«Ξαναγεννήθηκε» Τρικαλινός μετά από τη δωρεά οργάνων του 22χρονου ποδοσφαιριστή από την Πάτρα
Μια είδηση κεραυνός…ο θάνατος ενός νέου όπως ο 22χρονος ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής Δημήτρης Σκόνδρας, από την Πάτρα, είναι κάτι που μας συγκλονίζει όλους. Μπορεί αυτός ο άδικος θάνατος να γεννήσει όμως ελπίδα και να ξαναδώσει ζωή; Ο τρόπος για να συμβεί αυτό είναι ένας, και δεν είναι άλλος από το μεγαλείο της δωρεάς οργάνων που με γενναιοδωρία αποφάσισαν οι γονείς του νεαρού.
Η κλωστή της ελπίδας, ξεκίνησε από την Πάτρα και φτάνει μέχρι τα Τρίκαλα όπου εδώ και καιρό, ένας συμπολίτης μας περίμενε τη στιγμή που θα μπορέσει να ξαναγεννηθεί… Και η στιγμή αυτή ήρθε. Το τηλέφωνό του χτύπησε από το Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης ενημερώνοντάς τον ότι βρέθηκε το μόσχευμα ήπατος που θα του χάριζε ξανά τη ζωή του, και φαίνεται πως αυτό το δώρο, του το έδωσε ο 22χρονος και η οικογένειά του.
Μιλώντας με οικείο του πρόσωπο, περιέγραψε στο Trikalanews.gr τη στιγμή της ανακοίνωσης. Δεν ήταν το αίσθημα χαράς για την θετική έκβαση της περιπέτειας υγείας του ανθρώπου τους αυτό που κυριάρχησε, αλλά η βαθιά ευγνωμοσύνη απέναντι στους ανθρώπους που μέσα στον ανείπωτο πόνο της απώλειας του παιδιού τους, είδαν γύρω τους την προσπάθεια ανθρώπων που η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή.
«Ήταν η τέταρτη φορά που τον κάλεσαν και το γεγονός ότι αυτή τη φορά πήγαν όλα καλά μας προκαλεί απερίγραπτα αισθήματα ευγνωμοσύνης. Την πρώτη φορά ο συγγενής μου δεν μπορούσε να προχωρήσει μεταμόσχευση λόγω γρίπης. Τη δεύτερη βρέθηκε θετικός στον covid καθώς και ακόμη μία φορά για τον ίδιο λόγο. Η αγωνία αν θα υπάρξει επόμενη είχε κορυφωθεί για όλους μας.
Και τελικά… η στιγμή ήρθε χθες». Μια λύτρωση που μπορεί να του εξασφαλίσει ξανά κατά 95% τη λειτουργικότητα στο ήπαρ, αναφέρει ο ξάδερφος του Τρικαλινού που δέχθηκε χθες το μόσχευμα.
Ο 60χρονος συμπολίτης μας πάλευε με τον καρκίνο του ήπατος. Ευτυχές ήταν ότι δεν εμφάνισε μεταστάσεις, όμως κατέστησε το ήπαρ μη λειτουργικό και η μεταμόσχευση ήταν ο μόνος δρόμος για να συνεχίσει στη ζωή. Η διαδικασία ξεκίνησε νωρίς το πρωί ταυτόχρονα σε δύο τόπους: Στην Πάτρα γραφόταν ένας επίλογος και στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης η αρχή μιας νέας ζωής για τον Τρικαλινό. Η διαδικασία λήψης των μοσχευμάτων από τον 22χρονο και η διαδικασία υποδοχής τους από τους ασθενείς. Μαζί με τον συμπολίτη μας, άλλοι δύο άνθρωποι σε Ωνάσειο και Λαϊκό περίμεναν το δώρο ζωής. Μια μοναδική διαδικασία, μια σχεδόν ιερή τελετή…
Μετά την επιτυχή μεταφορά του ήπατος, ο 60χρονος Τρικαλινός εισήχθη στο χειρουργείο όπου πάνω από 12 ώρες οι γιατροί προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν εξίσου με επιτυχία τη μεταμόσχευση. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ολιγωρία…η διαδικασία είναι μεταμόσχευσης είναι αδιάκοπη.
Και εγένετο το θαύμα! Η χαρά των συγγενών δεν περιγράφεται ευχαριστώντας με όλες τους δυνάμεις για την προσφορά και την μεγαλοψυχία τους, την οικογένεια του 22χρονου παιδιού. Κανείς δεν χαίρεται από το χαμό ενός ανθρώπου. Ειδικά όταν πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο. Το θέμα είναι όμως ότι ο θάνατος είναι κάτι που δεν είναι στο χέρι μας δυστυχώς. Μπορεί όμως να είναι η ζωή και η προσφορά της.
Όπως μας εξηγεί ο ξάδερφος του Τρικαλινού, που βήμα βήμα τον ακολούθησε σε αυτόν τον μακρύ δρόμο σωτηρίας, μετά την περιπέτεια του ανθρώπου τους, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του έγιναν εθελοντές δωρεάς οργάνων, κατανοώντας τη μέγιστη σημασία που μπορεί να αποκτήσει αυτή η απόφαση για τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου.
Φαίνεται, από τις τελευταίες περιπτώσεις δωρεάς οργάνων ότι κάτι αλλάζει όσον αφορά τη νοοτροπία και την αντίληψη που επικρατεί στη χώρα μας. Το όφελος είναι έτσι κι αλλιώς υπερβατικό και ασύγκριτο: να κάνεις τον θάνατο ζωή ξανά.