Βασίλης Παππάς – Αριστερή ταυτότητα

…δε διστάζουμε να δηλώσουμε ανοικτά την αριστερή μας ταυτότητα. Αυτή μας χαρακτηρίζει.

…δε διστάζουμε να δηλώσουμε ανοικτά την αριστερή μας ταυτότητα. Αυτή μας χαρακτηρίζει. Εν αντιθέσει με άλλους, δε ντρεπόμαστε για την πολιτική μας καταγωγή και πορεία, ούτε αισθανόμαστε την ανάγκη να δηλώσουμε ακομμάτιστοι –ή και απολίτικοι- χωρίς να είμαστε, όπως άλλοι επιχειρούν…

(Ηρώ Διώτη, υποψήφια περιφερειάρχης με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλία)

Εκατό ημέρες περίπου πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές κινούμαστε στον αστερισμό του παραλόγου, στη χώρα των Λωτοφάγων . Στην Ασκληπιού στα Τρίκαλα, στην Κούμα στην Λάρισα, στην παραλία του Βόλου και στο Παυσίλυπο της Καρδίτσας μια νέα συνομοταξία πολιτικών εμφανίζεται να πολιτεύεται. Οι «ακομμάτιστοι», οι «ανεξάρτητοι», οι «πέραν των κομμάτων», οι «νέοι» και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθείς. Αν όμως παρατηρήσει ο σκεπτόμενος πολίτης προσεκτικά όλους αυτούς, θα ανακαλύψει τους γυρολόγους της πολιτικής που περιφερόμενοι από κομματικό γραφείο σε κομματικό γραφείο και από πολιτικό καφενείο σε πολιτικό καφενείο να ανακαλύπτουν τα «ανεξάρτητα» αυτοδιοικητικά σχήματα. Ρωτάς ποια η πολιτική ρήξη με το παρελθόν, ποια η σχέση τους με τις πολυποίκιλες εξουσίες των τριάντα τελευταίων χρόνων και απαντούν σφυρίζοντας αδιάφορα. Άτομα και πολιτικές που υπηρέτησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα καταστημένα κόμματα και τις δεξιές πολιτικές, άτομα που εκκολάφτηκαν στους διαδρόμους και τα γραφεία των νομαρχιών και των δημαρχείων.

Ρωτάς να σου δείξουν μια ρηξικέλευθη πολιτική πράξη, ένα πρωτοποριακό έργο, μια σημαντική πολιτιστική πρόταση και σου παρουσιάζουν ένα συνονθύλευμα «έργων» τα οποία θα μπορούσε να υλοποιήσει και ο τελευταίος αδαής. Ευρισκόμενοι και υπηρετώντας το σύστημα της πολιτικής διαπλοκής, του ρουσφετιού και των ημετέρων, τώρα παρουσιάζονται ως ανεξάρτητοι γιατί η μνημονιακή εξουσία, τους αφαίρεσε το τελευταίο πολιτικό τους χαρτί. Την υπόσχεση του διορισμού, την υπόσχεση του «ψιλο»βολέματος σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, την υπόσχεση της κατάτμησης των έργων ώστε να βολευτούν περισσότεροι, του κόμματος πάντοτε. Οι κομματικοί «Γκόρτσοι» του Κωνσταντάρα δίνουν τη θέση τους στους ανεξάρτητους «βουλευτής Μαντάς εδώ» του Μπάρκουλη. Και αν κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι ηθοποιοί του νέου κωμικού ελληνικού κινηματογράφου, δυστυχώς για την ελληνική κοινωνία είναι κακοί και ατάλαντοι ηθοποιοί νεοελληνικού μπουλουκιού.

Μην έχοντας το πολιτικό θάρρος να υποστηρίξουν το παρελθόν των παρατάξεών τους, ριψάσπιδες των συντηρητικών πολιτικών τους, βαπτίζονται στην κολυμβήθρα του Σηλωάμ ως η νέα ελπίδα των τοπικών κοινωνιών. Οι συντηρητικοί δεν έχουν το θάρρος να υπερασπιστούν τις αστικές πολιτικές του Κ. Καραμανλή της μεταπολίτευσης π.χ. εθνικοποιήσεις, οι σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν το θάρρος να επανατοποθετήσουν μια νέα χάρτα για το ΕΣΥ (45 άτομα έχουν πεθάνει έως τώρα από τον ιό της γρίπης) συνωστιζόμενοι μετά του Αδώνιδος (αυτό το όνειδος) στα τηλεοπτικά πάνελ, και κάποιοι άλλοι ως γατογαμούληδες προσπαθούν να λύσουν το δημογραφικό της χώρας σε πολιτικά «γκαλά» πολιτικών λεσχών με ανύπαρκτη προσβασιμότητα στην χειμαζόμενη κοινωνία.

Απέναντι σε αυτούς προβάλλει η Αριστερά. Όχι η αριστερά του αναχωρητισμού που στην Δευτέρα παρουσία του Σταλινισμού θα επιλύσει όλα τα προβλήματα, αλλά η αριστερά των κινημάτων και της κοινωνικής αλληλεγγύης, η αριστερά της οικολογίας, η αριστερά των πολιτικών δικαιωμάτων. Η αριστερά που προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της και να ωριμάσει ταχέως. Όχι για να πήξει το μυαλό της προς συντηρητικές πολιτικές, αλλά για να δώσει την ελπίδα και τη διέξοδο σε έναν ολόκληρο λαό με εφαλτήριο αλλαγής τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Να γιατί δεν ντρεπόμαστε ούτε και φοβόμαστε να λεγόμαστε αριστεροί. Το πολιτικό μας παρελθόν είναι καθαρό και θα μείνει καθαρό ακόμη και σε πείσμα διαφόρων, τελευταίων μεταγραφών. Ο Τιμονιέρης (μεγάλος ή μικρός) Μάο έλεγε ας ανθήσουν εκατό λουλούδια. Εμείς θα πορευτούμε μακριά από τα αριστερόμετρα των σαπρόφυτων και μακριά από την λήθη των Λωτοφάγων.

Βασίλης Παππάς – ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων