Οι μαθητές των Γυμνασίων Αμπελίων και Οξύνειας στην Καστοριά

Την Πέμπτη 19 Απριλίου οι μαθητές του γυμνασίου Οξύνειας μαζί με το γυμνάσιο Αμπελίων πήγαμε ημερήσια εκδρομή στην Καστοριά.

Πρώτη στάση η Μηλιά Γρεβενών, όπου επισκεφθήκαμε την παλαιοντολογική έκθεση. Μεταφερθήκαμε σε μία άλλη εποχή, πριν από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, όταν εδώ υπήρχε ζούγκλα και ζούσαν γίγαντες, ελέφαντες, ρινόκεροι, τάπιροι, γαζέλες, άλογα και άλλα άγρια ζώα. Τα ευρήματα είναι σημαντικά και μοναδικά. Στο συγκεκριμένο παλαιοντολογικό μουσείο εκτίθενται τα απολιθώματα και άλλα σπουδαία ευρήματα των ανασκαφών που έχουν πραγματοποιηθεί στην ευρύτερη περιοχή από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στην έκθεση του μουσείου ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει το περιβάλλον αυτό και να δει τα απολιθωμένα οστά. Από τα εκθέματα ξεχωρίζουν οι μεγαλύτεροι γνωστοί χαυλιόδοντες στον κόσμο, που έχουν καταγραφεί στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες, και ανήκαν σε ζώο που έζησε πριν από 2,5-3 εκατομμύρια χρόνια.

Δεύτερη στάση η σπηλιά του δράκου. Ένα σπήλαιο με πλήθος σταλακτιτών, σταλαγμιτών και λιμνών των οποίων το νερό επικοινωνεί με το νερό της λίμνης της Καστοριάς. Το σπήλαιο περιλαμβάνει επτά (7) υπόγειες λίμνες, δέκα (10) αίθουσες και πέντε (5) διαδρόμους – σήραγγες. Η θερμοκρασία εντός του σπηλαίου είναι σταθερή όλες τις εποχές του έτους ,στους 16-18Οc, ενώ η υγρασία φτάνει στο 90%. Στη Σπηλιά του Δράκου δεν έχουν βρεθεί ίχνη ανθρώπινης παρουσίας, έχουν βρεθεί όμως οστά αρκούδας των σπηλαίων ηλικίας 10.000 ετών. Η βόλτα μέσα στο σπήλαιο και η άριστη ξενάγηση θα μας μείνει αξέχαστη.

Βαδίζοντας μια μικρή απόσταση στην όχθη της λίμνης φθάσαμε στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Μαυριώτισσας. Από την ξενάγηση μάθαμε ότι χτίστηκε το 1082 την εποχή του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού. Σύμφωνα με την παράδοση, η μονή πήρε το όνομά της από το παραλίμνιο χωριό Μαύροβο, που βρίσκεται απέναντι. Η μονή ανήκει στο ρυθμό των μονόχωρων, ξυλόσκεπων βασιλικών, με ημικυκλική αψίδα και ευρύχωρο νάρθηκα. Ο διάκοσμος του ναού είναι πλούσιος και χρονολογείται από το πρώτο μισό του 12ου αιώνα έως και τα τέλη του, αν και μεγάλο μέρος του έχει καταστραφεί. Η μεγάλη παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, η Βάπτιση, η ένθρονη Παναγία και οι ένθρονοι ευαγγελιστές, ο Ευαγγελισμός και η Ανάληψη είναι κάποιες από τις αγιογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό του ναού. Στη μονή μεταγενέστερα προστέθηκαν και άλλα κτίρια, όπως το μουσείο κι ένα παρεκκλήσι το οποίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.

Τελευταία στάση ο παραλίμνιος οικισμός του Δισπηλιού. H κατασκευή – αναπαράσταση του οικι­σμού, που ιδρύθηκε και άκμασε πριν από 7.000 χρόνια, αναπτύχθηκε σε έκταση 18 στρεμμάτων. Oκτώ σπίτια -πέντε στο νερό στηριγ­μένα σε πλατφόρμες και τα υπόλοιπα στην άκρη της λίμνης- κατασκευάστηκαν σε φυσικό μέγεθος. Στους χώρους αυτούς εκτίθεται σήμερα μεγάλο δείγμα του αρχαιολογικού υλικού που το συνιστούν η κεραμική, η αρχιτεκτονική, τα εργα­λεία της καθημερινής ζωής τους, τα αλιευτικά εργαλεία καθώς και κι­νητά μικροαντικείμενα που ήρθαν στο φως δίπλα και μέσα στη λίμνη. Ιδιαίτερη θέση καταλαμβάνουν η ξύλινη πινακίδα, τα ειδώ­λια, η φλογέρα και η βάρκα, αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούνταν κατά την προϊστορική περίοδο στον νεολιθικό οικισμό, που είχε ζωή από την 6η ως την 4η χιλιετία.

Η συγκεκριμένη εκδρομή κατά γενική ομολογία άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις σε όλους. Η ομορφιά της λίμνης με τους κύκνους, τους πελεκάνους και τις πάπιες, η ευχάριστη διάθεση όλων αλλά και οι εκπληκτικές ξεναγήσεις στους προαναφερθέντες χώρους θα μείνουν σίγουρα στη μνήμη όλων για πολύ καιρό.

Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να επαναλάβουμε σύντομα μια ανάλογη εξόρμηση, εκπληρώνοντας το αίτημα των μαθητών, οι οποίοι την επόμενη κιόλας μέρα ρωτούσαν πότε θα πραγματοποιηθεί η επόμενη ημερήσια εκδρομή.