Όταν είμασταν παιδιά και μας κορόιδευε κάποιος λέγαμε το εξής: Όποιος το λέει είναι… Το θυμόμαστε αυτό; Ο χονδρός θα σας πει χονδρή, ο τεμπέλης τεμπέλα, ο κοντός κοντή, ο άσχημος άσχημη! Η κοινωνιολογία λέει ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να προσδίδουν τα δικά τους ελαττώματα στους άλλους για να νιώσουν καλύτερα. Και φυσικά επιλέγουν ανθρώπους ευγενικούς και καλόψυχους που δε μιλάνε, συνήθως χαμογελάνε ακόμα και μπροστά στις πιο οικτρές προσβολές τους!
Συνήθως τα σχόλια αυτά γίνονται εκ του ασφαλούς. Όταν βρισκόμαστε σε περιβάλλον που νιώθουμε ασφαλείς να σχολιάσουμε και όταν γνωρίζουμε ότι δε θα μας ακούσει ο στόχος του σχολίου μας. Αν είπατε ποτέ ένα σχόλιο με σκοπό να σας ακούσει ο στόχος σας, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν και αντί για μειωτικά σχόλια, μιλάμε για απευθείας εκφοβισμό (bullying).
Γιατί όμως το κάνουν πολλοί άνθρωποι αυτό; Γενικά ο σχολιασμός αυτός γίνεται περιπαικτικά, αυτό όμως είναι η επιφάνεια. Πίσω από την άσκηση χιούμορ και την κουβέντα τύπου “κουβέντα να γίνεται, να περνάει η ώρα” όμως κρύβονται πολύ περισσότερες ανάγκες μας που καλύπτονται έτσι. Ουσιαστικά, όπως γίνεται με όλες τις μορφές βίας, έτσι και με αυτή τη λεκτική βία (περί βίας πρόκειται, έστω κι αν δεν απευθύνεται άμεσα αλλά έμμεσα στον παραλήπτη)εκφράζονται δικές μας ανεπάρκειες.
Το πράγμα είναι απλό: μειώνουμε κάποιον για να αυξήσουμε τη δική μας αυτοαξία. Για να νιώσουμε πιο έξυπνοι, πιο όμορφοι, πιο ψηλοί, για να δώσουμε στον εαυτό μας την αίσθηση της υπεροχής και της εκτίμησης. Επίσης υποδηλώνονται οι δικοί μας φόβοι. Ό,τι χαρακτηρίζουμε με κακία είναι αυτό που ουσιαστικά φοβόμαστε. Το μίσος για παράδειγμα απέναντι στην ομοφυλοφιλία κρύβει ομοφοβικά συναισθήματα (και ενδεχομένως και καταπιεσμένη ομοφυλοφιλική τάση!). Θυμάστε στην παιδική σας ηλικία την απάντηση στην κοροϊδία “όποιος το λέει, είναι”; Κάπως έτσι: “όποιος το λέει, φοβάται μην είναι ή μη γίνει ποτέ αυτό ή μην κατατροπωθεί από αυτό”.
Υπάρχει και η περίπτωση της ανταποδοτικότητας: μειώνουμε κάποιον (ή μια κατηγορία ανθρώπων), γιατί νιώθουμε απειλή από αυτήν ή προσπαθούμε να αμυνθούμε, γιατί κάποτε νιώσαμε απειλή ή και καταπίεση.
Έτσι, εξαντλούμε την αυστηρότητά μας στους άλλους, μειώνοντάς τους, για να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Αυτό ισχύει ακόμα και στον κοινωνικό σχολιασμό (κουτσομπολιό). Κακοχαρακτηρίζουμε κάποιον για την ηθική του (μια γυναίκα που ντύνεται προκλητικά, για παράδειγμα), για να δώσουμε στον εαυτό μας την επιβεβαίωση “εγώ δεν είμαι έτσι, είμαι ηθικός άνθρωπος”. Κοροϊδεύουμε έναν ομοφυλόφιλο άντρα, για να επιβεβαιώσουμε τον ανδρισμό μας και να απομακρυνθούμε ακόμα περισσότερο από το (καταστροφικό για εμάς) ενδεχόμενο να ανακαλύψουμε δικές μας ομοφυλοφιλικές τάσεις. Κοροϊδεύουμε κάποιον για το πάχος του, για να καθησυχάσουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε λεπτότεροι.
Ας πάρουμε για παράδειγμα και τον εκφοβισμό. Δηλαδή την άσκηση μιας μορφής βίας (λεκτικής, ψυχολογικής, σωματικής, σεξουαλικής) προς ένα θύμα, για την επίτευξη της αίσθησης της υπεροχής. Ο ίδιος ο ορισμός του εκφοβισμού υποδηλώνει ότι η άσκηση βίας γίνεται με σκοπό τη μείωση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι εκφοβιστές (bullies) συνήθως έχουν κάποια εμφανή ή λιγότερο εμφανή μειονεξία που τους κάνει να χρειάζονται αυτοεπιβεβαίωση, ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης, ότι υπερτερούν απέναντι σε κάποιον. Αναπληρώνουν δηλαδή την χαμένη τους αυτοεκτίμηση. Για να ξεχωρίσουμε υπάρχουν δύο τρόποι: ή προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι ή προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους να φαίνονται χειρότεροι από εμάς.
Έτσι, είτε ασκούμε άμεσα στο θύμα μας εκφοβισμό είτε “πίσω από την πλάτη του”, επιλέγουμε ένα αθώο θύμα, για να εξωτερικεύσουμε και να ανακουφιστούμε από τις δικές μας ανασφάλειες και φόβους. Δεν είναι και τόσο δίκαιο, έτσι δεν είναι;
Πριν λοιπόν νευριάσετε αν κάποιος σας χαρακτηρίσει π.χ. μπάζο, τσόκαρο, λατέρνα, τέρας κ.λ.π. αναλογισθείτε πόσο δυστυχισμένο είναι αυτό το άτομο διότι όλοι εκείνοι οι χαρακτηρισμοί που σας προσάπτει στην ουσία είναι η δική του αντανάκλαση! Δείξτε συμπόνια σε τέτοιου τύπου άτομα ιδιαίτερα αν σας τα λένε όλα αυτά face to face και φυσικά πετάξτε τους από τη ζωή σας! Είτε πρόκειται για φίλους, είτε για συντρόφους! Πετάξτε τους στα άχρηστα και να είσαστε σίγουροι ότι το κάρμα ανταποδίδει συμπεριφορές…
Γράφει η Ιωάννα Χαρμπέα κοινωνιολόγος/συγγραφέας