34 χρόνια από την 3η του Σεπτέμβρη
Την προσεχή Τετάρτη συμπληρώνονται 34 χρόνια από την ιστορική 3η Σεπτεμβρίου 1974, όταν ο A. Παπανδρέου ανακοίνωσε την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ δίνοντας στη δημοσιότητα την Διακήρυξη, που αποτελεί μεχρι και σημερα ένα «ιερό κείμενο» στο ΠΑΣΟΚ.
Την προσεχή Τετάρτη συμπληρώνονται 34 χρόνια από την ιστορική 3η Σεπτεμβρίου 1974, όταν ο A. Παπανδρέου ανακοίνωσε την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ δίνοντας στη δημοσιότητα την Διακήρυξη, που αποτελεί μεχρι και σημερα ένα «ιερό κείμενο» στο ΠΑΣΟΚ.
Την προσεχή Τετάρτη συμπληρώνονται 34 χρόνια από την ιστορική 3η Σεπτεμβρίου 1974, όταν ο A. Παπανδρέου ανακοίνωσε την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ δίνοντας στη δημοσιότητα την Διακήρυξη, που αποτελεί μεχρι και σημερα ένα «ιερό κείμενο» στο ΠΑΣΟΚ Στην ασταθή πολιτική ατμόσφαιρα της εποχής ο γιος του «Γέρου της Δημοκρατίας» αρνήθηκε να κληρονομήσει την Ενωση Κέντρου, η οποία είχε πάρει το εκπληκτικό 53% στις εκλογές του 1964, και προτίμησε να ηγηθεί ενός νέου ριζοσπαστικού κινήματος που προέτασσε το αίτημα του σοσιαλισμού, έτσι όπως ο ίδιος ο A. Παπανδρέου το είχε επεξεργασθεί ως επικεφαλής του ΠΑΚ στη διάρκεια της δικτατορίας. Οσοι έλαβαν μέρος στην ιδρυτική πράξη του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν πολλοί και κυρίως ήταν μια ανόμοια ομάδα την οποία ο παραδοσιακός πολιτικός κόσμος την υποτίμησε. H προσωπικότητα του A. Παπανδρέου, η ακτινοβολία του στην ευρύτερη δημοκρατική πρόταξη και ο ζωντανός πολιτικός λόγος του έκαναν το Κίνημα που έλαβε μόλις 13% στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές να φθάσει στην εξουσία σε επτά χρόνια και να παραμείνει πλειοψηφούσα πολιτική δύναμη ως σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ του εργάτη του αγρότη το ΠΑΣΟΚ του μη προνομιούχου που έδωσε φωνή και όραμα στους μη προνομιούχους και στους αποκλεισμένους αριστερούς από όλα τα κέντρα εξουσίας. Οι μνήμες ξυπνούν ξανά και μας φέρνουν στο νου μας τα λάβαρα, τα λαβαρα του ΠΑΣΟΚ τα λάβαρα πράσινα της ελπίδας που μας χάιδευαν και που μας ανέβαζαν ψηλά να κάνουμε τσιγάρο με τον Τσε, στηριζουμε τους δικαιους αγωνες των λαων για ελευθερια να ονειρευόμαστε να λέμε κάτω η μοναξιά, κάτω η απελπισία των αδύναμων, πάνω οι λαϊκοί αγώνες πάνω τα οράματα του λαού.. Ψηλά ο Αντρέας μας…. Μετά την περήφανη νίκη ένας άνεμος ελευθερίας και δημοκρατίας πνέει σε όλη τη χώρα. Η Δημοκρατία εγκαθίσταται ξανά στη χώρα που τη γέννησε. Ο Αντρέας κάνει πράξη την εθνική συμφιλίωση. Αναγνωρίζει την Εθνική Αντίσταση, καταργεί τις γιορτές μίσους, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τους φακέλους της ντροπής. Εξαφανίζει το φόβο του χωροφύλακα, τη σκιά του καταδότη. Αλλαγή σύντροφοι… Βελτιώνονται τα εισοδήματα των αγροτών, των εργαζομένων, των συνταξιούχων… Κράτος κοινωνικό. ΕΣΥ, Κέντρα Υγείας, ΚΑΠΗ, παιδικοί σταθμοί, μέτρα για την ανεργία,για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Σημαντικά έργα υποδομής, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, αθλητικά και πολιτιστικά κέντρα. Αποκέντρωση και συνδικαλισμός και ισότητα των 2 φύλλων πολυφωνία στα ΜΜΕ και και και….. Ο παλμός , οι φωνές, οι διαδηλώσεις, τα δάση των σημαιών, Carmina Burana και να βουλιάζει όλη η λεωφόρος Μ. Αλεξάνδρου και η Νίκης στη Θεσσαλονίκη , 1985 και μιλάει ο Αντρέας .. Ποτάμια ο κόσμος να ξεχύνεται από όλες τις γειτονιές, να κατεβαίνει στην; παραλιακή. Μιλάει ο Ανδρέας…Συντροφικότητα, άδολη προσφορά, Ελπίδα.. Ο Αντρέας μας… ήμουν κι εγώ εκεί… Κι εγώ… Κι εγώ… Η Ελλάδα όλη. Φιλόσοφος, κοινωνικός μεταρρυθμιστής, πολιτικός δράσης, ανήσυχο πνεύμα επαναστάτης με αιτία. Χαρισματική προσωπικότητα, άκουγε, συνέθετε κι ανάλυε, έχοντας μια μαγική επικοινωνία με τον κόσμο. Κάθε 3 του Σεπτέμβρη οι μνήμη μας γυρνά σ αυτή την ιστορική ημέρα και αν και πέρασαν 34 χρόνια η διακήρυξη είναι επίκαιρη όσο ποτέ και θα παραμένει πάντα φάρος για το μέλλον του κινήματος.