Όταν ένα νέο παιδί γεμάτο όνειρα και υψηλούς στόχους για την ζωή του , με ένα πρόσωπο καθάριο και με ένα χαμόγελο που σου αγγίζει την ψυχή , οδηγείται ως πρόβατο επί σφαγή στη βίλα του τρόμου από δύο άθλια υποκείμενα….
Όταν ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά ,ένας αμνός άμωμος , παρά την ηρωϊκή αντίστασή της βιάζεται , κακοποιείται και στο τέλος κατακρεουργείται από δύο δολοφόνους , ο ένας εκ των οποίων γόνος πλούσιας οικογένειας ….
Όταν κάποιοι γνωρίζουν , αλλά σιωπούν και αποκρύβουν σημαντικά δεδομένα προσφέροντας συστημική κάλυψη υπέρ τους…
Όταν μια ολόκληρη κοινωνία σιωπά…. υποκρινόμενη ότι δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα…
Όταν τα στόματα ανοίγουν τότε και μόνον τότε , όταν δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά…
Όταν λόγω του ειδεχθούς εγκλήματος κατά της Ελένης Τοπαλούδη ξεμπροστιάζονται πλείστες παθογένειες της κοινωνίας μας , οι οποίες
συνδέονται καταρχήν με σεξιστικές συμπεριφορές και ουσιαστικές ανισότητες των δύο φύλων…
Όταν δύο τραγικοί γονείς καλούνται , χωρίς να φταίνε , να αποδεχθούν και να βιώσουν τον αιφνίδιο , βίαιο και τόσο άδικο χαμό του παιδιού τους…
Τότε…. τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη….
Και η Δικαιοσύνη οφείλει πρωτίστως , πέρα και πάνω από όλα , να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων….
Και αυτό έγινε στην Δίκη της Ελένης…
Με ομόφωνη απόφαση των τριών Δικαστών και των τεσσάρων ενόρκων του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου έγινε δεκτή η πρόταση της Εισαγγελέως και κρίθηκαν ένοχοι οι δύο κατηγορούμενοι για ομαδικό βιασμό και ανθρωποκτονία εκ προθέσεως της αδικοχαμένης Ελένης και καταδικάστηκαν σε ισόβια και επιπλέον 15 χρόνια κάθειρξης ο καθένας ,ήτοι έλαβαν την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή , χωρίς κανένα ελαφρυντικό…
Όμως η απόφαση αυτή , αν και μπορεί στιγμιαία να ανακούφισε ψυχικά τους άμοιρους γονείς, όπως δήλωσαν οι ίδιοι μετά το πέρας της δίκης , δυστυχώς δεν μπορεί να φέρει την Ελένη τους πίσω , γ’αυτό και είναι και αυτοί καταδικασμένοι σε έναν ισόβιο ψυχικό θάνατο…
Γι αυτήν την Ελένη και για κάθε Ελένη , που θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί , η δική μας κόρη οφείλουμε ως γονείς , ως πολίτες και ως κοινωνία , να κάνουμε τον απολογισμό μας και να σηκώσουμε ο καθένας ξεχωριστά το βάρος της ευθύνης που μας αναλογεί…
Οφείλουμε να παραδειγματιστούμε , να επανεξετάσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τα πρότυπα που δημιουργούμε σε αυτά μέσα , πρωτίστως, από τις δικές μας συμπεριφορές…
Γιατί όσο υπάρχουν γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους ως αρπακτικά , χωρίς αρχές , χωρίς ήθος , χωρίς πρότυπα , χωρίς τρόπους και συμπεριφορές , όσο υπάρχουν κοινωνίες που αδιαφορούν ή φοβούνται να αναλάβουν το βάρος της αλήθειας που τους αναλογεί , τότε τα παιδιά των υπολοίπων από εμάς κινδυνεύουν….
Κινδυνεύουν ως πρόβατα επί σφαγή από τα αρπακτικά…
Και φυσικά δεν μπορούμε και δεν πρέπει να το επιτρέψουμε αυτό…
Το οφείλουμε άλλωστε στην Ελένη…
Και σε κάθε Ελένη …. που δεν πρέπει να βρεθεί ποτέ ξανά βιασμένη, κακοποιημένη και δολοφονημένη….