ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Ο νεοφιλελευθερισμός έχει αποτύχει. Είναι ουτοπία η λειτουργία της αγοράς χωρίς παρεμβάσεις και ρυθμίσεις από το κράτος και ακούγεται πλέον σαν ανέκδοτο για τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Σήμερα στις ΗΠΑ έχουν καταγραφεί είκοσι οκτώ εκατομμύρια άποροι οι οποίοι τρέφονται σε δημόσια συσσίτια, καθώς και πενήντα εκατομμύρια χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σήμερα στις ΗΠΑ παρεμβαίνει η Κυβέρνηση για να σώσει το σύστημα από την κρίση, την ανεργία και την φτώχια, και εδώ η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή προχωρεί μη βλέποντας τις διεθνείς εξελίξεις, σαν αυτιστικό παιδί κλεισμένο στον εαυτό του, και στα αποτυχημένα οικονομικά δόγματά της.συνεχίζοντας το ξεπούλημα λιμανιών, αεροδρομίων, ΕΛΤΑ, ΟΤΕ κλπ. Σε ποια Ελλάδα; Σε μια Ελλάδα ενός εκατομμυρίου αυτοαπασχολούμενων με εκατοντάδες νησιά και ορεινές – μειονεκτικές περιοχές. Και σε μια χώρα χωρίς καμία ισχυρή παραγωγική βάση. Το μόνο που κάνει αυτή η πολιτική είναι να εντείνει την φτώχεια, την ανεργία, την χρέωση των νοικοκυριών, τις ανισότητες και πολλά αλλά δεινά για τον τόπο.
Ο νεοφιλελευθερισμός έχει αποτύχει. Είναι ουτοπία η λειτουργία της αγοράς χωρίς παρεμβάσεις και ρυθμίσεις από το κράτος και ακούγεται πλέον σαν ανέκδοτο για τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Σήμερα στις ΗΠΑ έχουν καταγραφεί είκοσι οκτώ εκατομμύρια άποροι οι οποίοι τρέφονται σε δημόσια συσσίτια, καθώς και πενήντα εκατομμύρια χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σήμερα στις ΗΠΑ παρεμβαίνει η Κυβέρνηση για να σώσει το σύστημα από την κρίση, την ανεργία και την φτώχια, και εδώ η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή προχωρεί μη βλέποντας τις διεθνείς εξελίξεις, σαν αυτιστικό παιδί κλεισμένο στον εαυτό του, και στα αποτυχημένα οικονομικά δόγματά της.συνεχίζοντας το ξεπούλημα λιμανιών, αεροδρομίων, ΕΛΤΑ, ΟΤΕ κλπ. Σε ποια Ελλάδα; Σε μια Ελλάδα ενός εκατομμυρίου αυτοαπασχολούμενων με εκατοντάδες νησιά και ορεινές – μειονεκτικές περιοχές. Και σε μια χώρα χωρίς καμία ισχυρή παραγωγική βάση. Το μόνο που κάνει αυτή η πολιτική είναι να εντείνει την φτώχεια, την ανεργία, την χρέωση των νοικοκυριών, τις ανισότητες και πολλά αλλά δεινά για τον τόπο. 
Σε κάθε περίπτωση η σημερινή κρίση – που για πολλούς είναι μεγαλύτερη από το Κραχ του 1929 – σηματοδοτεί το τέλος του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή εκείνης της θεωρίας που ήθελε το κράτος σε ρόλο απλού παρατηρητή, πέρα και έξω από τις αγορές. Σήμερα οι πάντες, ακόμη και στην κοιτίδα του καπιταλισμού στις ΗΠΑ ζητούν από το κράτος να παρέμβει και να τους σώσει όχι μόνον δανείζοντας, αλλά ακόμη και κρατικοποιώντας υφιστάμενες επιχειρήσεις- κολοσσούς! Η σημερινή συγκυρία είναι διδακτική: η «οικονομία της αγοράς» πρέπει να δώσει τη θέση της στην «κοινωνική οικονομία» Η διεθνής κρίση είναι δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της απουσίας κανόνων και αρχών όπως επίσης και του ανύπαρκτου ελέγχου του κράτους.