Η ομιλία της Παναγιώτας Δριτσέλη στη Βουλή στο σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση»

Ομιλία Παναγιώτας Δριτσέλη στο σχέδιο νόμου “Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση,

Ομιλία Παναγιώτας Δριτσέλη στο σχέδιο νόμου “Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση,τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις”. Ολομέλεια Βουλής 30.8.2016

“Στόχος μας το εκπαιδευτικό σύστημα να αποκτήσει νέα δυναμική και να συμβάλει καθοριστικά στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο της χώρας.”

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, προτού εισέλθω στα ιδιαίτερα ζητήματα του νομοσχεδίου, τα οποία έχουμε αναλύσει αρκετά και στις αρμόδιες επιτροπές, θα ήθελα πολύ σύντομα να αναφερθώ και στα ζητήματα του προγραμματισμού της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, η οποία και ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα.
Προφανώς και όλοι ευελπιστούμε να είναι η πρώτη φορά, που, τα τελευταία χρόνια, το δημόσιο σχολείο θα ξεκινήσει με τα λιγότερα δυνατά κενά, με τα βιβλία ήδη στα σχολεία, όπου και βρίσκονται, και χωρίς υποβαθμίσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων. Αυτή η νέα σχολική χρονιά να ξεκινά με ποιοτικά αναβαθμισμένη δημόσια εκπαίδευση και αυτό θα πρέπει όλοι να το αναγνωρίσουμε.

Ακούστηκαν αρκετά, κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου στην Επιτροπή. Ζητήθηκε εφ’ όλης της ύλης συζήτηση για την πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης. Και σήμερα ίσως να είναι και η ευκαιρία να κάνουμε έναν πρώτο γενικό απολογισμό σε ό,τι αφορά την οργάνωση και τον προγραμματισμό του Υπουργείου Παιδείας για τη νέα σχολική χρονιά.

Έτσι, ίσως να ήταν και χρήσιμο να συγκρίνουμε τη σημερινή εικόνα με την αντίστοιχη των τελευταίων τουλάχιστον τεσσάρων ετών, όπου καλούμασταν στα θερινά τμήματα να συζητήσουμε σε εξαιρετικά πιεστικό χρόνο κρίσιμα ζητήματα.

Όλοι θυμόμαστε για παράδειγμα πώς συζητήσαμε τις εκπαιδευτικές αλλαγές που αφορούσαν το λεγόμενο τότε Νέο Λύκειο. Μία ημέρα πριν από την έναρξη μαθημάτων οι μαθητές δεν ήξεραν με ποιο σύστημα θα εξεταστούν για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Αντίστοιχα, όλα τα προηγούμενα χρόνια μέχρι την τελευταία στιγμή δεν υπήρχαν πιστώσεις για αναπληρωτές, τα βιβλία δεν ήταν στη θέση τους, ενώ εκατοντάδες σχολεία συγχωνεύονταν και έκλειναν δημιουργώντας τεράστια προβλήματα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Όλα αυτά τα θέματα καθιστούν απολύτως εμφανή την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην εκπαιδευτική διακυβέρνηση των προηγούμενων ετών με τη σημερινή. Και αυτό θα πρέπει να το τονίσουμε.

Αναφορικά με τα ιδιαίτερα ζητήματα του παρόντος νομοσχεδίου ρυθμίζονται δύο εξαιρετικά σημαντικοί και κρίσιμοι εκπαιδευτικοί τομείς: Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού και η διαπολιτισμική εκπαίδευση, που αποτελούν και τα κεντρικά πεδία παρέμβασης της παρούσας νομοθετικής πρωτοβουλίας. Και στα δύο αυτά πεδία οι ρυθμίσεις είναι εξαιρετικά θετικές, γιατί συμβάλλουν στην αναβάθμιση κρίσιμων πτυχών της δημόσιας εκπαίδευσης με βάση τις πιο σύγχρονες θεωρήσεις της παιδαγωγικής επιστήμης.

Στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού, η παρέμβαση του Υπουργείου Παιδείας κινείται κυρίως σε δύο βασικές κατευθύνσεις. Αφενός ενσωματώνει τις πιο σύγχρονες εκπαιδευτικές εξελίξεις και θεσμοθετεί τη μετάβαση στη δίγλωσση εκπαίδευση για τα παιδιά της ελληνικής ομογένειας.

Αφετέρου, διατηρεί και αναβαθμίζει τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού με στόχο τη στήριξη των ελληνοπαίδων, των οποίων οι οικογένειες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, κυρίως τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Έτσι, εισάγεται ένα πλαίσιο ευελιξίας αλλά και διαφάνειας στη λειτουργία των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού, με βασικό στόχο της ισχυροποίηση της ελληνόγνωσης εκπαίδευσης αλλά και την ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς της.

Σε ό,τι αφορά τη διαπολιτισμική εκπαίδευση θα ήθελα να πω πως το παρόν νομοσχέδιο κινείται και στο θέμα αυτό με αφετηρία τις πιο σύγχρονες παραδοχές της παιδαγωγικής επιστήμης. Ο θεσμός της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης αναβαθμίζεται και ταυτόχρονα ακολουθεί και τις νέες κοινωνικές εξελίξεις.

Σήμερα τα περισσότερα σχολεία της χώρας, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι πολυπολιτισμικά και στο πλαίσιο αυτό η διαπολιτισμικότητα είναι απαραίτητο να αποτελεί κατεύθυνση στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα. Με τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου όλα τα σχολεία της χώρας θα μπορούν να προάγουν τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, διευρύνοντας έτσι έναν επιτυχημένο εκπαιδευτικό θεσμό και συνδυάζοντάς τον με τις αρχές της συνεκπαίδευσης και της εκπαιδευτικής ένταξης.

Το νομοσχέδιο, όμως, παρεμβαίνει και σε ένα ακόμα κρίσιμο ζήτημα, για το οποίο έγινε μια πρώτη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, ενώ βέβαια το θέμα απασχόλησε και τον δημόσιο διάλογο. Το Υπουργείο Παιδείας ρυθμίζει μια πολύ σημαντική εκκρεμότητα σε σχέση με την ιδιωτική εκπαίδευση.

Επαναφέρει ένα επαρκές πλαίσιο εποπτείας στη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, με στόχο τον περιορισμό της ασυδοσίας που είχε θεσμοθετηθεί με την προηγούμενη κυβέρνηση. Η αξιοπιστία της ιδιωτικής εκπαίδευσης επιτάσσει την ύπαρξη ενός πλαισίου δημοσίου ελέγχου στη λειτουργία της και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε αυτήν.

Χωρίς αυτό το πλαίσιο, η εργασιακή ζούγκλα μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και να πλήξει το εκπαιδευτικό αγαθό στο σύνολό του. Είναι ακατανόητο, λοιπόν, γιατί ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης ακόμη και την ύστατη στιγμή λειτουργούν ως δικηγόροι των σχολαρχών και κάποια στελέχη τους υποστηρίζουν τόσο ανοιχτά τα συμφέροντα εκείνων που θέλουν την ιδιωτική εκπαίδευση να μείνει για πάντα μια «μαύρη τρύπα» εργασιακών δικαιωμάτων.

Είναι, βέβαια, ακόμα πιο ακατανόητο το γεγονός ότι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την υποτιθέμενη εκπαιδευτική αριστεία, ξιφουλκούν σήμερα ενάντια στον περιορισμό της ασυδοσίας ορισμένων σχολαρχών, ενάντια στην κατάργηση πρακτικών εκδικητικών απολύσεων εκπαιδευτικών, ενάντια στον έλεγχο της λειτουργίας των θεσμών της ιδιωτικής εκπαίδευσης από τα ίδια όργανα που ελέγχουν και τη λειτουργία της δημόσιας.

Η δική μας οπτική βέβαια στο θέμα αυτό είναι ξεκάθαρη και σταθερή διαχρονικά. Κανένας εκπαιδευτικός θεσμός του ιδιωτικού τομέα δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς δημόσια εποπτεία, χωρίς πλαίσιο για τις εργασιακές σχέσεις και φυσικά χωρίς έλεγχο της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Ο έλεγχος αυτός αποτελεί υποχρέωση του κράτους και καμία οικονομική πίεση δεν μπορεί να υπερτερεί της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος και της αξιοπιστίας της εκπαίδευσης στο σύνολό της.

Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε όπως ξεκινήσαμε και με αυτήν τη νομοθετική πρωτοβουλία, αλλά και με τις επόμενες που θα έρθουν. Η Κυβέρνηση έχει δείξει ότι είναι αποφασισμένη να ολοκληρώσει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια ανασυγκρότησης του εκπαιδευτικού αγαθού στο σύνολό του.

Οι προσπάθειες ορισμένων κύκλων για ανακοπή αυτής της πορείας είμαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να ευδοκιμήσουν και οι πολίτες φυσικά είναι βέβαιοι ότι, μετά από τουλάχιστον μια πενταετία διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και απορρύθμιση της ιδιωτικής, η εκπαιδευτική πραγματικότητα στη χώρα θα βελτιώνεται καθημερινά.

Η Κυβέρνηση υλοποιεί ένα μεγάλο πρόγραμμα εκπαιδευτικών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και τα αποτελέσματά του είναι ήδη ορατά. Και αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση, ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας να αποκτήσει μια νέα δυναμική και να συμβάλει καθοριστικά στην

οικονομική και κοινωνική πρόοδο της χώρας.
Ευχαριστώ.