Εις μνημόσυνον αιώνιον: Ένας χρόνος από την κοίμηση του μακαριστού γέροντος Δωροθέου
Ήταν 26-4-2021 και ώρα 09:30, ανήμερα της Μεγάλης Δευτέρας, όταν η ψυχή του μακαριστού γέροντος Δωροθέου Τζεβελέκα αναπέταξε στα Ουράνια για να συναντήσει τον Νυμφίο της Χριστό.
Έναν χρόνο μετά και η μνήμη του παραμένει αλησμόνητη και χαραγμένη εις τα βάθη της καρδιάς όλων όσων είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν.
Έναν χρόνο μετά και ακόμα πλήθος πιστών συρρέει από όλα τα μέρη της Ελλάδος, αλλά και του κόσμου, προκειμένου να προσκυνήσει το ταπεινό μνήμα του στο Ησυχαστήριο του Αγίου Γεωργίου στην Αύρα Καλαμπάκας. Ο κόσμος συρρέει ωσάν τα μελίσσια στην πνευματική κυψέλη που με τόσο κόπο και μόχθο είχε δημιουργήσει.
Οι κάτοικοι της Αύρας παρατηρώντας το καθημερινό πέρασμα εκατοντάδων ξένων ανθρώπων από το χωριό τους, με την ευλογημένη απλότητα που τους διακατέχει μία φορά ομολόγησαν:
“Ήταν θεοτκός άνθρωπος αυτός τελικά”! Πράγματι. Μία τόσο απλή και λαϊκότροπη φράση εξομολογεί την βασιλίδα των αρετών που χαρακτήριζε το πνευματικό ανάστημα του γέροντα και το λόγο που τόσοι άνθρωποι αναπαύονταν κοντά του: Ήταν ένας άνθρωπος θεοτικός! Μπορεί να έμοιαζε ως ένας ταπεινός ιερέας, από πίσω, όμως, κρύβονταν μία μεγάλη υπερδύναμη: Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος! Αυτή η χάρις τον έτρεφε, τον καθοδηγούσε, αυτή η χάρις ήταν που έλκυε και μαγνήτιζε τον κάθε άνθρωπο που βρίσκονταν κοντά του. Όποιος είχε την ευλογία να τον ακούσει να μιλά για τη θέωση του ανθρώπου, καταλάβαινε πολύ εύκολα ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν πλήρης χάριτος και βίωνε ο ίδιος τα όσα δίδασκε!
Άλλωστε πώς αλλιώς θα μπορούσε να εγκαταλείψει μία τόσο επιτυχημένη και κερδοφόρο καριέρα στην Αμερική για να γίνει μοναχός; Ή πώς αλλιώς θα μπορούσε αργότερα να αφήσει τόσα πνευματικά παιδιά στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να ζήσει ολομόναχος στο “ερημητήριο” παρέα με τους λύκους και την αγριάδα του βουνού; Και παρ’ όλα αυτά κατόρθωσε να αναγείρει το ναό του Αγίου Γεωργίου, να πλουτίσει έναν άλλοτε ερημικό τόπο και να δημιουργήσει μία πνευματική όαση, με όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές για να δημιουργηθεί εν καιρώ ένα ιερό μοναστήρι. Το σημαντικότερο: Κατόρθωσε να φέρει στην Εκκλησία χιλιάδες ταλαίπωρες ψυχές και να τις αναδημιουργήσει κάτω από το ιερό πετραχήλι του ως ένας έμπειρος εξομολόγος.
Όσες γραμμές και να γραφούν για αυτή την ευλογημένη ψυχή δεν είναι αρκετές για να σκιαγραφήσουν το τόσο πλούσιο πνευματικά ανάστημά του. Εξάλλου η χάρις του αναβλύζει άφθονα σε όποιον πιστό προσκυνήσει ταπεινά τον τάφο του και μας πληροφορεί μυστικά για όσα τα λόγια δεν δύνανται να αρθρώσουν.
Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε γέροντά μας, Δωρόθεε! Σε ευχαριστούμε για όλες τις φανερές και αφανείς ευεργεσίες σου, για την γνήσια αγάπη σου, το θυσιαστικό πρότυπό σου. Θα σε θυμόμαστε πάντοτε σαν ένα ταπεινό λειτουργό του Θεού, που το μόνο που μοχθούσες είναι να Τον αγαπήσεις.
Δέξου τα δάκρυά μας και το “ευχαριστώ” που από τα βάθη της καρδιάς μας σου αναπέμπουμε καθώς προσκυνούμε τον τάφο σου και πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!
Σε αυτά τα δύσκολα και μαρτυρικά χρόνια ας μην ξεχνούμε τα λόγια του: «Μόνο η προσευχή μας θα σώσει τον κόσμο…Στο τέλος θα νικήσουμε…! Αλλά πρέπει πρώτα να αγωνιστούμε».
Αμήν, γένοιτο!