Η επίσκεψη του 1ου ΓΕΛ Τρικάλων στην Πολωνία στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus+

Από admin Δημοσίευση Ιούν 2, 2018 -12:05

Του Θάνου Πλευρά μαθητή της Β΄τάξης του 1ου ΓΕΛ Τρικάλων

Το σχολείο μου επιλέχθηκε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα Erasmus+ με θέμα τον Μεσαίωνα και πιο συγκεκριμένα τους Μεγάλους Μεσαιωνικούς δρόμους . Έχοντας ήδη ασχοληθεί με αυτό το θέμα παλαιότερα, αποφάσισα να δηλώσω συμμετοχή. Αφού κληρώθηκα να μετακινηθώ, αισθήματα ευτυχίας και έκπληξης με είχαν γεμίσει, καθώς θα περνούσα μία ολόκληρη εβδομάδα σε μία επαρχιακή πόλη της Πολωνίας!

Κατά την διάρκεια της διετούς δραστηριότητας μου στο πρόγραμμα και μέσω της συνεργασίας με τους υπόλοιπους συμμαθητές καταφέραμε να φέρουμε εις πέρας κάθε δραστηριότητα. Οι μήνες πέρασαν και ήρθε τελικά η μέρα της αναχώρησης. ‘Έπειτα από πολλές ώρες οργάνωσης και προσχεδιασμού από τους υπεύθυνους καθηγητές, προέκυψε ένα εξαιρετικά κουραστικό, αλλά συνάμα ενδιαφέρον πρόγραμμα. Επισκεφτήκαμε το εταιρικό σχολείο στην πόλη Jastrzebie- Zdroj της Πολωνίας από 22-28 Απριλίου 2018. Μια πόλη εκπληκτικά όμορφη με πλούσιο φυσικό περιβάλλον και πολλά ιαματικά νερά.

Το ταξίδι ήταν πολύωρο και αφού χρησιμοποιήσαμε σχεδόν κάθε Μέσο Μαζικής Μεταφοράς, φτάσαμε καταρχήν στην Κρακοβία, μια πανέμορφη πόλη- ένα ζωντανό μουσείο, προστατευμένη από την Unesco. Επισκεφτήκαμε την εβραϊκή συνοικία, το ιστορικό κέντρο της πόλης, τον αριστουργηματικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και μεσαιωνικά μνημεία, τα οποία ήταν «μοιρασμένα» σε κάθε γωνιά της πόλης.

Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε το μουσείο του στρατοπέδου Άουσβιτς Ι που ήταν το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο. Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως Πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι. Επίσης επισκεφτήκαμε το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά. Η εμπειρία μου πρωτόγνωρη και καταθλιπτική, καθώς μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε την κόλαση των αιχμαλώτων στο τραγικό αυτό μέρος. Παρόλ’ αυτά, αποτελεί σημείο αναφοράς για την ανθρώπινη ιστορία και δεν έπρεπε να χάσουμε αυτήν την ευκαιρία.

Η επόμενη μέρα μας βρήκε στο σχολείο, όπου μετά το μάθημα σχετικά με τους χαιρετισμούς, μας δόθηκαν δώρα και χρήσιμα υλικά, ενημερωθήκαμε για την ιστορία της Πολωνίας και κάναμε δραστηριότητες γνωριμίας. Ολοι οι εταίροι, Γαλλία – Ιταλία – Ισπανία – Λετονία – Πολωνία, παρουσιάσαμε τις εργασίες μας και για μεσημεριανό δειπνήσαμε σε ένα τοπικό εστιατόριο όπου γευτήκαμε παραδοσιακά φαγητά.

Τη δεύτερη μέρα επισκεφτήκαμε το μουσείο τυπογραφίας στην πόλη Czyczen. Εκεί μάθαμε την μέθοδο εκτύπωσης μέσω πληθώρας αρχέγονων – για τα σημερινά δεδομένα – μηχανών. Στον ελεύθερο χρόνο μας κατά τις μεσημεριανές ώρες αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο της πόλης, ανακαλύπτοντας και άλλα «θαμμένα» αξιοθέατα.

Η Τετάρτη ξημέρωσε και ήμασταν ήδη στα μέσα του προγράμματος! Κάνοντας αρκετούς φίλους από όλη την Ευρώπη, ένιωθα ήδη πιο σίγουρος για την παρουσίαση της δικής μου εργασίας σχετικά με τον ιό Έμπολα. Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε και στην συνέχεια επισκεφθήκαμε έναν μεσαιωνικό πύργο στην πόλη Pszczyna, μια πόλη του 13ου αιώνα. Εκεί μάθαμε μεσαιωνικούς χορούς ενημερωθήκαμε για τον τρόπο ένδυσης τον Ιπποτών και φορέσαμε πανοπλίες της τότε εποχής.

Γεμίσαμε εμπειρίες και αναμνήσεις.

Η Πέμπτη ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά με δραστηριότητες εντός της Κρακοβίας, όπως η επίσκεψή μας στο Κάστρο της Βαβέλ , δίπλα στον ποταμό Βιστούλα και τη σπηλιά του δράκου. Εντυπωσιακή ήταν η επίσκεψη μας στο αλατωρυχείο welisca και η διαδρομή 135 μέτρων κάτω από την Γή. Ξεναγηθήκαμε στους διάφορους διαδρόμους του αλατωρυχείου και ενημερωθήκαμε για τις συνθήκες λειτουργίας του. Η εμπειρία μοναδική. Η ημέρα κατέληξε αρκετά κουραστική, αλλά άξιζε τον κόπο.

Η τελευταία μας μέρα πέρασε, παρακολουθώντας το τελευταίο μάθημα Πολωνικής γλώσσας, παρουσιάζοντας εργασίες και παρακολουθώντας τις τεχνικές εκπαίδευσης αυτής της χώρας, ενώ ο διαγωνισμός γνώσεων , οι ομαδικές φωτογραφίες και η αξιολόγηση του προγράμματος μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι το πρόγραμμα είχε λάβει , δυστυχώς, τέλος.

Το Σάββατο ήταν η μέρα της επιστροφής. Γνωρίζαμε ότι το ταξίδι θα ήταν πολύωρο και γι’ αυτό αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε νωρίς. Μετά από πολλές ώρες ταξιδιού, φτάσαμε – τελικά- στα Τρίκαλα.