Βασίλης Παππάς: Ο όρκος του Ιπποκράτη, η μισαλοδοξία και η χρήση της ιστορίας προς ίδιον όφελος!

Δύο μικρές ιστορίες… Ιστορία 1η. Το 1993, ο ακροδεξιός υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας ρίχνει (καλώς) τους φράκτες των ελληνοαλβανικών συνόρων.

Δύο μικρές ιστορίες…

Ιστορία 1η.

Το 1993, ο ακροδεξιός υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας ρίχνει (καλώς) τους φράκτες των ελληνοαλβανικών συνόρων. 

Εκατοντάδες χιλιάδες ατόμων είτε αλβανών είτε βορειοηπειρωτικής καταγωγής (όπως έχει καταγραφεί ο όρος) διαβαίνουν τα σύνορα. Ειδικά οι βορειοηπειρώτες βιώνουν το ρατσισμό του επίσημου αλβανικού κράτους (σκ@τοέλληνες του λένε εκεί), όπως και του ελληνικού (βρωμοαλβανέ) τους φώναζαν από δω. Πλήθος μεταναστών με σοβαρές παθήσεις (ένας γιατρός οφείλει να το ξέρει) όπως φυματίωση, ηπατίτιδα, χρόνια νοσήματα φιλοξενούνται σε ελληνικές συγγενικές οικογένειες μέχρι να βρούν κρεβάτι σε νοσοκομείο.

Ιστορία 2η.

Στην ακριτική Πωγωνιανή υπάρχει και λειτουργεί παράρτημα της Κιβωτού του Κόσμου. Ο παπά – Αντώνης, συγνώμη παπάς με (Π) κεφαλαίο περιθάλπει παιδιά από τον σπαρασσόμενο κόσμο μας. Τους προσφέρει μια πραγματικά ζεστή αγκαλιά ανθρωπιάς, αγάπης, αλληλεγγύης. Είναι δε συγκινητικό στα καλοκαιρινά πανηγύρια στο Πωγώνι να βλέπει κάποιος κίτρινα, μελαψά, μαύρα παιδάκια να τραγουδούν και να χορεύουν Πωγωνήσια και όχι μόνον ακούσματα. Και ακόμη πιο συγκινητικό που κάτοικοι της ακριτικής αυτής περιοχής συνδράμουν με κάθε μέσο την προσπάθεια αυτή.

Στο προκείμενο.

Αλήθεια αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους πάνω στα βουνά του Πωγωνίου, θα ασπάζονταν τις μισαλλόδοξες θέσεις των επιγόνων τους;

Αλήθεια αυτοί που δίνουν τον όρκο του Ιπποκράτη, αντί να χρησιμοποιούν βαρύγδουπες φράσεις ιστορικού βερμπαλισμού, θα ενσκήψουν ως νέοι Σαμαρείτες σε αυτούς που έχουν ανάγκη;

Αλήθεια αντί να περιφέρονται από χωρίου είς χωρίον τάχατες ανησυχούντες για τα Hot spots και για την υποβάθμιση του ιερού χώρου των Μετεώρων, θα φύγουν για Μυτιλήνη ώστε να συνδράμουν το έργο των συναδέλφων τους;

Αλήθεια αντί να καλλιεργούν το ανεξέλεγκτο θυμικό της μάζας, θα συνταχθούν με τον παπα Φώτη του «αγαπάτε αλλήλους» και όχι με τον παπά Γρηγόρη του ρατσισμού και της εκλεκτικής φιλανθρωπίας του έργου του Καζαντζάκη «ο Χριστός ξανασταυρώνεται»;

Αλήθεια αντί να κομπάζουν για τους ήρωες και τους νεκρούς και να τους χρησιμοποιούν ως εξαργυρώσιμα γραμμάτια δεν θα έπρεπε κρυφίως έστω να συμμετέχουν στην άμβλυνση του πόνου του άλλου; Του ξένου.

Αλήθεια τέλος αντί να είναι αφοριστικοί κατά των κατατρεγμένων, κατά της κυβέρνησης, κατά της ευρωπαϊκής ένωσης με λογικές καφενόβειας προσέγγισης, ας ζητούσουν να φιλοξενηθούν στους υπάρχοντες κλειστούς χώρους και δομές παιδιά. 10000 (ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ) παιδιά είναι εξαφανισμένα στην πολιτισμένη ευρώπη και ποιός ξέρει πόσα στην πατρίδα μας.

Αλήθεια τέλος δεν τους κυνηγούν ερινύες καθώς αντιστρατεύονται τον όρκο του Ιπποκράτη; «… Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω…»

Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός (βορειοηπειρώτης κατά τον ένα κλάδο την καταγωγή και διδάσκων χωρίς αποκλεισμούς)