Προσκύνημα στο Πατριαρχείον Αντιοχείας, Λίβανον και Συρίαν από τον Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητο
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σταγῶν καὶ Μετεώρων κ. Θεόκλητος μαζὶ μὲ τοὺς Ἡγουμένους τῶν ἀνδρικῶν Ἱερῶν Μονῶν τῶν Ἁγίων Μετεώρων καὶ τινὲς Πατέρες, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Μακ. Πατριάρχου Ἀντιοχείας καὶ πάσης Ἀνατολῆς κ. Ἰ ω ά ν ν ο υ, ἀπὸ 22 ἕως 30 Αὐγούστου, μετέφεραν εἰς τὸν Λίβανον καὶ τὴν Συρίαν τὴν ἀριστερὰν ἄφθορον χεῖρα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἡ ὁποία θησαυρίζεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βαρλαὰμ Μετεώρων, καθὼς καὶ ἀπότμημα τῆς τιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, τὸ ὁποῖον φυλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Μετεώρου, πρὸς εὐλογία, ἐνίσχυση καὶ ἐνδυνάμωση τῶν ἀδελφῶν μας ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῶν δύο αὐτῶν χωρῶν, ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας.
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης καὶ οἱ Πατέρες ἔτυχον μεγάλης ὑποδοχῆς στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Λιβάνου ἀπὸ τὴν Πατριαρχικὴ Ἀντιπροσωπεία τὸν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς Παναγίας τοῦ Μπαλαμάντ Ἀρχιμ. Γεώργιον Γιακοὺμπ, ἀνωτάτους Κληρικούς, τὴν Πρέσβειρα τῆς Ἑλλάδος ἐν Λιβάνῳ Ἐξοχ. κ. Δέσποινα Κουκουλοπούλου, τὸν Πρόξενο τῆς Ἑλλάδος κ. Ἰγνάτιο – Παντελεήμονα Παπαγεωργίου, Καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Μπαλαμάντ καὶ ἐκπροσώπους τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τοῦ Λιβάνου.
Τὰ ἱερὰ Λείψανα μετεφέρθησαν στὴν Μονὴ τοῦ Μπαλαμάντ, ὅπου μετὰ τὴν πανδημεὶ ὑποδοχὴ αὐτῶν ἐκτέθησαν σὲ προσκύνηση στὸ καθολικὸ τῆς Μονῆς. Πλῆθος κόσμου συνέρρεε καθημερινῶς προκειμένου νὰ λάβει τὴν εὐλογία τῶν ἱερῶν Λειψάνων. Πολλοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν προσήρχοντο γονατιστοὶ ἐνῷ δακρυρροοῦντες προσηύχοντο διὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν σταθερότητα στὴν πατρίδα αὐτῶν καὶ διὰ τὸ μέλλον τῶν χριστιανῶν στὴν εὐαίσθητον Μέσην Ἀνατολήν.
Εἰς οἱανδήποτε πόλιν, χωρίον καὶ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Λιβάνου καὶ τῆς Συρίας, ποὺ μετεφέρθησαν τὰ ἱερὰ Λείψανα οἱ Πατέρες ἐξ Ἑλλάδος ἔγιναν ἀποδέκτες περισσῆς ἀγάπης, ἰδιαιτέρας τιμῆς, εὐλαβείας, καλωσύνης καὶ φιλοξενίας τόσον ἀπὸ τὸν πολύπαθο λαό, τὰ πλήθη τῶν Μοναχῶν ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, κυρίως ὅμως ἀπὸ τὴν Α.Θ.Μ τὸν Πατριάρχην Ἀντιοχείας καὶ πάσης Ἀνατολῆς κ. Ἰ ω ά ν ν η ν, ὁ ὁποῖος ἐξεδήλωσε τὴν χαρά του γιὰ αὐτήν τὴν ἐπίσκεψη, τὴν ὁποίαν ἐχαρακτήρισε ἰδαιτέρως σημαντικὴ γιὰ τὸ ποίμνιο τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἐκκλησίας, καθ᾿ ὅτι δηλώνει τὴν ἐνότητα τῶν ὀρθοδόξων, μάλιστα δὲ σὲ τόσο δύσκολες καὶ ἔκρρυθμες περιόδους ὅπως ἡ παροῦσα, ἡ Ἑλλάδα, ὅπως χαρακτηριστικῶς ἐτόνισε, δὲν ξεχνάει τοὺς ἀδελφοὺς της.
Ἡ Συρία πληγωμένη ἀπὸ τὴν λαίλαπα τοῦ μίσους τῶν ἐπιδρομέων καὶ τὴν καταστρεπτικὴ μανία κάθε τι χριστιανικοῦ καὶ ἱστορικοῦ μνημείου, ποὺ δηλώνουν διαρρήδην τὴν ἱστορία, τὴν καταγωγὴ καὶ τὴν παράδοση αὐτῆς τῆς χώρας, ποὺ ἡ πρωτεύουσά της Δαμασκὸς ἀποτελεῖ τὴν ἕδρα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου τῶν Ρωμηῶν τῆς Ἀντιοχείας (Rum Orthodox Patriarhate of Antioch and All the East) ἀνασυντάσσεται μὲ τὶς ὑπεράνθρωπες καὶ ἀκατάπαυστες προσπάθειες τοῦ ἀκαταπόνητου, σταυρωμένου ἁγιορείτου Πατριάρχου Ἰ ω ά ν ν ο υ.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας εἶναι ζῶσα καὶ ζέουσα στελεχωμένη ἀπὸ εὐλαβεῖς καὶ μορφωμένους κληρικούς, ποὺ ἀναδεικνύονται ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς ἀξιοζήλευτης Μπαλαμαντίου Πατριαρχικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς. Τὸ ποίμνιο θεοσεβὲς μὲ ὀρθόδοξη συνείδηση, ἀγωνιζόμενο στὶς ἀντίξοες συνθῆκες τῶν πολιτικῶν παιγνιδιῶν. Ὁ Μοναχισμός, ἀνδρικὸς καὶ γυναικεῖος πολὺς. Πρότυπό τους τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἀγωνιστὲς οἱ Μοναχοί, θεματοφύλακες τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς παραδόσεως τοῦ τόπου των ἀλλὰ καὶ βακτηρία, πνεύμονας, προστάτες καὶ στήριγμα τῶν ἀνθρώπων παντὸς θρησκεύματος καὶ πάσης ὁμολογίας, προσφέρουν ἀπεριόριστα τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλεημοσύνη καὶ τὴν προσευχή.
Διαπιστώσεις καὶ ἐξακριβώσεις τῶν ἐξ Ἁγίων Μετεώρων, αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων καὶ εὐχομένων εὐλαβῶς τῷ Προκαθημένῳ καὶ τῷ Αὐτοῦ Ποιμνίῳ, ὅπως ὑψώσῃ ὁ Θεὸς τὴν ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἐκκλησίαν, «ὡς τὰς Κέδρους τοῦ Λιβάνου».
