Αναφορά στον Άγιο Γεώργιο Μανδηλά στο διαδίκτυο

Αρκετές είναι οι αναφορές στο διαδίκτυο για τον Άγιο Γεώργιο τον Μανδηλά στο Καστράκι Καλαμπάκας, τόσο από το kalabakacity.gr όσο και από άλλες ιστοσελίδες του νομού και της χώρας.

Αρκετές είναι οι αναφορές στο διαδίκτυο για τον Άγιο Γεώργιο τον Μανδηλά στο Καστράκι Καλαμπάκας, τόσο από το kalabakacity.gr όσο και από άλλες ιστοσελίδες του νομού και της χώρας. Ανάμεσα σ’ αυτές ήρθε να προστεθεί η αναφορά του in.gr στην ενότητα “Ταξίδια” με ιδιαίτερη αναφορά στον Άγιο Γεωργίο τον Μανδηλά, με στοιχεία που πήρε από το ΚΕΝΑΚΑΠ Α.Ε.

Στην αναφορά της η ιστοσελίδα γράφει:

Στο βαθούλωμα βράχου, απέναντι από την Παναγία Δούπιανη, ανατολικά του Καστρακίου και προσιτή μόνο από τους ικανούς αναρριχητές, βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μανδηλά. Σύμφωνα με ένα παλιό έθιμο, την ημέρα της γιορτής του Αγίου και με το τέλος της λειτουργίας, οι νέοι του χωριού κρεμούν πολύχρωμα μαντήλια και ανάβουν λαμπάδες στη Μονή. Τα μαντήλια μένουν έως την επόμενη γιορτή του Αγίου και θεωρούνται ευχές για υγεία.

Η ίδρυση της Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Μανδηλά τοποθετείται στον 14ο αι.  σύμφωνα με τα λίγα στοιχεία που διαθέτουμε, τα οποία ανήκουν στην παράδοση, γιατί η μονή μέχρι σήμερα δεν έχει μελετηθεί επιστημονικά.
Σύμφωνα με την παράδοση στα πόδια του βράχου, όπου είναι κτισμένο το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας απλωνόταν ένα πυκνό δάσος. Σαυτό το δάσος απαγορευόταν η κοπή των δέντρων, πράγμα που ίσχυε και για τους κατακτητές. Όμως ένας στρατιώτης της Τουρκικής φρουράς του Καστρακίου καθώς μια μέρα άρχισε να κόβει ένα δέντρο, έπεσε κάτω αναίσθητος, σαν πεθαμένος.
Ο Τούρκος διοικητής του χωριού νομίζοντας ότι κάποιος «γκιαούρης» τον σκότωσε, διέταξε και συγκεντρώθηκαν όλοι στην πλατεία. Κι απειλούσε με αντίποινα σκληρά, αν δεν του παρέδιδαν το φονιά του στρατιώτη του. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από το μοναστήρι μια δυνατή φωνή, που έλεγε ότι κανείς δε σκότωσε τον στρατιώτη, αλλά τον τιμώρησε ο Αϊ Γιώργης. Θα γινόταν όμως καλά αν πρόσφεραν κάτι οι Τούρκοι στον άγιο. Κι αμέσως η γυναίκα του αγά έδωσε το μαντήλι του φερετζέ της.

Στη συνέχεια κάποιος Καστρακινός ανέβασε το μαντίλι στο μοναστήρι και μόλις ο ηγούμενός του το κρέμασε στην εικόνα του αγίου, ο Τούρκος σηκώθηκε γερός και δυνατός. Από τότε επικράτησε να γίνεται κάθε χρόνο το κρέμασμα καινούργιων μαντηλιών στο μοναστήρι.