Οδοιπορικό του Συλλόγου Αδελφοποιημένων Πόλεων Καλαμπάκας από την εκδρομή στην Βόρειο Ελλάδα

Κάτω από καταρρακτώδη βροχή, το πούλμαν με τους εκδρομείς διέσχιζε την πεδιάδα της Ημαθίας, ενώ εντείνονταν η ανησυχία τους για τη συνέχεια.

φωτο αρχειουΚάτω από καταρρακτώδη βροχή, το πούλμαν με τους εκδρομείς διέσχιζε την πεδιάδα της Ημαθίας, ενώ εντείνονταν η ανησυχία τους για τη συνέχεια. 

Ειδικά στο Γιδά (Αλεξάνδρεια) απελπισθήκαμε. Ευτυχώς λίγο πριν φθάσουμε Χαλκηδόνα, τα φαινόμενα κόπασαν και κατορθώσαμε να μη βραχούμε καθώς μπαίναμε στο καινούργιο μουσείο της Αρχαίας Πέλλας. Ήδη κατά τη διάρκεια της διαδρομής είχε γίνει η σχετική ενημέρωση ,όμως οφείλω να ομολογήσω ότι αυτά που είδαμε ήταν πέρα κάθε προσδοκίας.

Τι να περιγράψω; Τα θαυμάσια μωσαϊκά, έργα διάσημων καλλιτεχνών της εποχής που στόλιζαν τα δάπεδα των μακεδονικών αρχοντόσπιτων ή τους θησαυρούς που κρυμμένοι σε πήλινα αγγεία, βρέθηκαν καταπλακωμένοι στα ερείπια οικιών και καταστημάτων, αποτέλεσμα του ισχυρού σεισμού που κατέστρεψε και ερήμωσε την πάλαι ποτέ κραταιά και πάμπλουτη πρωτεύουσα της Μακεδονίας.

Εκεί κλήθηκαν και εργάσθηκαν διάσημοι ζωγράφοι π.χ. Ζεύξις, Πράξις ή ποιητές όπως ο Τιμόθεος και Ευριπίδης. Ήκμασε μέχρι τη Μάχη της Πύδνας μετά την οποία οι νικητές Ρωμαίοι με ηγέτη τον Αιμίλιο Παύλο κατέλαβαν τη πόλη, λεηλάτησαν και μετέφεραν τους θησαυρούς της στη Ρώμη. Η ζωή στη Πέλλα συνεχίσθηκε όμως η πόλη δεν επανέκτησε την παλαιά της αίγλη. Στο μουσείο είχαμε και μια απρόσμενη συνάντηση με ομάδα εκδρομέων, οι οποίοι όπως μας πληροφόρησε με απολογητικό χαμόγελο ένας νεαρός(στα αγγλικά) ήταν «Makedonski» που ήλθαν να θαυμάσουν την κληρονομιά των αρχαίων προγόνων τους!

Τι σόι Μακεδόνες ήταν αυτοί οι Σκοπιανοί που δεν μπορούσαν να διαβάσουν τις μακεδονικές επιγραφές που εκτίθονταν στο μουσείο; Δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες δεν μας επέτρεψαν να πραγματοποιήσουμε τον προγραμματισμένο περίπατο στον αρχαιολογικό χώρο. Φύγαμε εντυπωσιασμένοι και κατευθυνθήκαμε προς το Κιλκίς διασχίζοντας την εύφορη μακεδονική πεδιάδα που ήταν κατάφυτη ακόμα με ελαιόδεντρα. Προφανώς ο χειμώνας δεν είναι τόσο δριμύς αν και η περιοχή γειτνιάζει με τους ορεινούς όγκους-φυσικά σύνορα Ελλάδος –Βουλγαρίας.

Το Κιλκίς είναι σχετικά νέα πόλη, με κτίρια που μαρτυρούν ότι υπήρχε πλούτος και αυτές τις μέρες η κεντρική οδός που διασχίζει τη πόλη γίνεται πεζόδρομος με δεντροστοιχία ,που όπως ευελπιστούν οι κάτοικοι της θα δώσει νέα μορφή στη πόλη. Στις παρυφές της πόλης ,σε μια πάροδο του περιφερειακού, βρίσκεται ο λόφος του Ηρώου, ε το σεμνό και συνάμα λιτό μουσείο που φιλοξενεί ενθυμήματα της μάχης του Σκρά.

Η εν λόγω μάχη άρχισε στις 16 Μαίου 1918 με σφοδρό κανονιοβολισμό των θέσεων του Βουλγαρικού στρατού και την επομένη στις 5 το πρωί έγινε η έφοδος του πεζικού. Στις 6.30 η τοποθεσία είχε καταληφθεί και οι Βούλγαροι παρά τις λυσσαλέες αντεπιθέσεις δεν μπόρεσαν να την ανακαταλάβουν.

Νεκροί αξιωματικοί και στρατιώτες 441,τραυματίες 2204. Πολλαπλάσιες ήταν οι απώλειες των Βουλγάρων ενώ συνελήφθησαν και πάνω από 200 αιχμάλωτοι. Μετά το πέρας της μάχης ο Γάλλος αρχιστράτηγος Guillaumat που μερικούς μήνες πριν είχε αποτύχει να καταλάβει το Σκρά,συνεχάρη τον Έλληνα στρατηγό Ζυμβρακάκη και χαρακτήρισε το ελληνικό πεζικό ως «ΠΕΖΙΚΟ ΑΠΑΡΑΜΜΙΛΛΗΣ ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΧΗΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ» Αυτά για να μην ξεχνάμε τους αγώνες της περιόδου 1912-1922. Ευχαριστήσαμε τον στρατιώτη που μας ξενάγησε και συνεχίσαμε για τα Άνω Πορόια.

Βλαχοχώρι με κάπου 100 μόνιμους κατοίκους, κτισμένο στους πρόποδες του όρους Κερκίνη, με έντονη πολιτιστική δραστηριότητα, παρουσιάζει σημαντική τουριστική κίνηση καθ’όλη τη διάρκεια του έτους. Η ονομασία προέρχεται από τη λέξη Πόροι (πέρασμα) και οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βλάχοι από Σαμαρίνα, Αβδέλλα, Μοσχόπολη, Μέτσοβο και άλλα χωριά της Πίνδου και του Ολύμπου.

Ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, γεωργία, καπνοκαλλιέργεια ενώ υπήρχε και έντονη εμποροβιομηχανική δραστηριότητα. Η έλευση και εγκατάσταση στη περιοχή προσφύγων από την Μικρά Ασία έδωσε μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη της κωμόπολης η οποία διαθέτει πολυφωνική χορωδία και φιλαρμονική. Αξίζει να περιπλανηθεί κανείς στα καλντερίμια των μαχαλάδων ή να απολαύσει έναν καφέ στην ευρύχωρη πλατεία με τα δασύφυλλα πλατάνια.

Στο πάνω μέρος του χωριού υπάρχει το πλατανόδασος με ωραίες ταβέρνες και χώρους αναψυχής. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα εξαιρετικό γεύμα με βουβαλίσια κρέατα μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους από την βλάχικης καταγωγής μαγείρισσα και ιδιοκτήτρια της ταβέρνας που συνοδεύτηκε με εξαιρετικό μπρούσκο κρασί.

Οι Ποροιανοί έλαβαν μέρος στον Μακεδονικό αγώνα με ένοπλο σώμα υπό τον Εμμανουήλ Βασιλείου, ενώ υπερηφανεύονταν για τον χωριανό τους λοχία Δημήτριο Ίτσιο ,μαχητή του Ρούπελ.

Ο ηρωικός λοχίας χειριστής πολυβόλου φόνευσε πάνω από 320 Γερμανούς στρατιώτες και για το λόγο αυτό ο Γερμανός ταγματάρχης, όταν παραδόθηκε το οχυρό τον εκτέλεσε με το πιστόλι αφού πρώτα τον συνεχάρη για την ανδρεία του. Επόμενος σταθμός το μοναστήρι του Αγ.Ιωάννου του Προδρόμου όπου παρακολουθήσαμε τον εσπερινό και κεραστήκαμε αρωματικά λουκούμια. Διανυκτερεύσαμε στις Σέρρες τη μακεδονική μεγαλούπολη, που οι πολυάριθμοι φοιτητές κάνουν να σφύζει από ζωή τη μέρα αλλά και τη νύκτα περισσότερο. Την επομένη το πρωί μετά το κύκνειο άσμα της κακοκαιρίας ξεκινήσαμε για το χωριό Ρούπελ της γραμμής Μεταξά. Στη κορυφή ενός λόφου ,από τους πολλούς που δημιουργήθηκαν από την εναπόθεση των υλικών εκσκαφής του οχυρού, κυματίζει περήφανα η γαλανόλευκη ενώ στις πλαγιές του εκτίθενται ενθυμήματα της γιγαντομαχίας του οχυρού.

Μεταξύ αυτών το κατεστραμμένο πυροβόλο του υπ/γού Αλεξανδρίδη που ανδραγάθησε εκεί. Ένας ευγενέστατος οπλίτης που ανυπομονούσε να απολυθεί μας ξενάγησε στις στοές του οχυρού. Τον ακούσαμε μεταξύ άλλων με συγκίνηση να περιγράφει την εκτέλεση του ηρωικού λοχαγού Δημήτρη Ίτσιου (από τα Άνω Πορόια) από τον Γερμανό αξιωματικό στον οποίο παραδόθηκε το οχυρό.

Στο συμπαθητικό Κ.Ψ.Μ. που λειτουργεί στο χώρο βρήκαμε διάφορα αναμνηστικά και ωραίο καφέ. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε για το τελευταίο σκέλος της εκδρομής μας, την περιήγηση στην Κερκίνη. Από τη βόρεια πλευρά της λίμνης κινηθήκαμε δυτικά, στη διασταύρωση της Λιβαδειάς στραφήκαμε νότια και διασχίσαμε το Δ.Δ. Κερκίνης.

Εκεί σε ένα μαγαζάκι βρήκαμε καβουρμά και λουκάνικα βουβαλίσια. Φύγαμε αφήνοντας τον με άδειο ψυγείο. Κινούμενοι κατά μήκος της δυτικής πλευράς της λίμνης παρατηρήσαμε την πτερωτή πανίδα(πελεκάνοι, κορμοράνοι, τσικνιάδες) καθώς και κοπάδια βουβαλιών που μόνο τα κεφάλια τους ξεπρόβαλαν από τα νερά της λίμνης. Γεύμα στο Λιθότοπο και επιστροφή.

Μετά από μια στάση για καφέ στη Βέροια, φθάσαμε αισίως στη Καλαμπάκα και αρκετά νωρίς, έχοντας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τα τελευταία λεπτά του νικηφόρου (επιτέλους) αγώνα της εθνικής ποδοσφαίρου.

Οφείλουμε τελειώνοντας να ευχαριστήσουμε τους συμμετέχοντες που παρά τις κακές καιρικές συνθήκες δεν έχασαν την καλή τους διάθεση καθώς και τον οδηγό κ. Νίκο Λίπα για την άψογη εκτέλεση της διαδρομής.

Εκ του Δ.Σ. του Συλλόγου Αδελφοποιημένων Πόλεων
Μιχαλίτσης Δημήτριος.