29 Φεβρουαρίου: Η “γρουσούζικη” μέρα και η μέρα του τεμπέλη

«Συνειδητοποίησα πως γεννήθηκα στις 29 Φεβρουαρίου όταν πήγα στην Αστυνομία για να βγάλω ταυτότητα, στα δεκαπέντε μου. Μέχρι τότε ήξερα ως ημερομηνία γενεθλίων μου την 1η Μαρτίου, πάντα τότε με γιόρταζαν οι γονείς μου. Ίσως και να μην ήθελαν να μου στερήσουν τη χαρά να σβήνω τα κεράκια στην τούρτα μου κάθε χρόνο την ίδια μέρα, χωρίς μπέρδεμα…». Γεννημένη στις 29 Φεβρουαρίου 1968, η κ. Βασιλική Κροππ σήμερα σαρανταρίζει. «Είμαι, άρα, 10 ετών, αφού θεωρητικώς τα γενέθλιά μου είναι κάθε τέσσερα χρόνια! Ειδικά για εμάς τις γυναίκες, που υποτίθεται ότι δεν αποκαλύπτουμε την πραγματική ηλικία μας, η σημερινή ημέρα είναι το μοναδικό πλεονέκτημα για να κρύψουμε τα χρόνια μας!», λέει χαμογελαστή. Η σημερινή ημέρα πάντως, που αποτελεί «κληροδότημα» του Ιουλίου Καίσαρα στον κόσμο, από το 44 π.Χ., θεωρείται η πιο «γρουσούζικη» ημέρα του «γρουσούζικου» δίσεκτου χρόνου και έχει καταλήξει να είναι η ημέρα των… τεμπέληδων, αφού η κακοτυχία απέτρεπε τους πάντες από κάθε είδους δραστηριότητα. Ακόμη και ο Όσιος Κασσιανός που γιορτάζει σήμερακαι βεβαίως έχει γιορτή μόνο κάθε τέσσερα χρόνια- συνοδεύεται από παραδόσεις που τον θέλουν τεμπέλη και οκνηρό. Η κ. Κροππ πάντως γιορτάζει σήμερα τα original γενέθλιά της, αφού τις μη δίσεκτες χρονιές γιορτάζει την 1η Μαρτίου: «Προτιμώ την πρώτη ημέρα της άνοιξης, παρά την τελευταία του χειμώνα!», εξηγεί στα «ΝΕΑ». Μαθημένη από μικρή να μη δίνει σημασία σε προλήψεις, κλείνει τ΄ αυτιά της στις μόνιμες «διαδόσεις» πως η σημερινή ημέρα, ολόκληρο το έτος ως δίσεκτο, είναι ο… ορισμός της κακοτυχίας. «Δεν θεωρώ τον εαυτό μου “κατσικοπόδαρο” ούτε και τυχερό, κάπου ενδιάμεσα είμαι! Βρίσκω τρομερά ανόητη τη φήμη περί δίσεκτου- γρουσούζικου, γιατί ακριβώς την ημέρα που “τρέμουν” όλοι, εγώ έχω τα γενέθλιά μου. Για μένα είναι ημέρα χαράς, όχι αναποδιάς!». Την άποψή της συμμερίζεται απολύτως η κ. Άννα Χατζηκυριακάκη, που σήμερα παντρεύεται. «Όταν άκουσα να λένε ότι τα δίσεκτα έτη ήταν πολύ ξεχωριστά, γι΄ αυτό και σ΄ αυτά παντρεύονταν μόνο οι βασιλιάδες και οι άρχοντες, ήμουν ακόμα πιο χαρούμενη. Βρήκα έναν επιπλέον λόγο να παντρευτώ κι εγώ φέτος!», περιγράφει. Στα 35 της και στον έκτο μήνα εγκυμοσύνης της η ίδια, στην πράξη πρωτοτύπησε εις διπλούν. «Έκανα εγώ την πρόταση γάμου, Τρίτη και 13! Εκεί, επιτόπου, ζήτησα από τον από σήμερα σύζυγό μου, τον Άρη Βενέτη, να παντρευτούμε στις 29 Φεβρουαρίου! Ήμασταν σίγουροι ότι τη συγκεκριμένη ημερομηνία δεν θα υπήρχε άλλο ζευγάρι που να θέλει να παντρευτεί, αλλά τελικά σήμερα παντρεύονται άλλα τρία!». Και ο σύζυγός της, όπως λέει, δεν είχε κανένα πρόβλημα να ντυθεί ειδικά σήμερα γαμπρός. «Και οι δυο μας δεν πιστεύουμε σε προλήψεις, απεναντίας νομίζω πως η σημερινή είναι και ιδιαίτερα σημαντική ημέρα, γιατί έρχεται να ισορροπήσει την ανισορροπία στο ημερολόγιο. Αυτήν ακριβώς την ισορροπία θέλουμε κι εμείς στη ζωή μας!». Οι προλήψεις Η παράδοση που θέλει τη σημερινή ημέρα κακορίζικη κρατάει χρόνια, λέει η κ. Καίτη Καμηλάκη, διευθύντρια στο Κέντρο Έρευνας Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. «Εδώ και αιώνες, ο λαός μας θεωρεί τον Φλεβάρη ως “παράβαση” της κανονικότητας των ετών που έχουν όλα τους 28 ημέρες τον μήνα αυτόν. Προληπτικά, λοιπόν, πολλοί συνήθιζαν να πιστεύουν πως τέτοια ημέρα κάθε τέσσερα χρόνια κάτι κακό συμβαίνει. Σύμφωνα δηλαδή μ΄ αυτές τις αντιλήψεις, η χρονιά αυτή θα φέρει άσχημα μαντάτα, άρα δεν θα πρέπει και να ξεκινήσουμε κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή μας, κυρίως τον γάμο». Για την ιδιομορφία της 29ης Φεβρουαρίου και του δίσεκτου (από το λατινικό bis sectus) έτους «φταίει» ο ίδιος ο… Ιούλιος Καίσαρας, σύμφωνα με τον αστροφυσικό κ. Διονύση Σιμόπουλο, διευθυντή στο Ευγενίδειο Πλανητάριο. «Μόλις διεπίστωσε ότι το ισχύον από τον 7ο π.Χ. αιώνα ρωμαϊκό ημερολόγιο είχε τα… χάλια του, ανακάλεσε, το 44 π.Χ., από την Αλεξάνδρεια τον Έλληνα αστρονόμο Σωσιγένη να κάνει σ΄ αυτό τις απαραίτητες αλλαγές. Γνωρίζοντας ο τελευταίος ότι ο Ίππαρχος, ο πατέρας της Αστρονομίας, εκατό χρόνια νωρίτερα είχε υπολογίσει πως η διάρκεια του έτους (η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο) ήταν ίση με 365,242 (το στρογγύλεψε σε 365,25) ημέρες, έθεσε έκτοτε, για λόγους ισορροπίας, ως βάση του Ιουλιανού ημερολογίου τις 365 ημέρες κατ΄ έτος, αλλά και την προσθήκη μίας επιπλέον ημέρας κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτή η μία ημέρα προσετίθετο ως δεύτερη στην έκτη προ των Καλενδών του Μαρτίου, γι΄ αυτό και ονομάστηκε “δις-έκτη” (δηλ. δύο φορές η έκτη προ των Καλενδών του Μαρτίου)».