Στη Βουλή μίλησε η Τρικαλινή Βουλευτής της Ν.Δ του Ν. Τρικάλων κα Κατερίνα Παπακώστα.
Τα όσα είπε αφορούσαν το άρθρο 3 του Συντάγματος που αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους, το άρθρο 13 σχετικά με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, το άρθρο 31 σχετικά με την όρκιση του ΠΤΔ, το άρθρο 21 παρ. 1 για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα κ.λ.π.
Η ομιλία της κας Παπακώστα
Κύριε πρόεδρε, Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η ανάγκη Αναθεώρησης του Συντάγματος είναι μια κορυφαία πολιτική πρωτοβουλία και μια κορυφαία πολιτική διαπίστωση του Κοινοβουλίου. Όταν οδεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση θεωρούμε ότι: πρώτον έχει επέλθει θεσμική κόπωσις σε ορισμένες διατάξεις του, οι οποίες δεν έχουν πλέον τη σκοπιμότητα των συνθηκών κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκαν, δεύτερον στοχεύουμε στη διαμόρφωση εσφαλμένων προγενέστερων αναθεωρήσεων, τρίτον επιδιώκουμε την προσαρμογή του Συντάγματος στα διδάγματα της κρίσης.
Μια τέτοια Αναθεώρηση προϋποθέτει μια έλλογη προσέγγιση, ώστε να προηγείται η διαπίστωση των παθογενειών που ανάδειξε η πολιτική πρακτική, σε σχέση με την εφαρμογή των συνταγματικών διατάξεων.
Η αναθεωρητική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας στηρίζεται σε τρείς άξονες: πρώτον την πολιτική κανονικότητα και την ισορροπία των θεσμών, δεύτερον την οικονομική σταθερότητα και την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, τρίτον την κοινωνική αλληλεγγύη και την ισότητα ίσων ευκαιριών προς όλους τους πολίτες.
Ζητήματα συνδεδεμένα όπως αυτά με το έθνος, την εθνική ταυτότητα, το θρήσκευμα, βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο της σκέψης όλων των δημοκρατικών κρατών του κόσμου. Αυτό συμβαίνει περισσότερο στις μέρες μας, παρά στα χρόνια που προηγήθηκαν, λόγω των μεγάλων μεταναστευτικών ροών, αλλά και των διεκδικήσεων των μειονοτήτων για εθνική ταυτότητα.
Το άρθρο 3 του Συντάγματος, αφορά στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Δεν τοποθετεί την Εκκλησία σε κυρίαρχη θέση. Η Εκκλησία είναι κάτι το διαφορετικό είναι κάτι το ξεχωριστό. Το κράτος συγκρατεί και καθορίζει τα όρια εντός των οποίων αναπτύσσονται οι πρωτοβουλίες της Εκκλησίας. Δεν απειλεί η Εκκλησία το Κράτος, ούτε είναι δυνατόν να το νουθετεί. Αλλά στον αντίποδα, ούτε και το Κράτος θα πρέπει με τις πράξεις του να απειλεί την Εκκλησία.
Η Εκκλησία αντιθέτως ήταν αρωγός και εξομαλυντής στα δυσάρεστα αποτελέσματα της κρίσης του 2010, που το Κράτος δημιούργησε, βοηθώντας έμπρακτα τους συμπολίτες μας που επλήγησαν περισσότερο από την οικονομική κρίση της χώρας. Επομένως, ας αφήσουμε την Εκκλησία να κάνει αυτό που κάνει μέχρι σήμερα, με τα καλά της και της αδυναμίες της. Άποψη της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι το παρόν άρθρο δε χρήζει αλλαγής, γιατί είμαστε σε καθεστώς θρησκευτικής ουδετερότητας και οι σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας είναι διακριτές.
Με το άρθρο 13 του Συντάγματος, ορίζεται η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ως απαραβίαστη. Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ περί ουδετεροθρησκείας του κράτους είναι έωλος, δεδομένου ότι με το παρόν άρθρο κατοχυρώνεται η θρησκευτική ελευθερία. Ενώ αντίθετα με το άρθρο 33 παρ.2, στο οποίο διατυπώνεται η Εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας (όρκος), χρήζει αναθεωρήσεως για τους παρακάτω λόγους:
Στο άρθρο 31 για τα προσόντα εκλογιμότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας, δε τίθεται περιορισμός ως προς το θρησκευτικό δόγμα. Απαιτείται λοιπόν η εναρμόνιση του άρθρου 33 σύμφωνα με το άρθρο 31, δηλαδή η πρόβλεψη να ομνύει ο εκλεγείς Πρόεδρος σύμφωνα με το δικό του θρήσκευμα ή δόγμα, αναλογικά με την πρόβλεψη του όρκου των βουλευτών του άρθρου 59 παρ.1 και 2.
Το εθνικό δίκαιο εναρμονισμένο με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη ΣΛ.Ε.Ε, προστατεύει τα άτομα και τους πληθυσμούς από τις διακρίσεις λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας, ή γενετικού προσανατολισμού. Το ίδιο το Σύνταγμα με το άρθρο 5 παρ.1 έως και 5, όπως έχει διαμορφωθεί και υφίσταται, κατοχυρώνει πλήρως την προστασία της ζωής, της τιμής και ελευθερίας χωρίς οποιαδήποτε διάκριση ως προς το φύλο, την ταυτότητα, την εθνικότητα, την θρησκεία, την ηλικία και του γενετήσιου προσανατολισμού, προάγει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προστατεύει τις προσωπικές ελευθερίες και δικαιώματα όπως αυτές είναι αντιληπτές στο σύγχρονο ανεπτυγμένο κόσμο. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι το άρθρο είναι πλήρως εναρμονισμένο με το ευρωπαϊκό δίκαιο και δεν χρήζει περαιτέρω αναθεωρήσεως.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς χρησιμοποιεί την αναθεωρητική ρητορική υπονομεύοντας τα συστατικά γνωρίσματα της Ελληνικής ταυτότητας, της θρησκείας και των ελευθεριών του ατόμου. Όλα όσο προτείνονται σε σχέση με τα ανωτέρω δικαιώματα διασφαλίζονται ήδη από το υπάρχον Σύνταγμα. Η δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ και ο συνταγματικός του λαϊκισμός υπονομεύουν το Σύνταγμα, την νομική του υπεροχή και τη Δημοκρατία.
Συνάδελφοι,
Με το άρθρο 21 παρ.1, τελούν υπό την προστασία του κράτους, η οικογένεια, ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριληφθεί το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, λειτουργεί αμυντικά και διακινδυνεύει την αξιοπρεπή διαβίωση του ατόμου και της οικογένειάς του. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα πρέπει να συνοδεύεται και από μία διαδικασία επανένταξης και καταπολέμησης του αποκλεισμού. Θα πρέπει δηλαδή να έχει έναν χαρακτήρα μεταβατικό με υποστήριξη από υπηρεσίας κοινωνικής φροντίδας και μέτρα για εργασία, ώστε να μη βρεθεί στην ίδια θέση, (δηλαδή κάτω από το όριο της φτώχειας) και να ενταχθεί πλήρως στην κανονικότητα, τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του.
Με το άρθρο 21 παρ.3, θεμελιώνεται η υποχρέωση του Κράτους για την υγεία των πολιτών. Το Κράτος έχει την υποχρέωση να προβεί στις απαραίτητες ρυθμίσεις ή και να λάβει ειδικά μέτρα για ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού που χρειάζονται αυξημένη φροντίδα και προστασία, όπως οι άνθρωποι με αναπηρία, οι υπερήλικοι, οι πολύτεχνοι κλπ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλη μία φορά προσπαθεί να επιβάλλει τους ιδεολογικούς λόγους και σκοπούς χρησιμοποιώντας την Συνταγματική Αναθεώρηση. Το Σύνταγμα δεν μπορεί και ούτε είναι δυνατόν να αποτυπώνει την ιδεολογική επιθυμία των κομμάτων αλλά είναι το υπέρτατο εργαλείο στο χέρι του νομοθέτη με το οποίο μπορεί να λειτουργεί το σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας, που κυριαρχεί σήμερα στην Ελλάδα.
Με το άρθρο 22 παρ.1, η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος. Αποτελεί τη βασική Αρχή της ίσης μεταχείρισης στην εργασία χωρίς διακρίσεις ή άλλους αποκλεισμούς, όπως πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, καταγωγή, αναπηρίες κλπ.
Η απαγόρευση της διάκρισης λόγω ηλικίας, μπορεί να ελλοχεύει κινδύνους κυρίως για τις ηλικίες κάτω των 25 ετών και άνω των 50 ετών, διότι αυτές κατ’ εξοχήν πλήττονται από την ανεργία. Με την παρ.2 του παρόντος, καθορίζονται οι γενικοί κανόνες εργασίας που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις, ενώ η δυνατότητα της αυτορρύθμισης των συνδικαλιστικών οργανώσεων αποτελεί σημαντική έκφραση της Δημοκρατίας. Τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, μπορούν απρόσκοπτα να ρυθμίζουν τις εργασιακές τους σχέσεις και θέσεις. Το υπάρχον σχήμα που θα πρέπει να διατηρηθεί είναι: οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις καθώς και η διαιτητική επίλυση των διαφορών στα εργασιακά θέματα.
Αν καταργηθεί η επίταξη στις περιπτώσεις «Κοινωνικής και Εθνικής Αλληλεγγύης» της παραγράφου 4 του παρόντος, σημαίνει ότι δεν μπορούμε να δούμε σε βάθος χρόνου τους κινδύνους της κοινωνικής συνοχής της πολιτείας, ώστε σε περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών, όπως της επιστράτευσης, του πολέμου ή των θεομηνιών να μπορούμε να έχουμε τα κατάλληλα αντανακλαστικά, που απαιτούν οι έσχατες αυτές περιπτώσεις.
Με το άρθρο 22 παρ.5, το Κράτος και ο νομοθέτης καλούνται να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο μηχανισμών, το οποίο να προάγει την εύρυθμη λειτουργία του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης. Η υφιστάμενη συνταγματική ρύθμιση δεν επιβάλλει περιορισμούς για τον τρόπο διοίκησης και οργάνωσης των νομικών προσώπων της κοινωνικής ασφάλισης, διότι αυτό δεν απορρέει από τις γενικές αρχές του Συντάγματος.
Η ιδεοληπτική συνταγματική πρόβλεψη που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια αναχρονιστική αντίληψη ελέγχου των κοινωνιών μίας χώρας που μπορεί να δημιουργήσει αδιέξοδα και άδεια ασφαλιστικά ταμεία, για τα εκατομμύρια συμπολιτών μας, που είναι πλέον συνταξιούχοι και αποτελούν την κατ’ εξοχήν ταλαιπωρημένη από την κρίση μερίδα του ελληνικού λαού.
Με το άρθρο 25 παρ.3, το Σύνταγμα υπερασπίζεται τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, αλλά είναι και ο θεματοφύλακας για την απαγόρευση της καταχρηστικής τους άσκησης, όρια των οποίων είναι πολύ λεπτά. Προσδιορίζει τα όρια αυτά δηλαδή τα επιτρεπτά από τα καταχρηστικά τα οποία και τα απαγορεύει. Εάν καταργηθεί η απαγόρευση της καταχρηστικής άσκησης, τότε να περιμένουμε την αλόγιστη χρήση καταπάτησης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων εις βάρος άλλων συνταγματικών διατάξεων και καταστρατηγώντας την αρχή της αναλογικότητας.
Η ταυτότητα της αναθεωρητικής πρότασης της Νέας Δημοκρατίας, συνίσταται στην ανάδειξη του Κράτους, στην υπηρεσία των πολιτών, του δημοσίου συμφέροντος, καθώς και την εμπέδωση του αισθήματος εμπιστοσύνης στους θεσμούς, που δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την 4ετη του διακυβέρνηση της χώρας, φρόντισε επιμελώς να αποσταθεροποιηθούν.
Η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά ήταν και θα είναι θεματοφύλακας των θεσμών. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να συναινέσει σε αναθεωρισμούς του Συντάγματος που φέρουν τη χώρα πίσω σε αναχρονιστικές δομές και αντιλήψεις, επιζήμιες για την χώρα και τους πολίτες της.
Σας ευχαριστώ.