Γεώργιος Γ. Ούτρας – Όταν η ποίηση μπορεί να «εξηγήσει» ακόμα και θεωρίες των θετικών επιστήμων

Δυο ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη που μου δημιούργησαν συνειρμούς εξήγησης μαθηματικών και κοσμολογικών θεωριών όταν τα διάβασα το 2007.

Από admin Δημοσίευση Μαρ 21, 2017 -21:48

Το θέμα επιμελείται ο Γεώργιος Γ. Ούτρας

Μαθηματικός ΠΕ03 – Τεχνικός Η/Υ (Δ.Ε.) – Απόφοιτος Ιερατικής Σχολής Καρδίτσας (Ι.Σ.Δ.Ε.Κ) – Σπουδαστής Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής της Σχολής της Ι.Μ.Τ.Σ.

1) Ένα ποίημα του Κ. Καβάφη που θεωρώ ότι δίνει με άλλο (ποιητικό) τρόπο τον ορισμό της μονοτονίας συναρτήσεως στα μαθηματικά. Διαβάστε το.

Μονοτονία

Την μια μονότονην ημέραν άλλη

μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν

τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι

η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.

Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·

είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.

Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

2) Ένα ποίημα του Κ. Καβάφη που θεωρώ ότι δίνει με άλλο (ποιητικό) τρόπο της θεωρία της γέννησης και εξέλιξης του σύμπαντος (κοσμολογία). Διαβάστε το.

Κεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας

σα μια σειρά κεράκια αναμένα

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863 – Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1933)