σωτηρίας» για τις ελληνικές επιχειρήσεις η Βουλγαρία

Οι οικονομολόγοι συνηθίζουν να λένε πως το μόνο που δεν πρέπει να κάνει κανείς σε περίοδο ύφεσης είναι να αυξήσει τους φόρους,

Οι οικονομολόγοι συνηθίζουν να λένε πως το μόνο που δεν πρέπει να κάνει κανείς σε περίοδο ύφεσης είναι να αυξήσει τους φόρους, αφού κάτι τέτοιο αυξάνει την ανεργία, τον έναν από τους δύο δείκτες που, μαζί με το ΑΕΠ, καταδεικνύει πόσο υγιής είναι μια οικονομία. Και το ελληνικό κράτος σαν να μην έχει ιδέα γι’ αυτή την πραγματικότητα εξακολουθεί να αφαιμάσσει νοικοκυριά και επιχειρήσεις εν μέσω κρίσης.

Και αν τα νοικοκυριά είναι ανυπεράσπιστα μπροστά στη φορολαίλαπα, τουλάχιστον οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν την ευχέρεια να μεταφερθούν σε ένα περιβάλλον πιο υγιές οικονομικά και φορολογικά, όπως είναι αυτό της Βουλγαρίας. Και πριν από την κρίση αρκετές ελληνικές εταιρείες είχαν έδρα στη γειτονική χώρα, ωστόσο η όξυνση της κρίσης ενίσχυσε αυτή την τάση και πολλές επιχειρήσεις διασώθηκαν αλλάζοντας έδρα.

Ιδιαίτερα οι επιχειρηματίες της Βόρειας Ελλάδας έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον να μεταφέρουν το σύνολο των δραστηριοτήτων τους στη Βουλγαρία ώστε να τύχουν κάποιων πλεονεκτημάτων. Τέτοια πλεονεκτήματα είναι το μειωμένο εργατικό κόστος, καθώς η μέση αμοιβή ενός εργάτη ανέρχεται στα 350 ευρώ, οι χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές από την πλευρά του εργοδότη, το χαμηλότερο κόστος όσον αφορά την ενέργεια, π.χ. την ηλεκτρική, το περιορισμένο κόστος για τη λειτουργία της διοίκησης, αλλά και η έλλειψη γραφειοκρατίας, αφού τα επαγγέλματα είναι ανοιχτά και προσβάσιμα απ’ όλους.

Συν τοις άλλοις οι φορολογικοί συντελεστές είναι πολύ χαμηλοί, μόλις 10% για τα εταιρικά κέρδη και 5% για τα μερίσματα, ενώ μια βόλτα στις μεγάλες βουλγαρικές πόλεις φέρνει έντονο άρωμα Ελλάδας, αφού υπάρχουν υποκαταστήματα όλων των μεγάλων τραπεζών και οι συναλλαγές είναι εύκολες για τους Έλληνες που εργάζονται εδώ. Επίσης δεν υπάρχουν τεκμήρια διαβίωσης, ενώ υπάρχουν και φοροαπαλλαγές για τις επιχειρήσεις που έχουν έδρα σε περιοχή που πλήττεται έντονα από την ανεργία, κάτι που ουδέποτε ελήφθη υπόψη από το ελληνικό κράτος.

Όπου υφίστανται μάλιστα ελλείψεις σε έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό, οι έλληνες επιχειρηματίες επενδύουν σε ελληνικά χέρια δίνοντας μια ανάσα στους Βορειοελλαδίτες που θέλουν να εργαστούν και βρίσκουν απέναντί τους το φάσμα της ανεργίας να φτάνει ή και να ξεπερνά το 30%. Η Βουλγαρία μάλιστα δεν στερείται ούτε νυχτερινής ζωής ούτε φυσικού κάλλους, ενώ περιοχές όπως το Μπάνσκο με το χιονοδρομικό του κέντρο αποτελούν δημοφιλέστατους και οικονομικά προσιτούς προορισμούς για τους Έλληνες αλλά και για όλους τους Ευρωπαίους.

Και μόνο το γεγονός ότι πέρσι ιδρύθηκαν στη Βουλγαρία 2.050 ελληνικές επιχειρήσεις προκειμένου να παρακαμφθούν τα capital controls, μια φράση άγνωστη στη γειτονική χώρα, δείχνει πως η τάση αυτή κάθε άλλο παρά θα μειώνεται προϊόντος του χρόνου. Αντιθέτως, μέσα στο 2016 άνοιξαν κατά μέσον όρο εννέα με δέκα ΑΦΜ την ημέρα. Και όσο θα διατηρούνται οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων –ήδη κλείσαμε χρόνο– όλο και περισσότερες εταιρείες θα αναζητούν ένα πιο ευέλικτο περιβάλλον στη γειτονική χώρα για να προκόψουν.

Με τον τρόπο του Οδυσσέα λοιπόν και χρησιμοποιώντας εναλλακτικές λύσεις η ελληνική επιχειρηματικότητα βρήκε έναν τρόπο να λύσει τα προβλήματα ρευστότητας και να σταθεί στα πόδια της παρά τα εμπόδια που η ίδια η πατρίδα της βάζει στον δρόμο της. Επαφίεται πλέον στη βούληση του ελληνικού κράτους να σταματήσει τη χωρίς όρια υπερφορολόγηση και να δώσει το «φιλί της ζωής» στο εγχώριο επιχειρείν.

Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα: Βουλγαρία – ίδρυση εταιρείας