Με ένα τέταρτο δεν παίρνεις πρωτάθλημα…

Καταστροφική ήττα με 3-2 απ’ την Ξάνθη, σε ένα ματς, στο οποίο θυμηθήκαμε να ξυπνήσουμε μόνο στο τελευταίο τέταρτο… Ειλικρινά, μέσα από την καρδιά μας το λέμε, δε βρίσκουμε τι να γράψουμε, καθώς είναι αδύνατον ο γραπτός λόγος να αποδώσει αυτά που νοιώθουμε… Καταστροφική ήττα με 3-2 απ’ την Ξάνθη, σε ένα ματς, στο οποίο θυμηθήκαμε να ξυπνήσουμε μόνο στο τελευταίο τέταρτο… Ειλικρινά, μέσα από την καρδιά μας το λέμε, δε βρίσκουμε τι να γράψουμε, καθώς είναι αδύνατον ο γραπτός λόγος να αποδώσει αυτά που νοιώθουμε… Το πρωτάθλημα αυτό, το είχαμε πιστέψει, καθώς μετά από τόσες περιπέτειες, τις γκέλες που κάναμε και την τεσσάρα στο Κύπελλο, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει καθοριστικά την ομάδα, είχαμε φτάσει να είμαστε πρώτοι στη βαθμολογία, με ένα βατό θεωρητικά πρόγραμμα μπροστά μας. Βατό για μια ομάδα η οποία ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ πάει για πρωτάθλημα βέβαια… Το πρωτάθλημα αυτό το θέλαμε (και το θέλουμε) για λόγους ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ, παρόλο που ξέραμε πολύ καλά (και εξακολουθούμε να ξέρουμε) ότι η ιδιοκτησία της ΠΑΕ και οι αυλοκόλακές της θα το χρησιμοποιούσαν (και θα το χρησιμοποιήσουν αν τύχει και το πάρουμε) ΜΟΝΟ για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» με τους «απείθαρχους», «ανυπάκουους» οπαδούς και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ σαν ξεκίνημα για να ξαναγίνει ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ αυτός που ονειρευόμαστε. Ωστόσο, ακόμα κι εμείς, οι μόνιμα αμφισβητίες, δεν είχαμε υπολογίσει ότι…και μόνοι τους να τρέχουν ΑΥΤΟΙ, δε μπορεί, δεύτεροι θάρθουν… Πριν όμως τα εξηγήσουμε αυτά λίγο περισσότερο, ας πούμε δυο κουβέντες για το αγωνιστικό μέρος … Λοιπόν, όλη τη βδομάδα που μας πέρασε, ΟΛΟΙ όσοι συζητούσαμε το παιχνίδι, λέγαμε ένα πράγμα: «να πιάσουμε τον Ρατζίνσκι και είμαστε εντάξει». Αυτό το λέγαμε εμείς, οι…απλοί οπαδοί και φυσικά αποκλείεται να μην το ήξεραν ο Πεσέιρο και οι παίκτες της ομάδας μας. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να δεχτούμε ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΑΙΚΤΗ, δηλαδή από τον…Ρατζίνσκι! Αν αυτό δε λέγεται ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ, τότε δεν ξέρουμε πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσουμε… Και καλά, το πρώτο γκολ, το δεχτήκαμε πες από ένα λάθος – και τα λάθη για τους ανθρώπους είναι, ακόμα και σε ένα ματς που δεν τα σηκώνει. Το φάγαμε όμως ΣΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΛΕΠΤΟ. Είχαμε άλλα ΟΓΔΟΝΤΑ ΛΕΠΤΑ για να γυρίσουμε το παιχνίδι –και αντί να το κάνουμε…φάγαμε και άλλα δύο, ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΑΙΚΤΗ, το ξαναλέμε. Αν αυτό δε λέγεται ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, τότε δεν ξέρουμε πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσουμε. Το κακό σήμερα ξεκινούσε από τη μεσαία γραμμή μας και έφτανε στην άμυνα. Του Ίβανσιτς, όχι μόνο δεν του έπιανε τίποτα, αλλά έδινε και αφορμές για αντεπιθέσεις στους αντιπάλους. Ο Τζιόλης, ο οποίος ανεξήγητα και βλακωδώς προτιμήθηκε από τον Πεσέιρο από τον αποδεδειγμένα φορμαρισμένο Σιμάο, ήταν αλλού γι’ αλλού, ούτε ανασταλτικά βοήθησε ούτε δημιουργικά (καλά, εννοείται το τελευταίο). Ο Βύντρα ήταν πελαγωμένος, ο Μόρις δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων και ο Γκαλίνοβιτς σε πολύ κακή μέρα. Ο Καραγκούνης προσπαθούσε να τα κάνει όλα μόνος του, αλλά δεν… Και ο Πεσέιρο…καθόταν και τα έβλεπε όλα αυτά και όταν επιτέλους αποφάσισε να κάνει τις αλλαγές, ήταν αργά… Σε μια αντεπίθεση λοιπόν, όπως προαναφέραμε, στο 10ο λεπτό, ο Ρατζίνσκι πήρε τη μπάλα έξω από την περιοχή μας, απέφυγε τον Καραγκούνη, έπιασε ένα σουτ και η μπάλα αφού χτύπησε στο πόδι του Βύντρα, ξεγέλασε τον Γκαλίνοβιτς σκάζοντας μπροστά του και πήγε στα δίχτυα… Όπως ήταν φυσικό, στη συνέχεια η Ξάνθη «έδωσε γήπεδο» στην ομάδα μας, η οποία είχε την κατοχή της μπάλας, αλλά δε μπορούσε να δημιουργήσει ευκαιρίες, εκτός από τρία-τέσσερα καλούτσικα σουτ του Ποστίγκα, του Τζιόλη και του Ίβανσιτς, τα οποία είτε έφυγαν άουτ είτε τα απέκρουσε ο τερματοφύλακας. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε μέσα χωρίς αλλαγές, παρόλο που το παιχνίδι ΦΩΝΑΖΕ ότι οι αλλαγές ήταν απαραίτητες (τουλάχιστον έπρεπε να «δέσει» ο Πεσέιρο καλύτερα τη μεσαία γραμμή, όπου, όπως είπαμε, ο Τζιόλης και ο Ίβανσιτς δεν υπήρχαν στο γήπεδο). Συνεχίσαμε λοιπόν να πιέζουμε ανούσια, αφήνοντας όλο και περισσότερα κενά στην άμυνα (κενά που ξεκινούσαν από πουλήματα της μπάλας στο κέντρο), τα οποία οι παίκτες της Ξάνθης τα εκμεταλλεύτηκαν άριστα – και αφού έβγαλαν κάποιες επικίνδυνες αντεπιθέσεις, πέτυχαν στο 58ο λεπτό το 2-0, πάλι με το Ρατζίνσκι, που πήρε μια ασίστ από τον Διγκόζη και κατάφερε να σκοράρει προλαβαίνοντας και τον Μόρις και τον Γκαλίνοβιτς… Πέντε λεπτά αργότερα, ο Πεσέιρο αποφάσισε επιτέλους να αντιδράσει βγάζοντας επιτέλους από το παιχνίδι τους Τζίολη και Ίβανσιτς και περνώντας στη θέση τους τον Παπαδόπουλο και το Ρομέρο… Ωστόσο, αρχικά όχι μόνο δεν καταφέραμε κάτι, αλλά φάγαμε και το τρίτο γκολ (στο 68ο λεπτό), όταν ο Ρατζίνσκι έπιασε ένα σουτ από πολύ πλάγια δεξιά θέση, το οποίο και πάλι ο Γκαλίνοβιτς δεν μπόρεσε να αποκρούσει… Σ’ αυτό πάντως το γκολ καταφέραμε να απαντήσουμε γρήγορα, όταν στο 70ο λεπτό, σε μια φάση διαρκείας μέσα στην περιοχή της Ξάνθης, στην αρχή ο Παπαδόπουλος σούταρε στο δεξί κάθετο δοκάρι του Γκσπούρνικ και στη συνέχεια ο Ποστίγκα με νέο σουτ σκόραρε. Μετά απ’ αυτό οι παίκτες μας προσπάθησαν με όλες τους τις δυνάμεις και με γιουρούσια να γυρίσουν το παιχνίδι, αλλά ο χρόνος ήταν πλέον λίγος… Στο 77ο λεπτό έγινε το 3-2 με κεφαλιά του Σαλπιγγίδη έπειτα από σέντρα του Ρομέρο – και φάνηκε ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε τη μεγάλη ανατροπή. Εκεί ο προπονητής της Ξάνθης προσπάθησε με τις αλλαγές του να συμμαζέψει την άμυνά του και να μας κόψει το ρυθμό (και ως ένα σημείο το πέτυχε), ενώ ο Πεσέιρο είχε την…έμπνευση να βγάλει τον Ποστίγκα (παρόλο που είχε σκοράρει και θα μπορούσε να του ξαναδοθεί η ευκαιρία…) και να βάλει στο παιχνίδι…τον Σαριέγκι σε ρόλο επιθετικού (!!!) μπας και εκμεταλλευθεί καμιά γιόμα! Όμως, παρόλο που στα τελευταία 2-3 λεπτά είχαμε μια-δυο ευκαιρίες (ειδικά ένα άστοχο σουτ του Γκούμα από καλή θέση θα μπορούσε να φέρει το τρίτο γκολ) και έπαιζε πλέον και ο Γκαλίνοβιτς (!!!) μέσα στην περιοχή της Ξάνθης, το παιχνίδι τελείωσε με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή με μια ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ήττα, με την οποία γκρεμίστηκε ό,τι χτιζόταν τόσες αγωνιστικές και η οποία μας κάνει πάλι καθαρά αουτσάιντερ για το πρωτάθλημα… Αυτά ως προς το αγωνιστικό μέρος. Μόνο που για όποιον δεν το έχει αντιληφθεί, το αγωνιστικό μέρος έχει τη μικρότερη σημασία… Τη μεγαλύτερη την έχει το σκηνικό που παίχτηκε όλη την τελευταία βδομάδα: Είχαμε τον πράκτορα – ιδιοκτήτη των αρουραίων να χαλάει τον κόσμο με δηλώσεις και κινήσεις που έδειχναν καθαρά ότι θα κάνει τα πάντα και θα βάλει λυτούς και δεμένους για να πάρει και αυτό το πρωτάθλημα. Ότι θα βάλει τα παραρτήματά του (όπως σήμερα την Ξάνθη) να παίζουν σα λυσσασμένα για να μας κόψουν βαθμούς, ενώ τους αγώνες της δικής του ομάδας θα τους πάρει είτε έτσι είτε αλλιώς. Όποιος π.χ. είδε χθες το ματς του γάβρου με τον Ατρόμητο, θα κατάλαβε ότι ενώ οι αρουραίοι σέρνονταν, ΒΟΗΘΗΘΗΚΑΝ από χίλιες μεριές για να το κερδίσουν, τόσο από τη διαιτησία εκεί που χρειαζόταν, όσο και από τις…αλλαγές του προπονητή του Ατρόμητου… Επίσης χαρακτηριστική ήταν η προσπάθεια που έγινε όλη τη βδομάδα να επηρεαστεί ο διαιτητής του σημερινού αγώνα μας, ο Κάκος, με αποτέλεσμα να φαίνεται από τον τρόπο που διεύθυνε το παιχνίδι ότι φοβόταν…μην τον πούνε φιλοπαναθηναϊκό. Και υπάρχει και μια αμφισβητούμενη φάση, όπου δεν έδωσε πέναλτι στον Ίβανσιτς, πέναλτι από εκείνα που οι γάβροι τα παίρνουν χωρίς…διατυπώσεις και έχουμε φτάσει να μην τα σχολιάζουμε πια, γιατί συνηθίσαμε… Και σε όλη αυτή την προσπάθεια του παρασκηνίου, πώς «απάντησε» η ιδιοκτησία της ομάδας μας; Μα…όπως ξέρει και όπως κάνει τόσα χρόνια τώρα! Δηλαδή μη κάνοντας ΤΙΠΟΤΑ για να επηρεάσει την κατάσταση και αφήνοντας ΕΝΤΕΛΩΣ ανεξέλεγκτο τον πράκτορα να αλωνίζει. Προσπάθησε τουλάχιστον, έστω και την τελευταία στιγμή, να συσπειρώσει γύρω απ’ την ομάδα τον κόσμο και να αξιοποιήσει τη βοήθειά του; Πώς… Αποκλείοντας με τον πιο ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ τρόπο τους συνδέσμους της Βόρειας Ελλάδας που ανήκουν στον Ενιαίο Φορέα από τα εισιτήρια του αγώνα (και με χαρακτηρισμούς του τύπου «να πάτε εκεί που σας θέλουν»…), ενώ ο Γκοντζίλα ξεσάλωσε όλη τη βδομάδα να γράφει και να λέει στα ραδιόφωνα ότι τώρα που θα πάρουμε το πρωτάθλημα, έρχεται η ώρα του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών με όλους όσους δεν έχουν…προσκυνήσει. Αυτά όλα βέβαια είναι ΥΒΡΙΣ και σαν τέτοια δε θα μπορούσαν να μη γκαντεμιάσουν και το σημερινό(χθεσινό) παιχνίδι… Και, ε, εσείς εκεί πέρα στην Παιανία: «ύβρις» δεν είναι όταν σας βρίζουνε, είναι κάτι άλλο – και ψάξτε το, μη σας τα κάνουμε όλα πενηνταράκια! Μετά απ’ όλα αυτά, όσον αφορά την υπόθεση κατάκτησης του πρωταθλήματος…μόνο ο Θεός μπορεί να βοηθήσει πια – και με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχουμε καμιά άλλη απώλεια. Αν πάντως χαθεί ΑΥΤΟ το πρωτάθλημα, από ΑΥΤΗ την ομάδα των αρουραίων, η οποία κυριολεκτικά σέρνεται, πραγματικά ο μεγαλο-μικρομέτοχος και οι παρατρεχάμενοι θα έχουν κάνει το μεγαλύτερό τους «κατόρθωμα». Το μεγαλύτερο μέχρι το επόμενο βεβαίως, γιατί όσο δεν ξεκουμπίζονται, είναι ικανοί για όλα…