Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες, έστω και ετεροχρονισμένα, ένα περιστατικό που συνέβη την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, με αναγκάζει να μπω στη διαδικασία και να «απαντήσω».
Την Παρασκευή λοιπόν 14 Αυγούστου βλέπω στο δημαρχείο τον βλάχο, όπως του αρέσει να τον αποκαλούν, τον κ. Μαλακασιώτη. Ευγενικά τον καλωσορίζω και προς μεγάλη μου έκπληξη αντιδρά στο χαιρετισμό μου λέγοντας: «κ. Βαΐου μου λένε ότι κάνεις συνεχόμενες κινήσεις αποδόμησης μου, αλλά να ξέρεις ότι δεν μπορείς να με ακουμπήσεις.»
Μετά το πρώτο σοκ, με άμεση αντίδραση ρωτώ: «Τι είναι αυτά που λέτε κ. Μαλακασιώτη και ποιος σας λέει τέτοια ψέματα;»
Φυσικά δεν πήρα απάντηση, ο άνθρωπος με την επιστημονική γνώση, όπως ο ίδιος αρέσκεται να λέει για τον εαυτό του, γύρισε και έφυγε.
Με ηρεμία τώρα σκέπτομαι ότι δυο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν για αυτή την απρόκλητη συμπεριφορά.
Το πρώτο είναι το γνωστό παραμυθάκι για τους συνεργάτες, από τα τρωκτικά που πριονίζουν την καρέκλα του Δημάρχου, και το δεύτερο, το ακατανόητο μένος του Μαλακασιώτη προς το πρόσωπο μου, προς έναν άνθρωπο, μάλιστα, που δεν γνωρίζει καθόλου.
Όπως και να έχει στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για αφέλεια και στη δεύτερη για στοχευμένη εμπάθεια.
Δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη πλέον η συμπεριφορά σου, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που γεννάς προβλήματα, η γνωστή ρήση «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» που στη Νεοελληνική σημαίνει: το να κάνεις το ίδιος λάθος δύο φορές δεν είναι γνώρισμα σοφού άνδρα, μοιάζει ανεπαρκής στην περίπτωση σου γιατί εσύ το δύο το έχεις ξεπεράσει ήδη.
Κλείνοντας, επειδή σου αρέσουν αυτά περί Βλάχων, και επειδή εγώ είμαι Βλάχος από το κέντρο της Πίνδου, παραφράζονται γνωστή παροιμία, να ξέρεις ότι: «είδες Βλάχο από το κέντρο, σε είδε πρώτος!!!»
Γιώργος Βαϊου
Μας το χαλάσατε εμείς περιμέναμε να πέσει λίγο ξύλο έτσι για αλλαγή ρε παιδιά…..