Αφιερωμένο σε εκείνους που δίνουν βάση στα λεγόμενα του κόσμου) Της Ιωάννας Χαρμπέα, Κοινωνιολόγου/Συγγραφέως
Οι γυναικτονίες υπήρχαν πάντα…..και όσο η κοινωνία γαλουχεί άνδρες που δε σέβονται τη γυναίκα και τη θεωρούν κτήμα τους θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Για όλα φταίει η ελλιπής παιδεία , η λάθος κοινωνικοποίηση και η έμφαση στα λεγόμενα του κόσμου του αυστηρού κριτή όλων!
Ξεκινάς το πρωί με διάθεση και ενεργητικότητα και όμως κάτι όπως η διήγηση μιας αληθινής ιστορίας μπορεί να στα χαλάσει όλα…
Ήταν πολλά χρόνια πριν όταν η κυρία Ευτέρπη που μεγάλωσε σε μια αγροτική οικογένεια, όπως οι περισσότερες τότε οικογένειες στα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου έμαθε απο πολύ μικρή να βοηθάει τόσο στις αγροτικές δουλειές όσο και στο σπίτι. Στα δεκατρία της χρόνια έφτιαχνε την καλύτερη πίτα! Και μεγάλωσε με μια ιδέα : τι θα πει ο κόσμος!
Αυτό της έλεγε πάντα η μητέρα της, ο πατέρας της, οι παππούδες της και όλοι στην οικογένεια. Τι θα πει ο κόσμος Ευτέρπη αν δεν τα έχουμε όλα όπως πρέπει; Έλεγε η μητέρα ης. Τι θα πει ο κόσμος αν δεν έχουμε την καλύτερη παραγωγή φέτος έλεγε ο πατέρας της. Τι θα πει ο κόσμος Ευτέρπη αν δεν ξέρεις να πλέκεις, να μαγειρεύεις και να κάνεις όλες τις δουλειές έλεγε η γιαγιά ης. Ο κόσμος για ην Ευτέρπη ήταν τα πάντα.
Τρόμαζε μικρή στο άκουσμα του και όσο μεγάλωνε ακόμα περισσότερο φοβόταν την κριτική του. Ο σκληρός κριτής ο κόσμος! Δεν έκανε τίποτα γιατί το ήθελε η ίδια πραγματικά πάντα γνώμονας ήταν η θέληση αυτή του κόσμου. Έτσι λοιπόν μεγάλωνε, έτσι παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια πάλι και αυτό ο κόσμος το ήθελε. Ώσπου έφτασε σε σημείο να μικροπαντρέψει την κόρη της ακριβώς πάλι γι αυτό γιατί ήδη είχε φτάσει δεκαοχτώ ετών και τι θα έλεγε ο κόσμος;
Να σπουδάσει ουδείς λόγος! Βλέπετε τότε η παντρειά ήταν η μεγάλη κοινωνική καταξίωση της γυναίκας. Αυτή της έφερνε πλούτη και ευτυχία. Όμως η ζωή πολλές φορές μας κάνει να αλλάζουμε γνώμη ακόμα και σε απόψεις που ρίζωσαν βαθιά μέσα μας. Η κακοποίηση της κόρης της στα πλαίσια του γάμου της την έκαναν να προβληματιστεί αν έπραξε σωστά αλλά και πάλι στην ιδέα του χωρισμού έβαζε πάνω απο όλα τον κόσμο. Τι θα έλεγε ο κόσμος;
Τα εγκλήματα πάθους στην Ελλάδα δυστυχώς είναι γνωστά απο παλιά, σε ενα τέτοιου είδους έγκλημα λοιπόν συγκαταλέχθηκε και η δολοφονία της κόρης της. Και όμως και τότε προσπάθησε να το σκεπάσει λέγοντας στο δικαστήριο ότι ίσως ήταν ατύχημα και έτσι δικαιολόγησε το γαμπρό της! Τι θα έλεγε ο κόσμος αν είχε γαμπρό δολοφόνο;
Πολλές φορές η εμπότιση ιδεών σε ανθρώπους είναι τόσο δυνατή που ακόμα και ένας θάνατος δεν είναι ικανός να διαλύσει εκείνο το ψεύτικο που υποστηρίζουμε για να συγκαλύψουμε το αληθινό!
Και όμως τα βράδια που ξενυχτούσε γαντζωμένη στο μνήμα του παιδιού της και κλαίγοντας με αναφιλητά, πολλές φορές μάλιστα κοιμόταν και εκεί δεν την ένοιαζε που την κοίταζε παράξενα ο κόσμος. Δεν την ένοιαζε πλέον τι θα πει ο κόσμος!
Εντωμεταξύ ο κόσμος ειρωνευόταν , την περνούσε για τρελή , σχολίαζε αν μη τι άλλο αρνητικά αυτή την υπερβολική στάση της. Δεν ένιωθε ούτε τον πόνο της ούτε τις τύψεις της.
Η ψυχή της όμως αυτής της γυναίκας έρμαιο ης κοινωνικής κριτικής ήθελε να πλημμυρίσει με δάκρυα για να ηρεμήσει… κάπου καταλάβαινε το μεγάλο λάθος της αλλά και πάλι δεν ήθελε να το παραδεχτεί. Και η φωτογραφία της κόρης τόσο ζωντανή πάνω στον τάφο με όμορφα μεγάλα μαύρα μάτια γεμάτα απορία που τη ρωτούσαν: Γιατί κλαις βρε μάνα; Τώρα δε σε νοιάζει ο κόσμος;
Και εσένα φίλε αναγνώστη σε ενδιαφέρει ακόμα τι θα πει ο κόσμος;
Δυστυχώς πολλές φορές ο άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη να δει καθαρά κάποια πράγματα και τα βλέπει μόνο όταν είναι πλέον πολύ αργά… ίσως όμως ούτε και τότε..Ας μάθουμε κάτι από αυτή την αληθινή ιστορία και ας στείλουμε αυτόν τον αυστηρό κριτή τον κόσμο εκεί όπου ανήκει! Ας κοιτάξει ο καθένας τη δική του καμπούρα! Ας κοιτάξει ο καθένας στον καθρέφτη του και ας αφήσει τις ζωές των άλλων… Μερικές φορές ακούμε μια ιστορία και δεν μας αφορά για τον λόγο ότι γίνεται σε άλλους! Αν καταλάβαινε ο καθένας μας και αυτό ισχύει για όλα τα κοινωνικά προβλήματα ότι ο άλλος είμαστε εμείς, αν καταλαβαίναμε ότι το κακό που συμβαίνει δίπλα μας ίσως αύριο χτυπήσει τη δική μας πόρτα ίσως άλλαζε ο κόσμος μας προς το καλύτερο. Η ζωή και η αφαίρεση αυτής δεν είναι σήριαλ της τηλεόρασης! Η διάσταση που δίνεται στην εκάστοτε γυναικοκτονία από τα ΜΜΕ δεν ωφελεί… Δεν ωφελεί να μένουμε στο γεγονός αλλα στο να αναζητούμε την αιτία. Προφανώς κάτι δε γίνεται σωστά και είναι πραγματικά άδικο να χάνονται έτσι ζωές νέων γυναικών. Ως κοινωνιολόγος έχω να πω ότι ένα κοινωνικό φαινόμενο που επαναλαμβάνεται και προβάλλεται χωρίς όμως εν τέλει να τιμωρείται παραδειγματικά τότε δυστυχώς τείνει να καθιερωθεί! Επιβάλλεται η παραδειγματική τιμωρία τέτοιων φαινομένων. Οι θύτες θα πρέπει να λειτουργήσουν στο ασυνείδητο ως αποδιοπομπαίοι τράγοι… πρότυπα προς αποφυγή. Επίσης οι γονείς θα πρέπει να περνάνε πρότυπα στους γιούς τους που σέβονται τη ζωή και τη γυναικεία ύπαρξη! Τελικά παρόλους τους αγώνες αναρωτιέμαι εν έτη 2022 αν η γυναίκα έχει χειραφετηθεί ή αποτελεί έρμαιο ενός είδους ανδρικού κανιβαλισμού. Τα προβλήματα λύνονται όταν βρίσκουμε τη ρίζα τους, από πού προέρχονται. Δυστυχώς η νοοτροπία μας είναι λάθος! Κανείς δεν είναι κτήμα κανενός! Φτάσαμε στο σημείο οι γυναίκες να ευχόμαστε να μας αγαπάνε λιγότερο. Αν είναι η αγάπη να πνίγει, να περιορίζει και να αφαιρεί τη ζωή τότε αυτό σίγουρα δεν λέγεται αγάπη! Αγάπη είναι να σέβεσαι και να θέλεις το καλό του άλλου είτε είναι δίπλα σου είτε μακριά σου!