Περιβάλλον – Ας ακούσουμε τις επιθυμίες των παιδιών
Την περασμένη Πέμπτη 5-6-08, γιορτάσαμε το Περιβάλλον. Το γιορτάσαμε ή το πενθήσαμε; Γιατί άλλο γιορτή κι άλλο πένθος. Απλά το τιμήσαμε με αναφορές, κυρίως από τα Μ.Μ.Ε. και με διάφορες εκδηλώσεις που διοργάνωσε η επίσημη Πολιτεία και διάφοροι φορείς.
Την περασμένη Πέμπτη 5-6-08, γιορτάσαμε το Περιβάλλον. Το γιορτάσαμε ή το πενθήσαμε; Γιατί άλλο γιορτή κι άλλο πένθος. Απλά το τιμήσαμε με αναφορές, κυρίως από τα Μ.Μ.Ε. και με διάφορες εκδηλώσεις που διοργάνωσε η επίσημη Πολιτεία και διάφοροι φορείς.
Την περασμένη Πέμπτη 5-6-08, γιορτάσαμε το Περιβάλλον. Το γιορτάσαμε ή το πενθήσαμε; Γιατί άλλο γιορτή κι άλλο πένθος. Απλά το τιμήσαμε με αναφορές, κυρίως από τα Μ.Μ.Ε. και με διάφορες εκδηλώσεις που διοργάνωσε η επίσημη Πολιτεία και διάφοροι φορείς. Κανείς δε χαίρεται αυτήν την ημέρα, από τον μικρότερο, που δεν γνώρισε ακόμη την σκληρή πραγματικότητα, της μόλυνσης και καταστροφής του περιβάλλοντος, έως τον μεγαλύτερο, που δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει ή δεν θέλει να συνειδητοποιήσει τι έχει προκαλέσει στο περιβάλλον η παρέμβασή του. Θα πρέπει να ντρεπόμαστε για ότι έχουμε προκαλέσει έως τώρα στο περιβάλλον και είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι. Από την Πολιτεία, έως και τον τελευταίο πολίτη. Η ημέρα περιβάλλοντος που καθιερώθηκε η 5η Ιουνίου κάθε χρόνο, δεν θα πρέπει να είναι μία ημέρα ξεχωριστή, αλλά μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Δηλαδή, κάθε μέρα θα πρέπει ο κάθε ένας από μας να σκέφτεται το περιβάλλον και από τη θέση που βρίσκεται, να προσπαθεί να μεριμνεί γι’ αυτό και όχι να αδιαφορεί για το τι συμβαίνει πέραν από την πόρτα του σπιτιού του. Καταστρέφοντας το περιβάλλον, καταστρέφουμε το ίδιο μας το σπίτι. Τα παιδιά είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και εκεί θα πρέπει να γίνει η μεγαλύτερη επένδυση. Αποκτώντας την κατάλληλη παιδεία από μικρή ηλικία, θα τους γίνει βίωμα η περιβαλλοντολογική συνείδηση. Θα πρέπει να έχουν πλήρες
γνώση τι σημαίνει περιβαλλοντολογική καταστροφή και πως αυτό επηρεάζει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου (επιδημίες-καρκίνος κ.α.). Αυτό θα πρέπει να επιτευχθεί μέσα από ουσιαστικά και ρεαλιστικά προγράμματα όσο μεγάλο και αν είναι το κόστος. Η περιβαλλοντολογική συνείδηση θα πρέπει να ξεκινά από το θεσμό της οικογένειας, να συνεχίζεται στο σχολείο, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία μέσα από τον ενεργό ρόλο του καθενός. Όπως καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με διάφορες διαφημίσεις για εμπορικούς σκοπούς, από τα Μ.Μ.Ε. και μας γίνεται πλύση εγκεφάλου, έτσι με ανάλογο τρόπο μέσα από τη διαφήμιση, μέσα από εκδηλώσεις, ημερίδες κ.α. να γίνει βίωμα η περιβαλλοντολογική συνείδηση. Γενικά πόσες διαφημίσεις ακούμε και βλέπουμε σήμερα σχετικά με το περιβάλλον (που να είναι και ρεαλιστικές); Στα παιδικά προγράμματα των
καναλιών πόσες διαφημίσεις βλέπουμε για το περιβάλλον και πόσες για παιδικά παιχνίδια; Ποιο μάθημα διδάσκεται σήμερα στα σχολεία (εκτός από κάποιες εργασίες), σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος; Πόσες εκδηλώσεις γίνονται στα σχολεία για το ίδιο θέμα; Τα παιδιά εκτός από τα όμορφα λουλουδάκια και τα όμορφα λιβαδάκια, γνωρίζουν την άλλη όψη του νομίσματος; Σε τοπικό επίπεδο, πόσα σχολεία για παράδειγμα επισκέφθηκαν την περιοχή του Πηνειού με τις χωματερές; Αλλά θα μου πείτε, μήπως γνωρίζουν οι μεγάλοι τι συμβαίνει πραγματικά, για να γνωρίζουν και τα παιδιά; Όταν θα φτάσουμε σε σημείο να ντρεπόμαστε να ρίχνουμε τη γόπα από το τσιγάρο και το χαρτάκι κάτω στο δρόμο, τότε θα μπορούμε να λέμε ότι κάτι κάναμε!!! Οι παρακάτω εικόνες είναι επιλεγμένες από εκατοντάδες άλλες και καταμαρτυρούν με τον πλέων παραστατικό τρόπο, τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Από την άλλη τα παιδιά, που φαίνεται το πώς θα ήθελαν να είναι το περιβάλλον και πως το χαίρονται.
Νίκος Σαλέπης