Ηρακλής Φίλιος: Η «παρατυπία» του Ιησού

Την ημέρα εορτής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, η αγία μας Εκκλησία εκείνη την ημέρα έχει ορίσει ως προς το Αποστολικό ανάγνωσμα

Την ημέρα εορτής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, η αγία μας Εκκλησία εκείνη την ημέρα έχει ορίσει ως προς το Αποστολικό ανάγνωσμα να διαβάζεται στη Θεία Λειτουργία η περικοπή που κάνει λόγο για την κλήση του Ματθαίου (Ματθ. 9, 9-13).

Ο Ματθαίος τι ήταν στην ουσία; Αν ακούγαμε τι συζητούσαν για τον Ματθαίο στα Ιεροσόλυμα οι Ιουδαίοι, θα ακούγαμε λέξεις όπως «αμαρτωλός», «εκμεταλλευτής», «άπληστος». Δηλαδή ένας που είχε εξουσία και ως τελώνης έπινε το αίμα του λαού. Ένας στυγνός άνθρωπος που πλούτιζε εις βάρος των απλών και φτωχών πολιτών. Αυτός ο άνθρωπος έγινε φίλος του Χριστού. Ο Χριστός έκανε μία «παρατυπία» και του μίλησε. Τον προσέγγισε και περνώντας από το τελωνείο, του είπε «ακολούθησε με». Έτσι και οι δύο έφαγαν μαζί. Μία ασυνήθιστη παρέα για τα «δεδομένα» της εποχής και τολμώ να πω και της δικής μας. Γύρω από το τραπέζι κάθισαν και έφαγαν ο Χριστός, ο Ματθαίος, άλλοι τελώνες και αμαρτωλοί όπως αναφέρει η συγκεκριμένη περικοπή.

Και οι Φαρισαίοι, δηλαδή οι σύγχρονοι συντηρητικοί και τυπολάτρες χριστιανοί, «οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες», έλεγαν στους μαθητές του Χριστού: «Γιατί ο διδάσκαλος σας τρώγει μαζί με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς;». Για να έρθει η απάντηση από τον Ίδιο τον Χριστό: «Δεν έχουν ανάγκη από ιατρό οι υγιείς, αλλά οι ασθενείς … δεν ήλθα να καλέσω σε μετάνοια δικαίους, αλλά αμαρτωλούς».

Η αλήθεια είναι ότι ένας υγιής δεν έχει ανάγκη να γιατρευτεί. Ο άρρωστος έχει ανάγκη να γιατρευτεί. Και πηγαίνει ο ίδιος στον γιατρό. Εδώ όμως έχουμε μία ανατροπή. Ο Χριστός πηγαίνει στον άρρωστο και όχι ο άρρωστος στον Χριστό. Και ποιοι είναι οι άρρωστοι; Άρρωστοι στο σώμα και στην ψυχή. Δαιμονισμένοι, τυφλοί, ανάπηροι, λεπροί, άστατοι στην ψυχή, στο νου, με λογισμούς που βομβαρδίζουν άσχημα την ψυχή, με συναισθήματα που ματώνουν την καρδιά. Αυτούς ο Χριστός τι έπρεπε να τους κάνει; Να τους πει όχι δεν θέλω να φάω μαζί σας ή να μιλήσω μαζί σας; Τι να τους πει; Είστε χωριάτες, παρακατιανοί, δευτέρας κατηγορίας, σαρκικοί, εγωιστές, άπληστοι;

Ο Χριστός έκανε για άλλη μία φορά την «παρατυπία» Του. Σίγουρα οι χριστιανοί συμφωνούν με την τακτική του Χριστού που πλησίασε τους «τιποτένιους». Αλλά σήμερα; Σκεφτείτε σήμερα, τι θα γινόταν αν κατέβαινε ο Χριστός; Θα Τον καταδίκαζαν. Ποιος τυπολάτρης χριστιανός αντέχει στη θέα της εικόνας του Χριστού να τρώει με μία πόρνη γυναίκα και μία γυναίκα που απατάει τον άντρα της ή έναν άντρα που απατάει τη γυναίκα του; Ποιος τυπολάτρης χριστιανός αντέχει στη θέα της εικόνας του Χριστού να τρώει με όσους εκμεταλλεύονται τον λαό και πλουτίζουν παράνομα εις βάρος του; Ποιος τυπολάτρης χριστιανός και καθωσπρέπει πιστός αντέχει στη θέα του Αναμάρτητου να συνομιλεί με τους αμαρτωλούς; Κανείς; Ναι μεν, αλλά. Ναι μεν αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη για ίαση, αλλά αν δούμε τον Χριστό να περπατάει στις πλατείες και να κάθεται στο έδαφος για να συζητήσει με τους «παρακατιανούς» και τους αλήτες, «άρον άρον σταύρωσον αυτόν».

Ο Χριστός έκανε παρέα και μιλούσε και έτρωγε με τους αλήτες. Αυτοί είναι οι φίλοι Του, αυτοί είναι αρεστοί σ’ Εκείνον και δεκτικοί της αγάπης Του. Έχουν φαίνεται μέσα τους την αλητεία της σύγκρουσης, της ρήξης και της συνδιαλλαγής. Μα περισσότερο την τρέλα και τον πόθο να ακούσουν για ανάσταση σωμάτων και ψυχών. Να δουν το αληθινό Φως, να περπατήσουν στην ασφαλή Οδό, να μάθουν την μοναδική Αλήθεια και να ζήσουν την μόνη Ζωή. Και αυτή την έλξη στους μύχιους πόθους τους, στις ακραιφνείς τους ανησυχίες, την ενέπνεε ο Θεάνθρωπος.

Αυτή ήταν η «παρατυπία» του Ιησού. Να καταδεχτεί να δώσει τον Εαυτόν Του στον πιο ταπεινωμένο, μόνο, εξαθλιωμένο, δυστυχή άνθρωπο. Αυτό έκανε σαν «αλήτης» και «ξένος», όπως ο Ίδιος είναι για τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο. Αυτές είναι οι «παρατυπίες» και τα «περίεργα» του τρόπου με τον οποίο ο Χριστός πλησιάζει και τους σημερινούς Ματθαίους. Αυτά είναι τα «παράδοξα» Του. Τα αντέχετε;

(«Και σφάζαμε τη μια ομορφιά για να πιει το αίμα η άλλη, γιατί είναι το κορμί αμμουδιά που θέλει το χειμώνα να βγάλει», Χρήστος Θηβαίος, Κορώνα Γράμματα).

Ηρακλής Φίλιος
[email protected]