ΑΠΟΛΙΤΙΚ ΝΕΟΛΑΙΑ -Αληθεια η ψεμα?

Οι νέοι άνθρωποι που λίγους μήνες πριν προχώρησαν σε δυναμικές καταλήψεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της χώρας και σε μαζικά πανελλαδικά συλλαλητήρια για την διασφάλιση και την διεύρυνση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, μπορούν να χαρακτηριστούν απολιτικοί; Οι νέοι και οι νέες της πατρίδας μας, που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας στην καθημερινότητά τους, που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν με ασφάλεια το μέλλον, μπορούν να χαρακτηριστούν αδιάφοροι; Την αποχή από τα κοινά δεν δικαιούται να την χρεώσει κανείς στους νέους. Μάλλον συνολικότερα το πολιτικό σύστημα θα όφειλε να κάνει την αυτοκριτική του. Πώς θα μπορούσε η πολιτική να γίνει ξανά ελκυστική για τους νέους, όταν συχνά κόμματα και παρατάξεις αδυνατούν να αναλύσουν το παρόν και να προτείνουν για το μέλλον, και απλώς τα περιγράφουν; Σε παγκόσμιο επίπεδο η νεολαία δεν έχει σταματήσει να είναι δύναμη κρούσης οπουδήποτε ξεσπούν κινήματα και εξεγέρσεις. Το αποδεικνύει το διπλό παράδειγμα της Γαλλίας με το βίαιο ξέσπασμα της γκετοποιημένης νεολαίας να ακολουθείται από την εξέγερση των νέων εργαζόμενων, φοιτητών και μαθητών που έφερε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους στους δρόμους. Η νεολαία δεν μπορεί παρά να αποκτήσει σχέση με την πολιτική αλλά αυτό, για να είναι κάτι ελπιδοφόρο και διαφορετικό, θα γίνει με διαφορετικούς όρους από αυτούς που θέτει η επίσημη πολιτική. Αυτή η Πολιτική θα προκύψει ακριβώς σε σύγκρουση με το μοντέλο πολιτικής και του πολιτικού που προβάλλεται σαν μονόδρομος. Η πολιτική σήμερα είναι για τους νέους ένα επάγγελμα που ασκούν κάποιοι ειδικοί του ψεύδους, του χειρισμού, των υποσχέσεων, των δημόσιων σχέσεων, του ατομικού κέρδους ή στην καλύτερη περίπτωση το χόμπι κάποιων γραφικών. Η άλλη Πολιτική θα είναι ο λόγος η πρακτική που θα αναδεικνύει τις αγωνίες το αποτελεσμα και η θέληση για ΑΓΩΝΕΣ… Μια τέτοια πολιτική δεν υπάρχει έτοιμη προς χρήση αλλά θα διαμορφωθεί μέσα από την αντίσταση, την οργάνωση και την έκφραση των νέων ανθρώπων. Γιαυτο λοιπον μέτωπα νεολαιας παντού.