Είσαστε από τους ανθρώπους που γκρινιάζετε συχνά; Από τους ανθρώπους που τίποτα δε σας ικανοποιεί; Από εκείνους που πάντα βλέπετε εκείνο το μικρό το ασήμαντο που δε φαίνεται αλλά εσας προσωπικά σας διαλύει;
Εντάξει δικός μας άνθρωπος είσαστε! Όταν ήμουν μικρότερη ήμουν ίσως πιο γκρινιάρα και στενοχωριόμουν αφάνταστα όταν τα πράγματα δε γινόταν όπως ήθελα.
Τελειομανία για ότι προσπαθούσα και αγαπούσα. Και κατάλαβα ότι αυτό ακριβώς αυτή η μεγάλη ανησυχία και η ανικανοποίητη φύση είναι εκείνη που μας ωθεί στη δημιουργία, σε εκείνο το κάτι επιπλέον, σε εκείνο το διαφορετικό ,το ξεχωριστό στην πραγμάτωση του πόθου και του ονείρου μας….
Όμως με τα χρόνια έμαθα να ζω με την υπομονή, έμαθα να συμβιβάζομαι και να μη χαλιέμαι με το απρόσμενο , το απρόβλεπτο, τη μοίρα και το κάρμα μας. Γιατί όλοι όσο και να θέλουμε να ξεφύγουμε από το κάρμα μας δε γίνεται. Έχετε παρατηρήσει ότι υπάρχουν στιγμές που όλα είναι χάλια, μπερδεμένα και δύσκολα και ξαφνικά ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα λύνονται λες και ένα μαγικό ραβδί έκανε το θαύμα του. Και υπάρχουν στιγμές που όλα ενώ είναι σε μια σειρά και στρωμένα ανακατεύονται και πάλι ένα ραβδί αυτή τη φορά φέρνει ανεμοθύελλα στη ζωή μας.
Λοιπόν γιατί να αγχωνόμαστε; Εκείνο που έχει σημασία είναι να γεμίσουμε τη ζωή μας με μικρές απλές χαρές, με μικρές στιγμές και μεγάλες αγκαλιές, να σπείρουμε αγάπη για να θερίσουμε αγάπη, να χαμογελάμε γιατί η μιζέρια δεν ωφελεί σε τίποτα. Να μην γκρινιάζουμε γιατί όλα γίνονται αν το θελήσουμε. Να γεμίσουμε την ψυχή μας δίνοντας όσα και ό,τι μπορούμε… το σώμα φθείρεται η ψυχή θα μείνει και αυτή πρέπει να είναι πλούσια. Και πως πλουτίζει μια ψυχή; Μόνο προσφέροντας και μόνη απαλλαγμένη από μίσος και κακίες. Μη μιλάς χωρίς να ακούσεις. Μη βλέπεις ότι φαίνεται μόνο με τα μάτια αλλα βάλε το μυαλό σου να δουλέψει και να δει όσα δε φαίνονται με την πρώτη ματιά. Μην κρίνεις γιατί δεν ξέρεις το δικό σου αύριο. Μην φέρεσαι άσχημα γιατί το σύμπαν έχει μια αρμονία και μπορεί να επιστρέφει συμπεριφορές. Και φυσικά δεν αρκεί απλά και μόνο να πας στην εκκλησία για να λέγεσαι καλός άνθρωπος. Οι καλοί άνθρωποι δε δείχνονται κανένας δεν ξέρει πόσο καλοί είναι γιατί οι ίδιοι δεν το διατυμπανίζουν. Οι καλοί άνθρωποι στέκονται εκει σιωπηρά σε μια άκρη και προσεύχονται είτε στο σπίτι τους, είτε στην εκκλησία και επικοινωνούν με το Θεό χωρίς να λοξοκοιτάνε τριγύρω και να σχολιάζουν.
Να είσαστε ευχαριστημένοι με ο,τι έχετε ακόμα και με τα λίγα γιατί και τα πολλά από λίγα αποτελούνται. Να χτίζετε με σύνεση το μέλλον, να βάζετε φραγμούς στα κοινωνικά κατακάθια που επιστρατεύουν προσπάθειες να σας προσεγγίσουν. Και να λέτε ευχαριστώ που έχετε υγεία η οποία δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι καθόλου δεδομένη.
Καλή Σαρακοστή
Χαρμπέα Ιωάννα κοινωνιολόγος/συγγραφέας