-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Από νωρίς σκαρφάλωσαν στην «Κατοικία των θεών». Κοίταξαν τα μάρμαρα αλλά δεν κοντοστάθηκαν. Άνοιξαν τα ρολά με τα πάνινα συνθήματά τους . « Αντίσταση», “Resistance”, “Resistencia”. Αντίσταση σε τι και σε ποιον, θα διερωτηθεί ο θεατής που σήκωσε το βλέμμα στον Βράχο και είδε τα πανό. Αυτοί που τα έγραψαν αναφέρονται σε όλα τα προηγούμενα. Άλλωστε η λέξη μιλά από μόνη της. Είναι μία λέξη αυτόφωτη, διαχρονική, πλήρης, ουσιαστική. Ταιριάζει τόσο στον Παρθενώνα που κοιτά απέναντι στην Αίγινα, τον Ναό της Αφαίας και κάτω στον Νότο, τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Πρόκειται για ένα ισοσκελές τρίγωνο που νίκησε το χρόνο. Κάτω στην πόλη, οι τζαμάδες περνούν τα κρύσταλλα στις κατεστραμμένες προθήκες και οι μπογιατζήδες βάφουν τις καμένες επιφάνειες. Τον πετροπόλεμο και τις μολότοφ διαδέχτηκαν οι συμβολισμοί, το χιούμορ, η σκληρή κριτική, η άρνηση, η αντίσταση, το πραγματικό δηλαδή κλάμα για την πάρτη του Αλέξη και για τις χαμένες ζωές των μελλοντικών ανέργων. Ο δήθεν «διεθνής δάκτυλος» που κρύβεται πίσω από την εξέγερση των νεαρών έχει πρόσωπο, δεν είναι καθόλου διεθνής, έχει γλώσσα, μυαλό και έκφραση. Διεθνής είναι μόνον ο φόβος διότι αυτό που γίνεται στην Αθήνα μοιάζει τόσο πολύ μ’ ένα μεταδοτικό ιό όταν το βλέπεις στο μικροσκόπιο της ευρωπαϊκής μας καλοβολεμένης κοινωνίας. πηγη zougla.gr