Ακούω συχνά κάποιους να λένε ότι θέλουν να σταματήσουν το νου γιατί τους κουράζει που τη μια πετάγεται στο παρελθόν, την άλλη στο μέλλον και συνήθως δημιουργεί άσχημες σκέψεις. Επίσης, όσοι κάνουν διαλογισμό, πιστεύουν ότι θα ακινητοποιήσουν τον νου. Μα ο νους είναι φτιαγμένος για να λειτουργεί συνεχώς, πώς να σταματήσει ο νους; Είναι σα να λέμε θέλω να σταματήσει η καρδιά ή τα νεφρά! Αυτό που χρειάζεται δεν είναι να σταματήσουν οι σκέψεις αλλά να μάθουμε να τις παρατηρούμε, να κατανοήσουμε για ποιο λόγο αναδύονται ώστε να μπορέσουμε να αποστασιοποιηθούμε από αυτές.
Αν φάμε ένα φαγητό που έχει χαλάσει, θα έχουμε πρόβλημα με το γαστρεντερικό σύστημα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τον νου. Όταν τον τροφοδοτούμε με πληροφορίες που δεν ταιριάζουν στο είναι μας, μεταβαίνει σε κατάσταση αναταραχής, πολλές φορές μας τρομάζει με σκέψεις αποτυχίας, κινδύνου, φόβου, πανικού και δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητά μας.
Όλοι έχουμε ένα κοινωνικό προσωπείο, αναγκαζόμαστε να υποδυόμαστε διάφορους ρόλους και καθημερινά ο νους μας λαμβάνει πληθώρα πληροφοριών. Τη μια στιγμή υποδυόμαστε το φίλο και την άλλη τον ανταγωνιστή. Υποδυόμαστε το ρόλο του γονέα με τα παιδιά μας και του παιδιού με τους γονείς μας, υποδυόμαστε το σύντροφο, τον εργαζόμενο, τον προϊστάμενο ή τον υφιστάμενο.
Προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στο σύστημα για να φερόμαστε με το “σωστό” τρόπο, δηλαδή να μισούμε τους άλλους λαούς και τους αλλόθρησκους, να αγαπάμε το “ηθικό” και να είμαστε “καθώς πρέπει”, να είμαστε “επιτυχημένοι” στον επαγγελματικό και προσωπικό τομέα, να έχουμε χρήματα, καινούριο κινητό και ακριβό αυτοκίνητο, να είμαστε γυμνασμένοι και όμορφοι και να ανταποκριθούμε σε πολλές άλλες απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Αν δεν τα καταφέρνουμε σε κάτι, ο νους τσιρίζει: «είσαι αποτυχημένος!». Και τότε συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και δυστυχίας μας κατακλύζουν. Διότι μάθαμε το νου να μας οδηγεί στον ετεροπροσδιορισμό και χάσαμε την ικανότητα του αυτοπροσδιορισμού μας.
Συνεπώς, αυτό που χρειάζεται, είναι να προσεγγίσουμε εκείνο που βρίσκεται κάτω από το προσωπείο και πίσω από τον νου, τον αληθινό μας εαυτό. Πρόκειται για ένα πεδίο αδιατάρακτο, ένα πεδίο ισορροπίας, αρμονίας και ευδαιμονίας.
Όποιος επιθυμεί να γνωρίσει αυτό το πεδίο, πρέπει να δράσει, να καθαρίσει το νου του και να αποτινάξει όλα τα ξένα στοιχεία από μέσα του. Όπως κάνει κάποιος όταν επιθυμεί να γνωρίσει τον κόσμο, αφήνει τους δικούς του, την ασφάλειά του, το χωριό του και αρχίζει το ταξίδι του. Μέσα στο ατέρμονο θεατρικό έργο της ζωής, την ψεύτικη τελειότητα που προσπαθεί να μας περάσει η σύγχρονη κοινωνία, ας προσπαθήσουμε να βρούμε τον αληθινό μας εαυτό και να αποκτήσουμε την αυτοαποδοχή που τόσο λαχταράμε!
Χαρά Ζήκα
Βιοχημικός, MSc, Δρ Φαρμακευτικής.