Δήμος Μαλακασίου – Περιφερειακό Ιατρείο
Αν ρωτήσεις τους εναπομείναντες κατοίκους στο τοπικό διαμέρισμα Παναγίας του δήμου Μαλακασίου, αλλά και τους κατοίκους των υπόλοιπων διαμερισμάτων, να σου επισημάνουν το κυριότερο πρόβλημα που τους απασχολεί θα σου απαντήσουν με ένα στόμα «ο γιατρός».
Τι σημαίνει αυτό;
Αν ρωτήσεις τους εναπομείναντες κατοίκους στο τοπικό διαμέρισμα Παναγίας του δήμου Μαλακασίου, αλλά και τους κατοίκους των υπόλοιπων διαμερισμάτων, να σου επισημάνουν το κυριότερο πρόβλημα που τους απασχολεί θα σου απαντήσουν με ένα στόμα «ο γιατρός».
Τι σημαίνει αυτό;
Αν ρωτήσεις τους εναπομείναντες κατοίκους στο τοπικό διαμέρισμα Παναγίας του δήμου Μαλακασίου, αλλά και τους κατοίκους των υπόλοιπων διαμερισμάτων, να σου επισημάνουν το κυριότερο πρόβλημα που τους απασχολεί θα σου απαντήσουν με ένα στόμα «ο γιατρός».
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι σε αντίθεση με τους κατοίκους των αστικών κέντρων που απολαμβάνουν υπηρεσίες ιατρικής φροντίδας εκείνοι εξακολουθούν, παρά τα όσα λέγονται περί αποκέντρωσης, περιφερειακής ανάπτυξης και όλα τα συναφή που ακούγονται απ’ τους πολιτικούς, να ζουν στην αγωνία και στην αβεβαιότητα της απουσίας ιατρού και ιατρικής φροντίδας κατ’ επέκταση.
Γέροντες στην πλειονότητά τους οι κάτοικοι των Τ.Δ. του δήμου Μαλακασίου, άρα αυξημένη ανάγκη παρουσίας γιατρού, προσπαθούν με τις διαμαρτυρίες, τις επισημάνσεις τους κλπ., να ευαισθητοποιήσουν τους υπεύθυνους ώστε να ιδρυθεί και να λειτουργήσει στην περιοχή περιφερειακό ιατρείο με την παρουσία γιατρού και νοσηλεύτριας.
Δυστυχώς όμως αυτές οι διαμαρτυρίες όταν φτάνουν στα αυτιά των υπευθύνων δεν βρίσκουν ανταπόκριση.
Πώς να αντιληφθούν οι γραφειοκράτες της εξουσίας τον πόνο και την αγωνία τους;
Αυτοί περιστοιχισμένοι από γιατρούς, Νοσοκομεία, υπηρεσίες να βολεύονται όση απ’ την όποια ασφάλεια τους παρέχει το ΕΣΥ, κι εκείνοι στην εσχατιά της Ελληνικής υπαίθρου βιώνουν την ανασφάλεια της απουσίας οργανωμένου κράτους.
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ
Εν έτη 2008, βιώνουν έντονα την εγκατάλειψη.
Πολίτες β΄ κατηγορίας παρά του ότι συνεισφέρουν στον κρατικό κορβανά μέσω της φορολογίας.
«…Αν, ο Θεός να δώσει, κάτι έκτακτο μας συμβεί εδώ πάνω κινδυνεύουμε να αποδημήσουμε εις κύριον…», υπογραμμίζουν οι κάτοικοι.
Και πώς να μην δεχθείς αυτήν τους την επισήμανση όταν η απόσταση από το Κ.Υ. Καλαμπάκας είναι περίπου 40 χιλιόμετρα που αν συνυπολογιστεί και η κακή χάραξη του λεγόμενου Εθνικού οδικού δικτύου σχεδόν «καταδικάζει» τον ασθενή.
Βέβαια υπάρχει και η λύση της ανόδου τους προς Μέτσοβο που απέχει 30 χιλιόμετρα από την Παναγία αλλά πέραν της γραφειοκρατίας για τον συντονισμό των υπηρεσιών δυο περιφερειών το καθιστά απαγορευτικό πέραν του γεγονότος ότι δεν θέλουν να αποκοπούν από τον κοινωνικό ιστό των Τρικάλων.
Μα υπάρχει αγροτικός γιατρός θα μου πείτε.
Ναι υπάρχει που επισκέπτεται την περιοχή μια φορά την εβδομάδα και αυτήν την περίοδο λείπει.
Φυσικά δεν μιλάμε για φαρμακείο που αποτελεί είδος εν ανεπάρκεια εν συνέπεια κάθε σπίτι να είναι ένα μικρό φαρμακείο επιβαρύνοντας το οικογενειακό τους εισόδημα έτσι περισσότερο. Και βέβαια η προληπτική ιατρική ισοδυναμία με ανέκδοτο.
Ακόμα και τα ζωντανά τους τυγχάνουν καλύτερης ιατρικής φροντίδας απ’ τους ίδιους.
Οι λύσεις
Μέσα σ’ αυτό το θλιβερό περιβάλλον ποιες μπορεί να είναι οι λύσεις;
Η ανεπάρκεια του κράτους να εξασφαλίσει την ελάχιστη αλλά αξιοπρεπή οργανωμένη ιατρική φροντίδα στους πολίτες των ορεινών περιοχών και δη του δήμου Μαλακασίου, είναι δεδομένη.
Το ΕΣΥ δεν αναπτύχθηκε όμως είχε σχεδιαστεί αρχικά (περιφερειακές μονάδες) και έκτοτε ουδεμία σοβαρή μέριμνα ή σχεδιασμός υπήρξε.
Ίσως οι υπεύθυνοι υπολόγιζαν στην «φυγή» των κατοίκων από τις ορεινές περιοχές στα αστικά κέντρα αλλά έπεσαν έξω.
Οι ήρωες της ελληνικής επαρχίας επιμένουν να ζουν στον τόπο τους κόντρα στους υπολογισμούς των εκάστοτε κυβερνώντων.
Προτιμούν να στερούνται, να υποφέρουν, να θέτουν εν κινδύνω την ζωή τους παρά να φύγουν απ’ τον τόπο τους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση
Κι αφού οι άνθρωποι πήραν τον απόθαρρό τους απ’ το κράτος, πίστεψαν πως οι νέοι δήμοι θα μπορούσαν να καταλάβουν το πρόβλημά τους ποιο άμεσα δεδομένου ότι η Τ.Α. αποτελεί την πλέον αποκεντρωμένη βαθμίδα της δημοκρατίας.
Δεν βαριέστε όμως.
Μια απ’ τα ίδια αφού οι οικονομικές τους δυνατότητες απαγορεύουν τέτοιου είδους παρεμβάσεις.
Και φυσικά τώρα που όλα λειτουργούν στο πλαίσιο της αγοράς τέτοιου είδους παρεμβάσεις κρίνονται από την κεντρική κυβέρνηση αντιπαραγωγικές.
Και ίσως ακόμα η πολιτεία διακατέχεται, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί αποκέντρωσης και Περιφερειακής ανάπτυξης, από την κρυφή ελπίδα ότι γρήγορα θα ξεμπερδέψουν αφού το αίσθημα της απογοήτευσης και των δυσκολιών θα τους οδηγήσει στα οργανωμένα αστικά κέντρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα ορεινά μας χωριά βασιλεύει το τέλμα αντί της ελπίδας και της ζωής.
Δεν είναι τυχαίο ότι η όποια κουβέντα γίνεται αφορά τα κοιμητήρια.
Είναι τραγικό, αλλά η ελληνική ύπαιθρος εξακολουθεί να φθίνει, να αργοπεθαίνει χωρίς τίποτα να μπορεί να αναστρέψει τα πράγματα.
Η πρωτοβουλία του δήμου Μαλακασίου
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό ο δήμαρχος Μαλακασίου και η δημοτική αρχή γενικότερα προσπάθησαν ίσα με τώρα να ευαισθητοποιήσουν τους παράγοντες ώστε να ιδρυθεί οργανωμένη περιφερειακή ιατρική μονάδα στην έδρα του δήμου, την Παναγία.
Κάποια χαραμάδα άνοιξε στον τοίχο της κεντρικής εξουσίας επί υφυπουργείας στο Υπουργείο Υγείας – Πρόνοιας του κ. Γιαννόπουλου.
Δυστυχώς το όνειρο παραμένει ανεκπλήρωτο αφού ο συγκεκριμένος Υφυπουργός βρέθηκε εκτός Κυβέρνησης.
Μπροστά στην διαμορφωθείσα κατάσταση ο Δήμαρχος κ. Λιάτης και οι συνεργάτες του αναλαμβάνουν με τις δικές τους δυνάμεις να φτιάξουν μια αξιοπρεπή ιατρική μονάδα ελπίζοντας πως θα πείσουν την πολιτεία, να το στελεχώσει με γιατρό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Πέραν αυτού η δημοτική αρχή βρίσκεται σε συνεννόηση με φαρμακοποιούς της Καλαμπάκας να λειτουργήσουν φαρμακείο στην Παναγία.
Μ’ αυτές τις πρωτοβουλίες ελπίζουν να δώσουν κάποια λύση στο μείζων για την περιοχή και τους κατοίκους θέμα.
Η ευθύνη των υπουργών μας
Η υπουργοποίηση των δυο κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του Νομού σίγουρα ικανοποίησε την τοπική κοινωνία ακριβώς γιατί η ισχυρή παρουσία τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων θα δρομολογούσε εξελίξεις στην αντιμετώπιση τέτοιου είδους προβλημάτων.
Αναμφίβολα η ευθύνη τους είναι μεγάλη αφού θα πρέπει να ικανοποιήσουν τις ελπίδες των πολιτών.
Είναι ευκαιρία να τείνουν ευήκουν ους στα μηνύματα που εκπέμπει η Τοπική κοινωνία και κυρίως στα μηνύματα της «ορεινής πατρίδας» που εξακολουθεί να βιώνει την εγκατάλειψη, την υποβάθμιση και την άμβλωση των περιφερειακών και ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων.
Ειδικά στο ζήτημα των περιφερειακών ιατρείων οφείλουν να δώσουν λύσεις «εδώ και τώρα».
Το μπορούν, το οφείλουν, το έχει ανάγκη ο τόπος.
Οι πολίτες αναμένουν!!
Η ΕΡΕΥΝΑ 08 Ιανουαρίου 2008, αρ. φύλλου 14803, σελίδα 9